ဒးကာလမွဲတ္ၚဲ၊ ဗတာဲမွဲ ကွာ်ဒၟံင် ဇိုင်ကြုင်မွဲရ။
فِي أَحَدِ اَلْأَيَّامِ، كَانَ أَرْنَبٌ يَمْشِي بِاْلْقُرْبِ مِنْ حَافَةِ النَّهْرِ.
ချေဟ်ဍာ်မွဲဂှ်လေဝ် နွံဒၟံင် ပ္ဍဲဇိုင်ကြုင်ဂှ်ကီုတုဲ စဒၟံင်ချောဲ ၜတ်တ်ခိုဟ်ဟ်တအ်ရ။
كَانَ هُنَاكَ أَيْضًا فَرَسُ نَهْرٍ جَاءَتْ في نُزْهَةٍ، وَكَانَتْ تَأْكُلُ بَعْضَ العُشْبِ الأَخْضَرِ اللَّذِيذِ.
ချေဟ်ဍာ် ဟွံဆဵု ဗတာဲတုဲ သီုစိုတ်ဟွံမဲမွဲသာ် ညးတေအ် လိုန်ဒး ဇိုင်ဗတာဲဂှ်ရ။ ဗတာဲဂှ် ကရေဲဟီုကဵု ချေဟ်ဍာ် “ဟေ ချေဟ်ဍာ်၊ ၝ ဟွံဆဵုဟာ၊ ၝ လိုန်စုတ် ဇိုင်အဲရ?”
لَمْ تَكُنْ اَلْفَرَسُ تَعْرِفُ بِوُجُودِ اَلأَرْنَبِ فَدَاسَتْ بِطَريقِ اَلْخَطَأَ عَلى قَدَمِهِ.
صَرَخَ الأرْنَبُ بِوَجْهِ فَرَسِ اَلْنَّهْر، “أَنْتِ يَا فَرَسَ اَلْنَّهْرِ! أَلاَ تَرَيْنَ أَنَّكِ دُسْتِ عَلَى قَدَمِي؟”
ချေဟ်ဍာ် ဒုင်ဂုန် ကုဗတာဲ၊ “သၠးအခေါင်ညိ၊ အဲ ဟွံဆဵုဗှ်။ လ္ပကေတ်ဒုဟ်ညိ!” ဆဂး ဗတာဲဂှ် ဟွံကဠင်တုဲ ဆက်ဟီု “ၝ ပကေတ်တ်ရ။ မွဲတ္ၚဲတှ်ေ ၝ ဂွံဆဵု ကဵုအဲရ။”
اِعْتَذَرَتْ فَرَسُ اَلْنَّهْرِ، وَقَالَتْ، “أَنَا آسِفةٌ يَا صَدِيقِي، فَأَنَا لَمْ أَرَكَ … أَرْجُوكَ سَامِحْنِي”.
لَكِنَّ الأَرْنَبَ لَمْ يَسْمَعْ كَلاَمَهَا وَصَرَخَ بِهَا، “أَنْتِ قَصَدْتِ هَذَا وَسَتَدْفَعِينَ اَلثَّمَنَ”!
ဗတာဲ အာဇရေင် ပၟတ်တုဲ ဟီု”အာ၊ အာစံင် ချေဟ်ဍာ်၊ ကာလဍေဟ်တိုန်ကၠုင် သြင် ကၠုင်စချောဲတှ်ေ။ ဍေဟ် လိုန်စုတ်လဝ် ဇိုင်အဲ။” ပၟတ်သှ်ကဵု “ယွံ ရဲ၊ မုလ္ပဂွိင်။ အဲဖန်ကဵုဏောဝ် အတိုင်ဗှ်ေ မအာတ်မိက်လဝ်ဂှ်။”
ذَهَبَ اَلأَرْنَبُ ليَبْحَثَ عَنِ النّار وَقَالَ، “اِذْهَبِي وَاَحْرِقِي فَرَسَ اَلْنًّهْرِ عِنْدَمَا تَأْتِ إِلَى المَاءِ لِتَأْكُلَ اَلْعُشْبَ لِأَنَّهَا دَاسَتْ عَلَيَّ”. أَجَابَتْهُ النَّارُ، “سَأَفْعَلُ مَا طَلَبتَ مِنِّي يَا صَدِيقِي”.
ခြာဟွံလအ်၊ ချေဟ်ဍာ်ဂှ် စဒၟံင်ချောဲ သ္ၚောဲကဵု ကြုင်ဂှ်၊ ဝုဟ်! မွဲတဲဓဝ် ပၟတ်ဂဵုတိုန်။ ပၟတ်ဂှ် စံင်ထောအ် သောဲ ချေဟ်ဍာ်ရ။
وَبَعْدَ ذَلِكَ بَيْنَمَا كَانَتْ فَرَسُ اَلنَّهْرِ تَأْكُلُ اَلْعُشْبَ، اِنْدَلَعَتِ النِّيرَانُ وَبَدَأَتْ بِحَرْقِ شَعْرِ فَرَسِ اَلنَّهْرِ.
ချေဟ်ဍာ် ကရေဲတုဲ ဒြေပ်စှ်ေဍာ်ရ။ သော်ညးတေအ် သီုဖအိုတ် တူအာပၟတ်ဖအိုတ်ရ။ ချေဟ်ဍာ် လရိုအ်၊ “သောဲအဲ တူအာပၟတ်အိုတ်အး၊ အဲသော် ခလာတ်အာရ! သော်အဲကျေဝ်ကျေဝ်ဂှ် အိုတ်အာဣယျ!”
بَدَأَتْ فَرَسُ النَّهْرِ بِالبُكَاءِ ثُمَّ رَكَضَتْ إِلَى اَلْمَاءِ. لَقَدْ أَحْرَقَتْ اَلنَّارُ كُلَّ شَعْرهَا.
ظَلَّت فَرَسُ اَلنَّهْرِ تَبْكِي، “لَقَدْ اِحْتَرَقَ كُلُّ شَعْري بِالنَّارِ، لَقَدْ أَحْرَقْتِ كُلَّ شَعْري ذَهَبَ كُلُّ شَعْرِي! شَعْرِي اَلجَمِيلُ، شَعْرِي اَلْجَميلُ”!
ဗတာဲဂှ်မိပ် သော်ချေဟ်ဍာ်ဂှ် တူအိုတ်။ ဟိုတ်ဂှ်ရ စဵုကဵု တ္ၚဲဏအ် ချေဟ်ဍာ်ဂှ် ဟိုတ်နူဖေက်ပၟတ်တုဲ ဟွံဂံင်အာ သ္ၚောဲသ္ၚောဲ နူကဵု ဍာ်။
فَرِحَ الأَرْنَبُ أَنَّ شَعْرَ فَرَسِ النَّهْرِ قَدْ احْتَرَقَ.
وَحَتَّى يَوْمِنَا هَذَا، وَخَوْفًا مِنَ النَّارِ، لاَ تَبْتَعِدُ فَرَسُ النَّهْرِ عَنِ المَاءِ أَبَدًا.
