This is Khalai. She is seven years old. Her name means ‘the good one’ in her language, Lubukusu.
Αυτή είναι η Καλάη. Είναι εφτά χρονών. Το όνομά της σημαίνει «η καλή» στην γλώσσα της, Μπουκούσου.
Khalai wakes up and talks to the orange tree. “Please orange tree, grow big and give us lots of ripe oranges.”
Η Καλάη ξυπνάει και μιλάει στην πορτοκαλιά. «Σε παρακαλώ πορτοκαλιά, μεγάλωσε και δώσε μας πολλά ώριμα πορτοκάλια».
Khalai walks to school. On the way she talks to the grass. “Please grass, grow greener and don’t dry up.”
Η Καλάη περπατάει προς το σχολείο. Στο δρόμο μιλάει στο γρασίδι. «Σε παρακαλώ γρασίδι, γίνε πιο πράσινο και μην ξεραίνεσαι».
Khalai passes wild flowers. “Please flowers, keep blooming so I can put you in my hair.”
Η Καλάη περνάει δίπλα από άγρια λουλούδια. «Σας παρακαλώ λουλούδια, συνεχίστε να ανθίζετε έτσι ώστε εγώ να μπορώ να σας βάλω στα μαλλιά μου».
At school, Khalai talks to the tree in the middle of the compound. “Please tree, put out big branches so we can read under your shade.”
Στο σχολείο, η Καλάη μιλάει στο δέντρο στη μέση του προαύλιου. «Σε παρακαλώ δέντρο, βγάλε μεγάλα κλαδιά έτσι ώστε εμείς να μπορούμε να διαβάζουμε κάτω από την σκιά σου».
Khalai talks to the hedge around her school. “Please grow strong and stop bad people from coming in.”
Η Καλάη μιλάει στο φράχτη γύρω από το σχολείο της. «Σε παρακαλώ γίνε πιο δυνατός και σταμάτα τους κακούς ανθρώπους να μπαίνουν μέσα».
When Khalai returns home from school, she visits the orange tree. “Are your oranges ripe yet?” asks Khalai.
Όταν η Καλάη επιστρέφει σπίτι από το σχολείο, επισκέπτεται την πορτοκαλιά. «Έχουν ωριμάσει τα πορτοκάλια;» ρωτάει η Καλάη.
“The oranges are still green,” sighs Khalai. “I will see you tomorrow orange tree,” says Khalai. “Perhaps then you will have a ripe orange for me!”
«Τα πορτοκάλια είναι ακόμα πράσινα» αναστενάζει η Καλάη. «Θα σε δω αύριο πορτοκαλιά» λέει η Καλάη. «Ίσως τότε θα έχεις ένα ώριμο πορτοκάλι για μένα!»
