تغییر زبان
فارسی افغانستان
پشتو
برگشت به فهرست داستانها
This is Khalai.
She is seven years old.
Her name means ‘the
good one’ in her
language, Lubukusu.
این کالای اَست. او هَفت سال سِن دارَد. دَر زَبان لوباکوسو کِه زَبانِ او میباشَد، مَعنایِ اِسمَش - دُختَرِ خوب – است.
دا خالۍ ده. اووه کالنه دی. د هغې ژبه چې خبرې پرې کوي لوبوکوڅو نومیږي او غوره مانا ورکوي.
Khalai wakes up and
talks to the orange tree.
“Please orange tree,
grow big and give us
lots of ripe oranges.”
کالای هَر روز صُبح کِه بیدار میشَوَد، با دِرَختِ مالته صُحبَت میکُنَد. دِرَختِ مالته لُطفاً، درست رُشد کُن وَ بِه ما مالتههایِ رِسیده یِ خوب بِدِه.
کله چې له خوبه جګېږی د مالټې له ونې سره خبرې کوي او ورته وايي چې هیله کوم ژر پخه شه او موږ ته مالټې راکړه.
Khalai walks to school.
On the way she talks to
the grass. “Please
grass, grow greener
and don’t dry up.”
کالای تا مکتب پیاده میرَوَد. دَر راه با عَلَفها صُحبَت میکُنَد. عَلَفها، لُطفاً بیشتَر رُشد کُنید وَ سَبز شَوید وَ خُشک نَشَوید.
کله چې خالۍ د ښوونځي پر لاره روانه وي، له واښو سره هم خبرې کوي او غوښتنه ېې دا وي چې ژر وچ نه شي او همداسې زرغون پاتې شي.
Khalai passes wild
flowers. “Please
flowers, keep blooming
so I can put you in my
hair.”
کالای اَز کِنارِ گُلهایِ وَحشی رَد میشَوَد. گُلهایِ وَحشی، لُطفاً مُرَتَب شِکوفِه کنید کِه مَن بِتَوانَم شُما را دَر موهایَم قَرار دَهَم.
. کله چې خالۍ د ځنګل تر څنګ روانه وي، له دوی هم همدا هیله کوي چې د ځنګل ګلانو همداسې زرغون اوسئ چې زه مو په اوربل کې کښيږدم.
At school, Khalai talks
to the tree in the
middle of the
compound. “Please
tree, put out big
branches so we can
read under your shade.”
دَر مکتب، کالای با دِرَختی کِه دَر وَسَطِ حَویلی بود صُحبَت کَرد.” دِرَخت لُطفاً، شاخِههایِ بُزُرگ برویان تا ما بِتَوانیم زیر سایهی تو دَرس بِخوانیم.”
. نوموړې د ښوونځي د غټې ونې لاندې ناسته وي او ورته وايي چې ونې اوږد ښاخونه ولره چې موږ مو تر سیوري لاندې کښينو.
Khalai talks to the
hedge around her school.
“Please grow strong
and stop bad people
from coming in.”
کالای با حِصارِ اَطرافِ مکتب صُحبَت میکُنَد. “لُطفاً مُحکَم وَ قَوی رُشد کُن وَ جِلویِ وارِد شُدَنِ اَفرادِ بَد را بِگیر.”
خالۍ د ښوونځي دیوال ته وايي هیله کوم غښتلی اوسه، نا اهله او کوڅه ډب هلکان د ننه ښوونځي ته مه را پرېږده.
When Khalai returns
home from school, she
visits the orange tree.
“Are your oranges ripe
yet?” asks Khalai.
وَقتی کالای اَز مکتب بِه خانِه بَرگَشت، دِرَختِ مالته را دید. کالای پُرسید، “آیا مالتههایَت هَنوز نَرسیده ؟”
کله چې خالۍ له ښوونځي څخه د کور په لور روانېږي، د مالټې ونې ته ګوري او ورته وايي چې مالټو پخې شوې نه يې.
“The oranges are still
green,” sighs Khalai.
“I will see you tomorrow
orange tree,” says
Khalai. “Perhaps then
you will have a ripe
orange for me!”
کالای آهی کِشید وَگُفت، “مالتهها هَنوز سَبز هَستَند.” کالای گُفت، “فَردا تو را خواهَم دید دِرَختِ مالته.” “شاید بَعد تو یِک مالته رِسیده بَرایِ مَن داشتِه باشی!”
خالۍ سوړ اسویلی وکړي او له ځان سره ووايي، لا هم پخې شوي نه دي او د صبر په بڼه وايي، خیر کیدای شي تر سبا پورې پخې شي.
نویسنده: Ursula Nafulaنقاش: Jesse Pietersenخواننده: Darshan Soni
