Sprache ändern
Deutsch
Arabisch
Chinesisch
Dänisch
Englisch
Französisch
Hindi
Italienisch
Kurdisch
Niederländisch
Persisch
Polnisch
Portugiesisch
Russisch
Serbisch
Spanisch
Türkisch
Ukrainisch
Vietnamesisch
Zurück zur Geschichteliste
སཱ་ཁེ་མ་ནི་ཁོ་རང་གི་ཕ་མ་གཉིས་དང་། ལོ་བཞི་ལ་སོན་པའི་ནུ་མོའི་མཉམ་དུ་ཡོད་པ་རེད། ཁོང་ཚོ་མི་ཚང་ཕྱུག་པོ་ཞིག་གི་ས་ཐོག་ན་སྡོད་ཀྱི་ཡོད་ལ། ཁོང་ཚང་གི་སྤྱིལ་བུ་ཆུང་ཆུང་དེ་ནི་ཤིང་སྡོང་བསྟར་ཕྲེང་ཞིག་གི་མཐའ་རུ་ཡོད་པ་རེད།
Sakima lebte zusammen mit seinen Eltern und seiner vier Jahre alten Schwester. Sie lebten auf dem Land eines reichen Mannes. Ihre grasbedeckte Hütte stand an einer Baumreihe.
སཱ་ཁེ་མ་ལོ་གསུམ་ཡིན་དུས་ཁོ་རང་ན་ནས་མིག་ལོང་བར་གྱུར་པ་རེད། ཡིན་ནའང་། སཱ་ཁེ་མ་ནི་བུ་འཇོན་ཐང་ཅན་ཞིག་ཡིན་པ་རེད།
Als Sakima drei Jahre alt war, wurde er krank und erblindete. Sakima war ein talentierter Junge.
སཱ་ཁེ་མ་ཡིས་ལོ་དྲུག་ལ་སོན་པའི་བུ་གཞན་པ་དག་གིས་སྒྲུབ་མི་ཐུབ་པ་རྣམས་ཐུབ་ཀྱི་ཡོད། དཔེར་ན། ཁོ་རང་གྲོང་གསེབ་དེའི་མི་རྒན་པ་ཚོའི་མཉམ་དུ་བསྡད་དེ་དོན་དག་གལ་ཆེན་པོའི་རིགས་ལ་གྲོས་མོལ་བྱེད་ཐུབ་ཀྱི་ཡོད་པ་རེད།
Sakima tat viele Dinge, die andere sechsjährige Jungen nicht taten. Zum Beispiel konnte er mit den älteren Dorfbewohnern zusammensitzen und wichtige Themen besprechen.
སཱ་ཁེ་མ་ཡི་ཕ་མ་གཉིས་ཀྱིས་མི་ཚང་ཕྱུག་པོ་དེ་ཚང་དུ་ལས་ཀ་ལས་ཀྱིན་ཡོད་ལ། ཁོང་གཉིས་ནངས་སྔ་མོ་ནས་ལས་ཀར་ཕྱིན་ཏེ། དགོང་མོ་འཕྱི་བོ་མ་གཏོགས་ཕྱིར་ནང་ལ་འབྱོར་གྱི་མེད། དེར་བརྟེན་སཱ་ཁེ་མ་ནི་ཁོ་རང་གི་ནུ་མོ་ཆུང་ཆུང་དེའི་མཉམ་དུ་སྡོད་དགོས་ཀྱི་ཡོད།
Sakimas Eltern arbeiteten im Haus des reichen Manns. Sie gingen früh am Morgen zur Arbeit und kamen spät am Abend zurück. Sakima blieb bei seiner Schwester.
སཱ་ཁེ་མ་ནི་གཞས་གཏོང་བར་དགའ་མཁན་ཞིག་ཡིན་ལ། ཉིན་ཞིག་ཁོ་རང་གི་ཨ་མས་ཁོ་ལ། “སཱ་ཁེ་མ། ཁྱོད་ཀྱིས་གཞས་འདི་དག་གང་ནས་སྦྱངས་པ་ཡིན།” ཞེས་དྲིས་པ་རེད།
Sakima liebte es, Lieder zu singen. Eines Tages fragte seine Mutter ihn: „Wo lernst du diese Lieder, Sakima?“
སཱ་ཁེ་མ་ཡིས། “ཨ་མ་ལགས། འདི་དག་རང་བཞིན་གྱིས་ཤེས་པ་ཡིན། ངས་གཞས་དེ་དག་ང་རང་གི་ཀླད་པའི་ནང་ནས་ཐོས་ཀྱི་འདུག དེ་བས་ངས་བླངས་པ་ཡིན།” ཅེས་བཤད་པ་རེད།
Sakima antwortete: „Sie kommen mir einfach, Mutter. Ich höre sie in meinem Kopf und dann singe ich los.“
སཱ་ཁེ་མ་ཡིས་ཁོ་རང་གི་ནུ་མོ་ཆུང་ཆུང་དེ་ལ་གཞས་གཏོང་རྒྱུར་དགའ་བོ་ཡོད་ལ། ལྷག་པར་དུ་མོ་རང་གྲོད་ཁོག་ལྟོག་གི་ཡོད་དུས་གཞས་གཏོང་གི་ཡོད། ཁོ་རང་གི་ནུ་མོས་སཱ་ཁེ་མ་ཡི་གཞས་ཡག་ཤོས་དག་ལ་ཉན་རྒྱུར་དགའ་བོ་ཡོད་ལ། ཁོ་རང་གིས་གཞས་གཏོང་སྐབས། མོས་གཞས་གདངས་དང་མཉམ་དུ་ལུས་པོ་ལྡེམ་ལྡེམ་གྱིས་ཉན་གྱི་ཡོད།
Sakima sang gern für seine kleine Schwester, besonders, wenn sie Hunger hatte. Seine Schwester hörte ihm beim Singen seines Lieblingsliedes zu. Sie wiegte im Takt zu der beruhigenden Melodie.
“ཁྱེད་ཀྱིས་གཞས་དེ་ཡང་བསྐྱར་མགོ་ནས་བླངས་ན་འགྲིག་གི་རེད་དམ།” ཁོའི་ནུ་མོས་དེ་ལྟར་ཞུ་བ་འཐེན་ལ། སཱ་ཁེ་མ་ཡིས་ནུ་མོའི་རེ་བ་ལྟར་དུ་གཞས་དེ་དག་ཡང་དང་བསྐྱར་དུ་ལེན་གྱི་ཡོད།
„Kannst du es wieder und wieder singen, Sakima?“, bat ihn seine Schwester. Sakima stimmte zu und sang immer wieder.
མཚན་གཅིག་ལ། ཁོང་གི་ཕ་མ་གཉིས་ལས་ཀ་ནས་ཕྱིར་ལོག་ཡོང་དུས་སྐད་ཆ་ཞེ་དྲག་མེད་པར་བསྡད་པ་རེད། སཱ་ཁེ་མ་ཡིས་དེ་མ་ཐག་དོན་དག་ཅིག་འགྲིག་མེད་པ་ཚོར་ཞིང་།
Eines Abends als seine Eltern nach Hause kamen, waren sie sehr still. Sakima wusste, dass etwas nicht in Ordnung war.
“ཨ་མ་ལགས། པཱ་ལགས། དོན་དག་མ་འགྲིག་པ་ག་རེ་བྱུང་སོང་།” ཞེས་དྲིས། སཱ་ཁེ་མ་ཡིས་མི་ཚང་ཕྱུག་པོ་དེའི་བུ་བོར་བརླག་ལ་ཕྱིན་པ་དང་ཁྱིམ་བདག་དེ་སྡུག་བསྔལ་གི་ནང་དུ་ལྷག་ཡོད་པ་ཤེས་པ་རེད།
„Was ist los, Mutter, Vater?“, fragte Sakima. Sakima erfuhr, dass der Sohn des reichen Mannes vermisst wurde. Der Mann war sehr traurig und einsam.
“ངས་ཁོང་ལ་གཞས་གཏོང་ཆོག གཅིག་བྱས་ན་ཁོང་སྐྱིད་པོ་ཡོང་སྲིད་གི་རེད།” སཱ་ཁེ་མ་ཡིས་དེ་ལྟར་ཁོང་གི་ཕ་མ་གཉིས་ལ་བཤད། ཡིན་ནའང་ཁོང་གི་ཕ་མ་གཉིས་ཀྱིས་ཉན་འཇོག་མ་བྱས་པ་རེད། “ཁོང་ཧ་ཅང་ཕྱུག་པོ་རེད། ཁྱོད་རང་ནི་བུ་ཆུང་ལོང་བ་ཞིག་རེད། ཁྱོད་ཀྱིས་བསམ་ན་ཁྱོད་ཀྱི་གཞས་དེ་དག་གིས་ཁོང་སྐྱིད་པོ་ཡོང་བ་བཟོ་ཐུབ་ཀྱི་རེད་དམ།”
„Ich kann für ihn singen. Vielleicht stimmt ihn das wieder glücklich“, erzählte Sakima seinen Eltern. Aber seine Eltern lehnten ab: „Er ist sehr reich. Du bist nur ein blinder Junge. Glaubst du ein Lied hilft ihm?“
ཡིན་ནའང་། སཱ་ཁེ་མ་ཡིས་ཁོ་རང་གི་རེ་བ་མཚམས་འཇོག་བྱས་ཡོད་པ་མ་རེད། ཁོ་རང་གི་ནུ་མོ་ཆུང་ཆུང་དེས་ཁོ་ལ་རྒྱབ་སྐྱོར་བྱས་པ་རེད། ནུ་མོས་ཕ་མ་གཉིས་ལ། “སཱ་ཁེ་མ་ཡི་གཞས་དེ་ཚོས་ང་རང་གྲོད་ཁོག་ལྟོག་དུས་སེམས་གསོ་གནང་ཐུབ་ཀྱི་འདུག ཁོང་གི་གཞས་ཀྱིས་ཕྱུག་པོ་དེ་ལའང་སེམས་གསོ་བྱེད་ཐུབ་སྲིད་པ་རེད།” ཅེས་བཤད།
Trotzdem gab Sakima nicht auf. Seine kleine Schwester unterstützte ihn. Sie meinte: „Sakimas Lieder trösten mich, wenn ich Hunger habe. Sie werden auch den reichen Mann trösten.“
ཉིན་རྗེས་མ་དེར། སཱ་ཁེ་མ་ཡིས་ཁོ་རང་གི་ནུ་མོ་ཆུང་ཆུང་དེ་ལ་ཁོ་རང་མི་ཚང་ཕྱུག་པོ་དེ་ཚང་ལ་འཁྲིད་རོགས་ཞེས་བཤད་པ་རེད།
Am nächsten Tag bat Sakima seine kleine Schwester ihn zum Haus des reichen Mannes zu bringen.
ཁོ་རང་མི་ཚང་དེའི་ཁང་བའི་སྒེའུ་ཁུང་ཆེན་པོ་ཞིག་གི་གཤམ་ལ་ལངས་བསྡད་དེ། གཞས་སྙན་ཤོས་ཤིག་བླངས་པ་རེད། ཡུན་རིང་མ་འགོར་བར་མི་ཕྱུག་པོ་དེའི་མགོ་སྒེའུ་ཁུང་ནང་ནས་ག་ལེར་ཕྱི་ལ་བཏོན་ནས་ཉན་པ་རེད།
Er stand unter einem der großen Fenster und begann sein Lieblingslied zu singen. Langsam wurde das Gesicht des reichen Mannes am großen Fenster sichtbar.
ཁྱིམ་ཚང་དེར་ལས་ཀ་ལས་བཞིན་པའི་མི་རྣམས་ཀྱིས་ལས་མཚམས་བཞག་ཅིང་། སཱ་ཁེ་མ་ཡི་གཞས་ལ་ཉན་པ་རེད། ཁོང་ཚོའི་ནང་གི་མི་གཅིག་གིས། “མི་སུ་གཅིག་གིས་ཀྱང་དཔོན་པོ་ཁོང་ལ་སེམས་གསོ་གནང་ཐུབ་ཀྱི་ཡོད་པ་མ་རེད། བུ་ཆུང་ལོང་བ་འདི་ཡི་སེམས་ལ་ཁོ་རང་གིས་སེམས་གསོ་བྱེད་ཐུབ་པར་འདོད་པ་ཡིན་ནམ།” ཞེས་བཤད་པ་རེད།
Die Arbeiter unterbrachen ihre Arbeit. Sie hörten Sakimas wunderschönem Lied zu. Aber ein Mann meinte: „Niemand hat es geschafft, den Chef zu trösten. Glaubt dieser blinde Junge, dass er ihn trösten kann?“
སཱ་ཁེ་མ་ཡིས་གཞས་བཏང་ཚར་རྗེས་ཕྱིར་ནང་ལ་ལོག་རྩིས་བྱས་པ་རེད། སྐབས་དེར་མི་ཕྱུག་པོ་དེ་ཕྱི་ལ་རྒྱུག་ཡོང་ནས། “སྐུ་མཁྱེན། ད་དུང་གཞས་ཤིག་གཏོང་རོགས།” ཞེས་བཤད་པ་རེད།
Sakima sang das Lied zu Ende und wollte sich auf den Heimweg machen. Aber der reiche Mann eilte aus dem Haus und sagte: „Bitte, sing noch einmal.“
སྐབས་མཚམས་ཏག་ཏག་དེར་མི་གཉིས་ཀྱིས་འགྱོགས་ཁྲི་ཞིག་གི་སྟེང་ལ་མི་ཞིག་བཞག་ནས་ཡོང་གི་ཡོད་ལ། རྗེས་ལ་ཤེས་དུས། མི་དེ་གཉིས་ཀྱིས་ཕྱུག་པོའི་བུ་ལ་མི་གཞན་པས་ཉེས་རྡུང་བཏང་སྟེ་ལམ་གྱི་ཟུར་ལ་གཡུག་བཞག་པ་རྙེད་ནས་ཁྱེར་ཡོང་བ་རེད།
In dem Moment kamen zwei Männer und brachten jemanden auf einer Liege. Sie hatten den Sohn des reichen Mannes verprügelt am Straßenrand gefunden.
མི་ཕྱུག་པོ་དེ་ནི་ཁོ་རང་གི་བུ་ལ་བསྐྱར་དུ་ཐུག་པར་དགའ་སྤྲོ་ཆེན་པོ་སྐྱེས་ཤིང་། སཱ་ཁེ་མ་ལ་སེམས་གསོའི་གཞས་བླངས་པར་རྔན་པ་སྤྲད་པ་མ་ཟད། ཁོང་གིས་རང་གི་བུ་དང་སཱ་ཁེ་མ་གཉིས་སྨན་ཁང་དུ་ཁྲིད་ཅིང་། དུས་དེ་ནས་བཟུང་སཱ་ཁེ་མ་ཡི་མིག་དྲག་སྐྱེད་བྱུང་སྟེ་སླར་ཡང་མཐོང་ཐུབ་པར་གྱུར་པ་རེད།
Der reiche Mann war so glücklich, seinen Sohn wiederzusehen. Er belohnte Sakima für seinen Trost. Er brachte seinen Sohn und Sakima ins Krankenhaus, damit Sakima seine Sehkraft wieder bekam.
Geschrieben von: Ursula NafulaIllustriert von: Peris WachukaÜbersetzt von: འདབ་དྲུག Dabtruk, པཱཊ་རིག་ཌཱོཌ། Patrick Dowd, ཆུ་ཚང་བསོད་ནམས་རིན་ཆེན། Chusang Sonam RinchenGelesen von: པད་མ་ཆོས་སྒྲོན། Pema Choedon
