Oto Khalai. Ma siedem lat. W jej języku, Lubukusu, jej imię oznacza: „ta dobra”.
Esta é Khalai. Ela tem sete anos de idade. Seu nome significa ‘pessoa boa’ em sua língua, Lubukusu.
Khalai budzi się i mówi do drzewa pomarańczowego: „Proszę rośnij duże i daj nam mnóstwo dojrzałych pomarańczy”.
Khalai acorda-se e fala com a laranjeira. “Por favor, laranjeira, cresça grande e nos dê muitas laranjas maduras.”
Gdy Khalai jest w drodze do szkoły, mówi do trawy: „Proszę rośnij zieloniutka i nie wysychaj”.
Khalai vai a pé para a escola. No caminho ela fala com a grama. “Por favor, grama, cresça mais verde e não seque.”
Gdy mija polne kwiaty, mówi: „Proszę kwitnijcie, abym mogła upiąć was w moich włosach”.
Khalai passa pelas flores selvagens. “Por favor, flores, continuem florescendo para que possa colocá-las em meu cabelo.”
W szkole, Khalai mówi do drzewa na środku podwórka: „Proszę wypuść ogromne gałęzie, abyśmy mogli czytać w twoim cieniu”.
Na escola, Khalai fala com a árvore no meio do pátio. “Por favor, árvore, crie galhos grandes para que possamos ler embaixo de sua sombra.”
Khalai mówi do żywopłotu, który otacza jej szkołę: „Proszę rośnij silny i zatrzymuj złych ludzi, aby tutaj nie wchodzili”.
Khalai fala com os arbustos em volta da sua escola. “Por favor, cresçam fortes para impedirem que pessoas más entrem aqui,”
Gdy Khalai wraca ze szkoły, odwiedza drzewo pomarańczowe: „Czy twoje owoce są już dojrzałe?”
Quando Khalai volta para casa da escola, ela visita a laranjeira. “Suas laranjas já estão maduras?” pergunta Khalai.
„Pomarańcze są nadal zielone” – wzdycha dziewczynka. „Do zobaczenia jutro” – mówi Khalai. „Może jutro podarujesz mi dojrzałe i soczyste owoce”.
“As laranjas estão verdes ainda,” suspira Khalai. “Verei você amanhã, laranjeira,” diz Khalai. “Talvez até lá você tenha laranjas maduras para mim!”
