एक बार एक बहुत भूखा मगरमच्छ था।
روزی روزِگاری تمساحی بود کِه خِیلی گُرُسنِه بود.
وه نه وه یو وږې تمساح وه.
वह चुपके और धीरे से खाना ढूँढ़ता। और फिर…
او خِیلی آهِستِه وَ آرام وَ بی سَر وَ صِدا بِه دُنبالِ غَذا میگَشت وَ سِپَس....
تمساح به ورو ورو د خپل ځان لپاره خواړه پیدا کول، خوړل به يې او
ओह!!! मगरमच्छ चिल्लाया!
اووو! تمساح حَملِه میکُنَد وَ یِک طُعمِه را شِکار میکُنَد.
حمله! تمساح ورټوپ کړ.
और उसके बाद वो भूखा नहीं था और खुश था।
بَعد اَز آن او دیگر گُرُسنِه نیست وَ خوشحال اَست.
له هغې وروسته، هغه تر ډېر وخته وږې نه شوه او خوشحاله وه.
तब तक, जब तक कि उसे दोबारा भूख लगी।
تا وَقتی که او دوبارِه گُرُسنِه شَوَد.
تر هغه چې هغه بیا وږې شي.
