Back to stories list
Puno
Adhabu
Adelheid Marie Bwire
Melany Pietersen
dohliam
The audio for this story is currently not available.
Iun tagon panjo aĉetis multe da fruktoj.
Siku moja, mama alileta matunda mengi.
“Kiam ni povas manĝi la fruktojn?” ni demandas. “Ni manĝos la fruktojn ĉi-vespere,” diras panjo.
“Tutakula matunda lini?” tunauliza. “Tutakula matunda leo jioni,” mama anasema.
Mia frato Rahim estas avida. Li gustumas ĉiujn fruktojn. Li manĝas multe da fruktoj.
Kaka yangu Rahim ni mlafi. Anaonja onja matunda yote. Anakula matunda mengi.
“Rigardu, kion faris Rahim!” mia frateto ekkriis. “Rahim petolemas kaj egoistas,” diras mi.
“Angalia Rahim alichokifanya!” mdogo wangu analalamika kwa sauti. “Rahim ni mtundu na mchoyo,” ninasema.
Panjo koleras kontraŭ Rahim.
Mama amekasirishwa na Rahim.
Ni ankaŭ koleras kontraŭ Rahim. Sed Rahim ne bedaŭras.
Sisi pia tumekasirishwa na Rahim. Lakini Rahim haombi msamaha.
“Ĉu vi ne punos Rahim?” demandas mia frateto.
“Hutamwadhibu Rahim?” mdogo wangu anauliza.
“Rahim, vi baldaŭ bedaŭros,” avertas panjo.
“Rahim, muda si mrefu utajuta,” mama anaonya.
Rahim eksentas sin malbona.
Rahim anaanza kuhisi kuumwa.
“Mia ventro doloras,” flustras Rahim.
“Tumbo langu linauma sana,” Rahim ananong’ona.
Panjo sciis ke tio okazos. La fruktoj punas Rahim!
Mama alijua hili litatokea. Matunda yanamwadhibu Rahim!
Poste Rahim petas pardonon al ni. “Mi neniam plu tiel avidos,” li promesas. Kaj ni ĉiuj kredas lin.
Baadaye, Rahim anatuomba msamaha. “Kamwe sitakuwa mlafi tena,” anaahidi. Na sote tunamwamini.
Written by: Adelheid Marie Bwire
Illustrated by: Melany Pietersen
Translated by: dohliam
