བུ་ཚོས་རྐང་སྤོལ་རྩེས་ཀྱིན་པར་ལྟ་བཞིན། ཨཱཎ་ཌི་སུ་ཝ་ཡིས་མོ་རང་ཡང་ཁོང་ཚོའི་མཉམ་དུ་རྩེད་མོ་རྩེས་ཐུབ་ན་ཅི་མ་རུང་བསམ། མོས་ལུས་རྩལ་རྒན་ལགས་ལ་མོས་ཁོང་ཚོའི་མཉམ་དུ་སྦྱོང་བརྡར་བྱས་ན་འགྲིག་གི་རེད་དམ་ཅེས་དྲིས་པ་རེད།
شَاهَدَتْ أَنْدِيسُوا الصِّبْيَةَ يَلْعَبُونَ كُرَةَ اَلقَدَمِ.
كَانَتْ تَتَمَنَّى لَوْ أَنَّهَا تَسْتَطِيعُ أَنْ تَنْضَمَّ إِلَيْهِمْ.
فَسَأَلَتْ اَلمُدَرِّبَ إنْ كَانَتْ تَسْتَطِيعُ أَنْ تتَدَرَّبَ مَعَهُمْ.
ལུས་རྩལ་དགེ་རྒན་གྱིས་ལག་པ་གཉིས་དཔྱི་མགོར་བཙུགས་ནས། སློབ་གྲྭ་ན་རྐང་སྤོལ་ནི་བུ་ཚོས་མ་གཏོགས་བརྩེ་ཆོག་གི་ཡོད་མ་རེད་ཅེས་བཤད་པ་རེད།
أَجَابَهَا المُدَرِّبُ: “في هَذِهِ اَلمَدْرَسَةِ لَا يُسْمَحُ إِلَّا لِلْصِّبْيَةِ أَنْ يَلْعَبُوا كُرَةَ اَلقَدَمِ”.
བུ་ཚོས་མོ་ལ། ཁྱེད་རང་དྲ་སྤོལ་རྩེ་བར་རྒྱུགས་ཅེས་ལབ་པ་མ་ཟད། བུ་མོ་ཚོའི་རྩེད་མོ་དྲ་སྤོལ་དང་བུ་ཚོའི་རྩེད་མོ་རྐང་སྤོལ་རེད་ཅེས་ལབ་པས་ཨཱཎ་ཌི་སུ་ཝ་རླུང་ལངས།
قَالَ اَلصِّبْيَةُ لَهَا: “اِلْعَبِي كُرَةَ الشَّبَكَةِ. كُرَةُ الشَّبَكَةِ لِلْبَنَاتِ، وكُرَةُ اَلقَدَمِ لِلْصِّبْيَانِ”.
ཉིན་དེའི་རྗེས་སུ་སློབ་གྲྭར་རྐང་སྤོལ་གྱི་འགྲན་སྡུར་ཆེན་པོ་ཞིག་ཚོགས་པ་རེད། སྐབས་དེར་རྐང་སྤོལ་རུ་ཁག་གི་རྩེད་མཁན་ཡག་ཤོས་དེ་ནད་པ་ཆགས་པ་དང་། ཁོས་རྩེད་མོར་མཉམ་ཞུགས་བྱེད་ཐུབ་ཀྱི་ཡོད་མ་རེད། ལུས་རྩལ་དགེ་རྒན་གྱིས་སེམས་ཁྲལ་བྱས་པ་རེད།
فِي اليَوْم اَلتَّالي أُقِيمَتْ فِي اَلْمَدْرَسَةِ مُبَارَاةٌ كَبيرةٌ لِكُرَةِ اَلْقَدَمِ.
كَانَ اَلْمُدَرِّبُ قَلِقاً، لِأَنَّ أَفْضَلَ لَاعِبٍ عِنْدَهُ كَانَ مَريضاً، وَلَا يَسْتَطِيعُ اَللَّعِبَ.
ཨཱཎ་ཌི་སུ་ཝ་ལུས་རྩལ་དགེ་རྒན་གྱི་རྩར་རྒྱུགས་ནས་མོ་རང་ལ་རྐང་སྤོལ་རྩེ་འཇུག་རྒྱུར་ཞུ་བ་བྱས་པ་རེད། སྐབས་དེར་ལུས་རྩལ་དགེ་རྒན་གྱིས་ཅི་བྱེད་དགོས་པ་མ་ཤེས་པ་རེད། ཡིན་ནའང་མཐའ་མར། ཨཱཎ་ཌི་སུ་ཝ་རྐང་སྤོལ་རུ་ཁག་ནང་ཞུགས་ཆོག་པར་ཐག་བཅད།
رَكَضَت أَنْدِيسُوا وَتَرَجَّتْهُ أَنْ يَدَعَهَا تَلْعَبُ.
لَمْ يَكُنِ اَلْمُدَرِّبُ وَاثِقاً مِمَّا عَلَيْهِ فِعْلَهُ.
بَعْدَ ذَلِكَ قَرَّرَ أَنْ يَسْمَحَ لَهَا بِاَلاِنْضِمَامِ إِلَى اَلْفَريقِ.
རུ་ཁག་གཉིས་ཀའི་རྩེད་མོ་མཁྲེགས་པོ་རྩེས་ཀྱི་ཡོད། བར་སེང་བར་དུ་སྤོ་ལོ་གཅིག་ཀྱང་བླུག་མ་ཐུབ།
كَانَتْ المُبَارَاةُ صَعْبَةً جِدًّا.
أَصْبَحَتْ فِي مُنْتَصَفِهَا، وَلَمْ يُسَجَّلْ أَيُّ هَدَفٍ.
རྩེད་མཚམས་གཉིས་པའི་སྐབས་བུ་གཅིག་གིས་ཨཱཎ་ཌི་སུ་ཝ་ལ་སྤོ་ལོ་སྤྲད་པ་རེད། མོས་སྤོ་ལོ་མགྱོགས་པོར་ཁྲིད་ཞོར་ལ་རྡོག་རྒྱག་གཅིག་གཞུས་ནས་སྒོའི་ནང་དུ་བླུག་པ་རེད།
فِي اَلْنِّصْفِ الثَّانِي مِنَ المُبَارَاةِ، مَرَّرَ أَحَدُ اَلْصِّبْيَةِ اَلْكُرَةَ إِلَى أَنْدِيسُوا.
تَحَرَّكَتْ بِسُرْعَةٍ كَبِيرَةٍ بِاتِّجَاهِ اَلْمَرمَى.
ثُمَّ رَكَلَتْ اَلْكُرَةَ بِقُوَّةٍ وسَجَّلَتْ هَدَفاً.
ལྟད་མོ་པ་ཚོ་དགའ་ཐག་ཆོད་ནས་སྨྱོན་པ་ནང་བཞིན་ཆགས་པ་རེེད། ཉི་མ་དེ་ནས་བཟུང་བུ་མོ་ཚོ་ལ་ཡང་རྐང་སྤོལ་རྩེ་འཇུག་རྒྱུའི་འགོ་བཙུགས་པ་རེད།
وَمُنْذُ ذَلِكَ اَلْيَوْمِ سَمَحَتْ اَلْجَمَاهِيرُ لِلفَتَيَاتِ بِلَعِبِ كُرَةِ القَدَمِ فِي اَلْمَدْرَسَةِ.
