برگشت به فهرست داستانها
فِي أحَدِ اَلأيَّامِ حَصَلَتْ مَامَا عَلَى اَلكَثِيرِ مِنَ الفَواكِهَ.
یِک روز مادَرم مِقدارِزیادی میوِه خَرید.
یوه ورځ مور جانې ډېرې میوې راوړې.
سَأَلْنَاهَا: “مَتى يُمْكِنُنا أّن نَأخُذَ القَليلَ مِنَها؟”
أَجَابَتْ: “سَنَأكُلُ الفَوَاكِهَ في المَسَاءِ”.
ما پُرسیدیم “کَی میتَوانیم چَند تا میوه بُخوریم؟” مادَرَم دَر جَواب گُفت: “اِمشَب میوِه خواهیم خورد.”
موږ ترې پوښتنه وکړه، “کله دا ميوې خوړلاى شو؟” مور جانې وویل، “موږ به دا میوې د شپې خورو.”
أَخِي رَهِيمْ كَانَ طَمَّاعًا، تَذَوَّقَ كُلَّ الفَواكِهِ، وَأَكَلَ الكَثِيرَ مِنْهَا.
بَرادَرَم رَحیم پُرخور اَست. او اَز همهی میوِهها چِشید وَ مِقدارِزیادی اَزمیوهها را خورد.
خو زما ورور رحیم کنجوس دی. هغه د ټولو میوو خوند ګوري، هغه ټوله میوه خوري.
صَرَخَ أَخي الصَّغِيرُ: “انْظُرْ مَاذَا فَعَلَ رَهِيمْ”!
أَمَّا أَنَا فَقُلتُ: “رَهِيمْ غَيْرُ مُحْتَرَمٍ وَأَنَانِيٌّ”.
بَرادَرِ کوچَکَم فَریاد زَد: “بِبینید رَحیم چِه کاری کَردِه! مَن هَم گُفتَم، رَحیم سَرکِش وَ خودخواه اَست.”
زما کوچني ورور چغه کړه: “دا وګورئ رحیم څه کړي؟” ما وویل: “رحیم ډېر وران او خود خواه دی.”
غَضِبَتْ مَامَا مِنْ رَهِيمْ.
مادَر، اَز دَستِ رَحیم عَصَبانی شُد.
مور جانه رحیم ته په غوصه ده.
وَنَحْنُ أَيْضًا غَضِبْنَا مِنْ رَهِيمْ ولَكِنَّهُ لَمْ يَعْتَذِرْ.
ما هَم اَز دَستَش عَصَبانی شُدیم. وَلی، رَحیم اَصلا مُتِاسِف نَشُد.
موږ هم رحیم ته په غوصه یو. مګر رحیم هیڅ خفه نه دی.
سَأَلَ أَخِي الصَّغِيرُ: “أَلَنْ تُعَاقِبِي رَهِيمْ؟”
بَرادَرِ کوچَک پُرسید: “نِمیخواهی رَحیم را تَنبیه کُنی؟”
زما کوچني ورور وپوښتل، “تاسو رحیم ته سزا نه ورکوئ؟”
حَذَّرَتْ مَامَا رَهِيمْ فَقَاَلتْ: “عَلَيْكَ أَنْ تَعْتَذِرَ حَالَّا”.
مادَر بِه رحیم تَذَکُر داد، “بِه زودی اَز این کارَت پَشیمان خواهی شُد”.
مور جانې ورته وويل: “رحیمه! ته به ډېر ژر بخښنه وغواړې.”
بَدَأَ رَهِيمْ بِالشُّعُورِ بِالمَرَضِ.
رَحیم اِحساسِ مَریضی میکَرد.
رحیم ناروغ شو.
هَمَسَ رَهِيمْ: “مَعِدَتِي تُؤْلِمُنِي”.
رَحیم آرام زِمزِمِه میکَرد، “شِکَمَم خِیلی پیچ و تاب میخورَد.”
رحيم ورو وويل: “زما خېټه درد کوي.”
عَرَفَتْ مَامَا مَاذَا حَصَلَ: “إنَّ الفَوَاكِهَ عَاقَبَتْ رَهِيمْ”!
مادَر میدانِست کِه این اِتِفاق خواهَد اُفتاد. میوهها رَحیم را تَنبیه کَردَند!
مور جانه پوهېدله چې داسې به کېږي. میوه رحیم ته سزا ورکوي!
أَخِيرًا اِعْتَذَرَ رَهِيمْ فَقَالَ لَنَا: “لَنْ أَكُونَ طَمَّاعاً بَعْدَ اليَوْمِ”.
دَر آخَر رَحیم اَز ما عُذرخواهی کَرد وَ این قول را داد که: “مَن دیگر هیچ وَقت اینقَدر پُرخوری نَخواهَم کَرد.” وَ ما هَم حَرفَش را باوَر کَردیم.
وروسته رحیم له موږ ټولو څخه بخښنه وغوښته. “زه به نور هېڅکله حریص نه اوسم.” هغه ژمنه وکړه. او موږ ټول په هغه باور لرو چې نور به حریض نه اوسي.
نویسنده: Adelheid Marie Bwire
نقاش: Melany Pietersen
مترجم: Heba Tesheh, Maaouia Haj Mabrouk
خواننده: Mashael Muhanna
