تغییر زبان
فارسی افغانستان
پشتو
برگشت به فهرست داستانها
هَذِهِ خَلَايْ.
عُمُرُهَا سَبْعُ سِنِينَ. مَعْنَى اِسْمِهَا “الشَّخْصُ الجَيِّدُ”.
يُدْعَى فِي لُغَتِهَا “لُوبُوكُوزُو”.
این کالای اَست. او هَفت سال سِن دارَد. دَر زَبان لوباکوسو کِه زَبانِ او میباشَد، مَعنایِ اِسمَش - دُختَرِ خوب – است.
دا خالۍ ده. اووه کالنه دی. د هغې ژبه چې خبرې پرې کوي لوبوکوڅو نومیږي او غوره مانا ورکوي.
تَسْتَيْقِظُ خَلَايْ كُلَّ صَبَاحٍ وَتَقُولُ لِشَجَرَةِ البُرْتُقَالِ: “أَرْجُوكِ يَا شَجَرَةَ البُرْتُقَالِ، اكْبَرِي، وَاعْطِنَا الكَثِيرَ مِنَ البُرْتُقَالِ الطًازَجِ”.
کالای هَر روز صُبح کِه بیدار میشَوَد، با دِرَختِ مالته صُحبَت میکُنَد. دِرَختِ مالته لُطفاً، درست رُشد کُن وَ بِه ما مالتههایِ رِسیده یِ خوب بِدِه.
کله چې له خوبه جګېږی د مالټې له ونې سره خبرې کوي او ورته وايي چې هیله کوم ژر پخه شه او موږ ته مالټې راکړه.
تَمْشِي خَلَايْ إِلَى المَدْرَسَةِ، وَفِي طَرِيقِهَا تَتَحَدَّثُ مَعَ الأَعْشَابِ.
“أَرْجُوكِ أَيَّتُهَا الأَعْشَابُ، اكْبَرِي وَابْقَيْ خَضْرَاءَ وَلَا تَجُفّيِ”.
کالای تا مکتب پیاده میرَوَد. دَر راه با عَلَفها صُحبَت میکُنَد. عَلَفها، لُطفاً بیشتَر رُشد کُنید وَ سَبز شَوید وَ خُشک نَشَوید.
کله چې خالۍ د ښوونځي پر لاره روانه وي، له واښو سره هم خبرې کوي او غوښتنه ېې دا وي چې ژر وچ نه شي او همداسې زرغون پاتې شي.
تَمُرُّ خَلَايْ أَمَامَ الأَزْهَارِ البَرِّيَّةِ.
“أَرْجُوكِ أَيَّتُهَا الأَزْهَارُ، اِبْقَيْ مُزْهِرَةً لِأَسْتَطِيعَ أَنْ أَضَعَكِ فَوْقَ شَعْرِي”.
کالای اَز کِنارِ گُلهایِ وَحشی رَد میشَوَد. گُلهایِ وَحشی، لُطفاً مُرَتَب شِکوفِه کنید کِه مَن بِتَوانَم شُما را دَر موهایَم قَرار دَهَم.
. کله چې خالۍ د ځنګل تر څنګ روانه وي، له دوی هم همدا هیله کوي چې د ځنګل ګلانو همداسې زرغون اوسئ چې زه مو په اوربل کې کښيږدم.
فِي المَدْرَسِةِ، تَتَحَدَّثُ خَلَايْ مَعَ الشَّجَرَةِ التِي فِي مُنْتَصَفِ المَبْنَى.
“أَرْجُوكِ أَيَتُهَا اَلشَّجَرَةُ، مُدِّي أَغْصانَكِ الكَبيرَةَ لِنَسْتَطيعَ اَلقِراءَةَ تَحْتَ ظِلِكِ”.
دَر مکتب، کالای با دِرَختی کِه دَر وَسَطِ حَویلی بود صُحبَت کَرد.” دِرَخت لُطفاً، شاخِههایِ بُزُرگ برویان تا ما بِتَوانیم زیر سایهی تو دَرس بِخوانیم.”
. نوموړې د ښوونځي د غټې ونې لاندې ناسته وي او ورته وايي چې ونې اوږد ښاخونه ولره چې موږ مو تر سیوري لاندې کښينو.
تَتَحَدَثُ خَلَايْ مَع اَلشُّجيراتِ الصَّغيرَةِ.
“أَرجوكِ، اِكْبَري وَكُونِي قَويَّةً لِتَمْنَعِي الأَشْخَاصَ السيِّئينَ مِنَ اَلدُخُولِ”.
کالای با حِصارِ اَطرافِ مکتب صُحبَت میکُنَد. “لُطفاً مُحکَم وَ قَوی رُشد کُن وَ جِلویِ وارِد شُدَنِ اَفرادِ بَد را بِگیر.”
خالۍ د ښوونځي دیوال ته وايي هیله کوم غښتلی اوسه، نا اهله او کوڅه ډب هلکان د ننه ښوونځي ته مه را پرېږده.
عِنْدَمَا تَعَودُ خَلَايْ إِلَى البَيْتِ، تَزُورُ شَجَرَةَ اَلبُرتُقالِ، وتَسْأَلُهَا: “أَلَمْ يُصْبِحْ بُرْتُقَالِكِ طَازَجًا بَعْدُ؟”
وَقتی کالای اَز مکتب بِه خانِه بَرگَشت، دِرَختِ مالته را دید. کالای پُرسید، “آیا مالتههایَت هَنوز نَرسیده ؟”
کله چې خالۍ له ښوونځي څخه د کور په لور روانېږي، د مالټې ونې ته ګوري او ورته وايي چې مالټو پخې شوې نه يې.
تَتَنَهَّدُ خَلَايْ: “اَلبُرْتُقالُ لَازَالَ أَخْضَراً”.
ثُمَّ تَقُولُ: “سَوفَ أَرَاكِ يَا شَجَرَةَ اَلبُرْتُقالَ غَداً، بَعْدَهَا رُبَّمَا سَيكُونُ لَدَيْكِ بُرْتُقالاً طَازَجاً لِي”.
کالای آهی کِشید وَگُفت، “مالتهها هَنوز سَبز هَستَند.” کالای گُفت، “فَردا تو را خواهَم دید دِرَختِ مالته.” “شاید بَعد تو یِک مالته رِسیده بَرایِ مَن داشتِه باشی!”
خالۍ سوړ اسویلی وکړي او له ځان سره ووايي، لا هم پخې شوي نه دي او د صبر په بڼه وايي، خیر کیدای شي تر سبا پورې پخې شي.
نویسنده: Ursula Nafulaنقاش: Jesse Pietersenمترجم: Heba Tesheh, Maaouia Haj Mabroukخواننده: Mashael Muhanna
