Bir gün, Tavşan nehir kenarında yürüyordu.
Одного дня Заєць прогулювався біля річки.
Gezip dolaşmak ve güzel yeşil otlardan yemek için Su Aygırı da orada idi.
Гіпопотам також вийшов на прогулянку, щоб поїсти свіжої зеленої трави.
Su Aygırı, Tavşan’ın orada olduğunu görmedi, ve yanlışlıkla Tavşan’ın ayağına bastı. Tavşan Su Aygırına bağırmaya başladı. “Sen, Su Aygırı! Ayağıma bastığını göremiyor musun?”
Гіпопотам не побачив Зайця і ненароком наступив йому на лапу. Заєць закричав на Гіпопотама: “Гей, ти, незграбо! Хіба ти не бачиш, що наступив на мою ногу?”
Su Aygırı, Tavşandan özür diledi, “Çok özür dilerim. Seni görmedim. Lütfen beni affet!” Ama Tavşan Su Aygırını dinlemedi ve Su Aygırının yüzüne karşı bağırmaya devam etti, “Sen bunu bilerek yaptın! Gün gelecek göreceksin! Sen bunu ödeyeceksin!”
Гіпопотам сказав: “Вибач мені. Я не побачив тебе. Будь ласка, вибач!”
Але Заєць не слухав і продовжував кричати: “Ти це зробив навмисно! Колись ти за це заплатиш!”
Tavşan Ateş’ı bulmaya gitti, ve dedi ki “Git, ve ot yemek için sudan çıktığında Su Aygırı’nı yak. O benim üzerime bastı”. Ateş cevapladı, “Problem değil Tavşan, arkadaşım benim. Ne istiyorsan yapacağım.”
Заєць пішов до Вогню і сказав: “Підпали Гіпопотама, коли він вийде з води пастися. Він наступив мені на лапу!”
Вогонь відповів: “Добре, мій друже. Зроблю так, як ти просиш”.
Ardından, Su Aygırı nehirden uzakta ot yediği bir zaman “Harr” diye Ateş birden alev aldı. Alevler Su Aygırı’nın tüylerini yakmaya başladı.
Трохи згодом, якраз тоді, коли Гіпопотам їв траву біля річки, раптом почулося: “Шух!” Спалахнув вогонь. Полум’я охопило шерсть Гіпопотама.
Su Aygırı ağlamaya başladı ve suya doğru koştu. Tüm tüyleri ateş tarafından yanmıştı. Su aygırı ağlamaya devam etti, “Tüylerim ateşte yandı! Tüylerimin hepsi gitti! Benim güzel tüylerim!”
Гіпопотам почав кричати і побіг до води. Уся його шерсть згоріла. Гіпопотам заплакав: “Мою шерсть спалив вогонь! Моя шерсть згоріла! Моя прекрасна шерсть!”
Tavşan, Su aygırı’nın tüyleri yandığı için mutluydu. Ve bugün bile, su aygırı, ateşten korkusu yüzünden, asla su kenarından uzağa gitmiyor.
Заєць радів, що Гіпопотам залишився без шерсті. З того часу Гіпопотам не відходить далеко від води, тому що боїться вогню.
