برگشت به فهرست داستانها
یِک روز مادَرم مِقدارِزیادی میوِه خَرید.
یِک روز مادَرم مِقدارِزیادی میوِه خَرید.
یوه ورځ مور جانې ډېره میوه راوړه.
ما پُرسیدیم “کِی میتَوانیم چَند تا میوه بُخوریم؟” مادَرَم دَر جَواب گُفت: “اِمشَب میوِه خواهیم خورد.”
ما پُرسیدیم “کَی میتَوانیم چَند تا میوه بُخوریم؟” مادَرَم دَر جَواب گُفت: “اِمشَب میوِه خواهیم خورد.”
موږ کله لږه میوه خوړلای شو؟ موږ وپوښتل. مور جانې وویل، موږ به دا میوه د شپې خوړو.
بَرادَرَم رَحیم پُرخور اَست. او اَز هَمه یِ میوِه ها چِشید. وَ مِقدارِزیادی اَزمیوه ها را خورد.
بَرادَرَم رَحیم پُرخور اَست. او اَز همهی میوِهها چِشید وَ مِقدارِزیادی اَزمیوهها را خورد.
زما ورور رحیم حریص دی. هغه ټوله میوه څکي. هغه ډېره میوه خوري.
بَرادَرِ کوچَکَم فَریاد زَد: “بِبینید رَحیم چِه کاری کَردِه! مَن هَم گُفتَم رَحیم سَرکِش وَ خودخواه اَست.”
بَرادَرِ کوچَکَم فَریاد زَد: “بِبینید رَحیم چِه کاری کَردِه! مَن هَم گُفتَم، رَحیم سَرکِش وَ خودخواه اَست.”
زما کوچنی ورور چغه کړه، دا اوګورئ رحیم څه کړي؟ ما وویل، رحیم ډېر وران او خود خواه دی.
مادَر اَز دَستِ رَحیم عَصَبانی شُد.
مادَر، اَز دَستِ رَحیم عَصَبانی شُد.
مور جانه رحیم ته په غصه ده.
ما هَم اَز دَستَش عَصَبانی شُدیم. وَلی رَحیم اَصلا مُتِاسِف نَشُد.
ما هَم اَز دَستَش عَصَبانی شُدیم. وَلی، رَحیم اَصلا مُتِاسِف نَشُد.
موږ هم رحیم ته په غصه یو. مګر رحیم هیڅ خفه نه دی.
بَرادَرِ کوچَک پُرسید: “نِمیخواهی رَحیم را تَنبیه کُنی؟”
بَرادَرِ کوچَک پُرسید: “نِمیخواهی رَحیم را تَنبیه کُنی؟”
زما کوچنی ورور وپوښتل، آیا تاسو رحیم ته جزا نه ورکوئ؟
مادَر بِه رحیم تَذَکُر داد، “بِه زودی اَز این کارَت پَشیمان خواهی شُد”.
مادَر بِه رحیم تَذَکُر داد، “بِه زودی اَز این کارَت پَشیمان خواهی شُد”.
رحیمه، ته به ډېر ژر بخښنه وغواړې. مور جانې وویل.
رَحیم داشت اِحساسِ مَریضی میکَرد.
رَحیم اِحساسِ مَریضی میکَرد.
رحیم ناروغ شو.
رَحیم آرام زِمزِمِه میکَرد. “شِکَمَم خِیلی پیچ میخورَد.”
رَحیم آرام زِمزِمِه میکَرد، “شِکَمَم خِیلی پیچ و تاب میخورَد.”
زما خیټه درد کوي. رحیم په ورو وویل.
!مادَر میدانِست کِه این اِتِفاق خواهَد اُفتاد. میوه ها رَحیم را تَنبیه کَردَند
مادَر میدانِست کِه این اِتِفاق خواهَد اُفتاد. میوهها رَحیم را تَنبیه کَردَند!
مور جانه پوهېدله چې داسې به کېږي. میوه رحیم ته جزا ورکوي!
دَر آخَر رَحیم اَز ما عُذرخواهی کَرد. وَ این قول را داد: “مَن دیگر هیچوَقت اینقَدر پُرخوری نَخواهَم کَرد.” وَ ما هَم حَرفَش را باوَر کَردیم.
دَر آخَر رَحیم اَز ما عُذرخواهی کَرد وَ این قول را داد که: “مَن دیگر هیچ وَقت اینقَدر پُرخوری نَخواهَم کَرد.” وَ ما هَم حَرفَش را باوَر کَردیم.
وروسته رحیم له موږ ټولو څخه بخښنه وغوښته. زه به نور هیڅ کله حریص نه اوسم. هغه ژمنه وکړه. او موږ ټول په هغه باور لرو.
نویسنده: Adelheid Marie Bwire
نقاش: Melany Pietersen
مترجم: Marzieh Mohammadian Haghighi
خواننده: Nasim Peikazadi
Adelheid Marie Bwire
Melany Pietersen
Marzieh Mohammadian Haghighi
Nasim Peikazadi
فارسی ایران
سطح 2
