دختر کوچک با شرمندهگی، اما شجاعانه، به آن زن نزدیک شد. خانوادهی آن دختر کوچک تصمیم گرفتند که “ما باید او را پیش خودما نگه داریم. ما از او و کودکش مراقبت خواهیم کرد.”
وړه جلۍ ډيره زړوره وه. میرمنې ته ورنږدې شوه، ويی ویل، “دا ښځه باید موږ له ځان سره یوسو” خلکو هم ومنله او زیاته ېې کړه، “چې میرمن او ماشوم باید خوندي ځای ته یوسو.”
孩子很快就要降生了。“用力啊！”“快拿毯子来！”“水！”“再用点力！”
کودک به دنیا میآمد. “فشار بده!” “پتو بیاورید!” “آب!” “فشااااااااار بده! ”
همگی شروع به بحث کردند. عدهای گفتند: “ما قرار گذاشته بودیم که از مادر و نوزاد او مراقبت کنیم، و سر قولما خواهیم ماند”. اما دیگران گفتند که “اینها برایمان بدچانسی میآورند! ”
خلکو خپل منځ کې خبرې کولې، ویل ېې چې د میرمنې او ماشوم سمه پالنه به وکړي، خو د دوی د غوښتنې برعکس ټول حیران و. ځینو ویل دا به موږ ته بدبختي راوړي.
妇女发现自己又孤零零一人了。她不知道该拿这个奇怪的孩子怎么办，她也不知道自己该怎么办。
بنابراین آن زن دوباره خودش را تنها یافت. او پیش خودش فکر کرد که با این بچهی عجیب و غریب چه میتواند بکند. او فکر کرد که با خودش چه کند.
حالا اگر کودک همانقدر کوچک میماند همه چیز میتوانست متفاوت باشد. اما، آن کره خر بزرگ و بزرگتر شد تا اینکه دیگر نمیتوانست روی کمر مادرش جا بگیرد و با اینکه خیلی تلاش میکرد نمیتوانست مانند یک انسان عمل کند. مادرش اغلب خسته و درمانده بود. بعضی وقتها او را مجبور میکرد که کارهایی انجام دهد که مخصوص حیوانات است.
د ښځې نوي زیږیدلي بچي وده وکړه ، او دومره لوی شو چې نور د میرمنې وس نه و چې په شا ېې وګرځوي. څومره چې ېې کوښښ وکړ د انسان په څير ېې چلند نه شو کولای، خو مور به ډيره ستړې وه. کله کله به ېې دې ته وهڅوه چې ځيني کارونه ترسره کړي.
احساس سردرگمی و عصبانیت در درون خر به وجود آمد. او نه میتوانست این کار را انجام بدهد و نه آن کار را. او نه میتوانست مانند انسان باشد و نه مانند حیوان. او به حدی عصبانی شد که یک روز مادرش را با لگد زد و به زمین انداخت.
.
خر ډير وارخطا او غوصه و. تل به ېې مور ورسره جګړه کوله. دا نه شې کولای، کار دې زده نه دی، بلاخره یوه ورځ خر غوصه شو او مور ېې په ځمکه ووهله.
驴孩子羞愧极了，他逃跑了，跑得越远越好。
خرشدیدا احساس پشیمانی کرد. او شروع به فرار کرد و تا جایی که میتوانست سریعا دور شد.
زمانی که دویدن را متوقف کرد، شب شده بود، و خر گم شده بود. “عرعر؟” در تاریکی به آرامی زمزمه میکرد، “عرعر؟” صدای عرعرش انعکاس داشت. او تنها بود. در یک چقری سخت دور خودش پیچید، او به یک خواب عمیق و آزاردهنده رفت.
خر رفت که با آن مرد مسن زندهگی کند. او به خر یاد داد که چگونه به بقای زندهگی خود ادامه دهد. خر به حرفهای او گوش داد و از او یاد گرفت و همین طور مرد مسن. آنها به یکدیگر کمک میکردند و با هم میخندیدند.
خر له بوډا سره د یو ځای اوسېدو په موخه روان شو، بوډا او خره له یو بل څخه ډير څه زده کړل، او له یو بل سره به ېې مرسته کوله. دوی په یوځای اوسیدو کې خوشحاله وو.
一天早上，老人让驴孩子带他到山顶。
یک روز صبح، مرد مسن از خر خواست که او را به بالای کوه ببرد.
یو سهار بوډا له خره څخه وغوښتل چې هغه د غره سر ته ورسوي.
他们登上山顶，环绕在云雾中，睡着了。驴孩子梦到他的妈妈生病了，正在呼唤他，然后他就醒了……
بر فراز قلهی کوه در میان ابرها، آنها به خواب رفتند. خر خواب دید که مادرش مریض است واو را صدا میزند و وقتی که او بیدار شد…
په لوړه د ورېځو په منځ کې دواړه ویده شول. خره خوب وليده، چې مور يې ناروغه ده او ده ته غږ کوي. کله چې خر له خوبه راویښ شو …
……云雾消失了，他的朋友——那个老人——也消失了。
ابرها به همراه دوستش، آن مرد مسن، ناپدید شده بودند.
… ورېځې نه وې او ملګری یې “زوړ سړی” هم نه معلومېده.
کره خر و مادرش با هم بزرگ شدند و راه های زیادی را برای کنار هم زندهگی کردن پیدا کردند. کم کم، همهی اطرافیانشان، دیگر خانوادهها در آنجا شروع به زندهگی کردند.
.
خر او مور ېې چې مخکې ېې د ګډ ژوند تجربه درلوده، اوس له یو بل سره خوښ و، او د وخت په تېرېدو سره د دوی تر څنګ ډيرو نورو کورنیو هم ژوند پیل کړ.
