دختر کوچک با شرمندهگی، اما شجاعانه، به آن زن نزدیک شد. خانوادهی آن دختر کوچک تصمیم گرفتند که “ما باید او را پیش خودما نگه داریم. ما از او و کودکش مراقبت خواهیم کرد.”
شرمنده ، خو ډېره زړور وړه نجلۍ ښځې ته ورنږدې شوه. “موږ باید هغه له ځان سره یوسو،” د کوچنۍ نجلۍ سره راغلو خلکو دا پرېکړه وکړه. “موږ به هغه او د هغې ماشوم خوندي وساتو.”
孩子很快就要降生了。“用力啊！”“快拿毯子来！”“水！”“再用点力！”
کودک به دنیا میآمد. “فشار بده!” “پتو بیاورید!” “آب!” “فشااااااااار بده! ”
همگی شروع به بحث کردند. عدهای گفتند: “ما قرار گذاشته بودیم که از مادر و نوزاد او مراقبت کنیم، و سر قولما خواهیم ماند”. اما دیگران گفتند که “اینها برایمان بدچانسی میآورند! ”
دوی په خپل منځ کې په بحث پیل وکړ. ځینو وویل: “موږ وویل چې موږ به مور او ماشوم خوندي وساتو، او دا څه وشول.” ځینو نورو یې بی ویل “خو دوی به موږ ته بد بخته کړي!”
妇女发现自己又孤零零一人了。她不知道该拿这个奇怪的孩子怎么办，她也不知道自己该怎么办。
بنابراین آن زن دوباره خودش را تنها یافت. او پیش خودش فکر کرد که با این بچهی عجیب و غریب چه میتواند بکند. او فکر کرد که با خودش چه کند.
ښځه بیا یوازې شوه. هغه حیرانه وه چې د دې بې وزله ماشوم سره څه وکړي. او هم حیرانه وه چې له ځان سره څه وکړي.
最后，她决定接受这个孩子，做他的妈妈。
اما در آخر او مجبور شد بپذیرد که آن خر، کودک خود اوست و او مادرش است.
حالا اگر کودک همانقدر کوچک میماند همه چیز میتوانست متفاوت باشد. اما، آن کره خر بزرگ و بزرگتر شد تا اینکه دیگر نمیتوانست روی کمر مادرش جا بگیرد و با اینکه خیلی تلاش میکرد نمیتوانست مانند یک انسان عمل کند. مادرش اغلب خسته و درمانده بود. بعضی وقتها او را مجبور میکرد که کارهایی انجام دهد که مخصوص حیوانات است.
که ماشوم همداسې کوچنی پاتې شوی وای، ممکن هر څه توپیر موندلی وی. مګر د خره ماشوم وده وکړه او لوی شو. دومره لوی شو چې نور یې مور نه شو کولی چې هغه په خپلې شا وګرځوي. څومره یې چې هم هڅه وکړي، د انسان په څیر چلند یې نشو کولی. د هغه مور به ډیری وخت ستړې او مایوسه وه. ځینې وختونه به یې هغه هڅاوه چې ځینې پورې اړوند کارونه ترسره کړي .
احساس سردرگمی و عصبانیت در درون خر به وجود آمد. او نه میتوانست این کار را انجام بدهد و نه آن کار را. او نه میتوانست مانند انسان باشد و نه مانند حیوان. او به حدی عصبانی شد که یک روز مادرش را با لگد زد و به زمین انداخت.
خر ډېر وارخطا او غصه ؤ. هغه دا نشي کولی او هغه نشي کولی. هغه داسې نه شي کېدلی او هغه نشي کېدلی داسې وي. هغه ډېر زیات په غوسه شو، او یوه ورځ یې مور په ځمکه وویشتله.
驴孩子羞愧极了，他逃跑了，跑得越远越好。
خرشدیدا احساس پشیمانی کرد. او شروع به فرار کرد و تا جایی که میتوانست سریعا دور شد.
زمانی که دویدن را متوقف کرد، شب شده بود، و خر گم شده بود. “عرعر؟” در تاریکی به آرامی زمزمه میکرد، “عرعر؟” صدای عرعرش انعکاس داشت. او تنها بود. در یک چقری سخت دور خودش پیچید، او به یک خواب عمیق و آزاردهنده رفت.
خر رفت که با آن مرد مسن زندهگی کند. او به خر یاد داد که چگونه به بقای زندهگی خود ادامه دهد. خر به حرفهای او گوش داد و از او یاد گرفت و همین طور مرد مسن. آنها به یکدیگر کمک میکردند و با هم میخندیدند.
خر د بوډا سره د اوسېدو په موخه روان ، چا چې هغه د ځان ساتنې او ژوندي پاتې کیدو ډیری لارې ښودلې وې. خره ډېر څه زده کړل، او بوډا هم ډېر څه زده کړل. دوی یو د بل سره مرسته وکړه، او دوی یوځای خوښ و.
一天早上，老人让驴孩子带他到山顶。
یک روز صبح، مرد مسن از خر خواست که او را به بالای کوه ببرد.
یو سهار، بوډا له خره څخه وغوښتل چې هغه د غر سر ته ورسوي.
他们登上山顶，环绕在云雾中，睡着了。驴孩子梦到他的妈妈生病了，正在呼唤他，然后他就醒了……
بر فراز قلهی کوه در میان ابرها، آنها به خواب رفتند. خر خواب دید که مادرش مریض است واو را صدا میزند و وقتی که او بیدار شد…
د ورېځو په منځ کې، هلته په لوړه دواړه ویده شول. خره خوب وليده، چې مور يې ناروغه ده او ده ته غږ کوي. کله چې خر له خوبه راویښ شو …
……云雾消失了，他的朋友——那个老人——也消失了。
ابرها به همراه دوستش، آن مرد مسن، ناپدید شده بودند.
… ورېځې نه وې او ملګری یې “زوړ سړی” هم نه معلومېده.
کره خر و مادرش با هم بزرگ شدند و راه های زیادی را برای کنار هم زندهگی کردن پیدا کردند. کم کم، همهی اطرافیانشان، دیگر خانوادهها در آنجا شروع به زندهگی کردند.
