ར་དང་ཁྱི། བ་མོ་གསུམ་ནི་གྲོགས་པོ་འཆམ་པོ་ཡོད་རེད། ཉིན་གཅིག་ཁོང་ཚོ་ལྷན་དུ་གླ་བྱེད་རླངས་འཁོར་ནང་ལ་ཕྱིན་པ་རེད།
المَاعِزُ والكَلْبُ والبَقَرَةُ كَانُوا أَصْدِقاءَ جِدًّا.
في أَحَدِ الأَيَّام ذَهَبُوا فِي رِحْلَةٍ بِسَيَّارةِ أُجْرَةٍ.
ཁོང་ཚོ་འབབ་ཚུགས་ལ་འབྱོར་ནས་མར་འབབ་སྐབས་ཁ་ལོ་བས་གླ་རྩིས་རྒྱག་རོགས་ཞེས་ལབ། དེ་ལྟར་བ་མོས་གླ་རྩིས་བརྒྱབ་པ་རེད།
عِنْدَمَا وَصَلُوا إِلَى نِهايَةِ الرِّحْلَةِ، طَلَبَ مِنْهُمْ السائِقُ أُجْرَةَ رِحْلَتِهِمْ.
دَفَعَتْ البَقَرَةُ مَا عَلَيْهَا.
ཁྱི་ལ་དངུལ་སིལ་མ་མེད་པས་ཁ་ལོ་བར་གླ་ལས་ཏོག་ཙམ་མང་བ་སྤྲད་པ་རེད།
دَفَعَ الكَلْبُ زِيَادَةً، لأِنَّهُ لَمْ يَكُنْ يَعْرِفُ المَبْلَغَ المَطْلُوبَ.
ཁ་ལོ་བས་ཁྱི་ལ་དངུལ་ལྷག་མ་སློག་གྲབ་ཡོད་དུས་ར་ཡིས་གླ་མ་སྤྲད་པར་བྲོས་ནས་ཕྱིན་པ་རེད།
بَيْنَمَا كَانَ السَّائِقُ يُعْطِي الكَلْبَ بَاقِيَ النُقودَ، هَرَبَتْ المَاعِزُ بَعيداً.
ཁ་ལོ་བ་ཧ་ཅང་རླུང་ལངས་པ་དང། ཁོས་ཁྱི་ལ་དངུལ་མ་སློག་པར་རླངས་འཁོར་བཏང་ནས་ཕྱིན་པ་རེད།
غَضِبَ السَّائِقُ جِدّاً فَتَرَكَهُمْ وَرَحَلَ بِسَيَّارَتِهِ دُونَ أَنْ يُعْطِيَ الكَلْبَ بَاقِيَ نُقُودِهِ.
གནས་ཚུལ་དེ་ལྟར་བྱུང་བའི་རྐྱེན་གྱིས་དུས་དེ་ནས་བཟུང་། རླངས་འཁོར་ཞིག་མཐོང་ཚེ་ཁྱི་རྒྱུགས་ཕྱིན་ནས་ཁོ་རང་ལ་དངུལ་སློག་དགོས་མཁན་གྱི་ཁ་ལོ་བ་དེ་ཡོད་མེད་ལྟ་གི་ཡོད།
لِهَذا السَّبَبِ يَرْكُضُ الكَلْبُ حَتَّى اليَوْمِ، أَمَامَ كُلِّ سيَّارَةٍ، وَيَنْظُرُ إِلَيْهَا نَظْرَةً سَريعةً.
لِلْبَحْثِ عَنْ السَّائِقِ الذِي أَخَذَ بَاقِيَ النُّقُودِ.
ར་མས་རླངས་འཁོར་གྱི་སྒྲ་ཐོས་པ་དང་བྲོས་འགྲོ་གི་ཡོད། མོ་རང་གིས་སྔོན་ཆད་རླངས་འཁོར་གྱི་གླ་མ་སྤྲད་པས་འཛིན་བཟུང་བྱེད་ཀྱི་རེད་བསམ་ནས་ཞེད་ཀྱི་ཡོད།
أَمَّا المَاعِزُ فَقَدْ كانَتْ تَهْرُبُ عِنْدَمَا تَسْمَعُ صَوْتَ أَيِّ سَيَّارَةٍ.
فَهْيَ تَخَافُ أَنْ يُقْبَضَ عَلَيْهَا لِأَنَّهَا لَمْ تَدْفَعْ مَا عَلَيْهَا مِنَ النُقودِ.
རླངས་འཁོར་ཡོང་སྐབས་བ་མོ་ལ་དམིགས་བསལ་གྱི་སྣང་བ་གང་ཡང་མེད། མོ་རང་གིས་ཁ་ལོ་བར་གླ་ཆ་ཚང་སྤྲད་ཡོད་པས་ལྷོད་ལྷོད་ངང་རླངས་འཁོར་ལམ་ཁ་བརྒལ་ནས་འགྲོ་གི་ཡོད།།
أَمَّا البَقَرَةُ فَهْيَ لَا تَهْتَمُّ عِنْدَمَا تَأْتِي أَيُّ سَيَّارَةٍ.
وَتَأْخُذُ كُلَّ وَقْتِهَا بِعُبُورِ الشَّارِعَ لِأَنَّها تَعْرِفُ أَنَّهَا دَفَعَتْ كُلَّ مَا عَلَيْهَا كَامِلاً.
