Schaltfläche PDF
Zurück zur Geschichteliste

བྱ་མོ་དང་གླག་མོ། Henne und Adler

Geschrieben von Ann Nduku

Illustriert von Wiehan de Jager

Übersetzt von འདབ་དྲུག Dabtruk, པཱཊ་རིག་ཌཱོཌ། Patrick Dowd, ཆུ་ཚང་བསོད་ནམས་རིན་ཆེན། Chusang Sonam Rinchen

Gelesen von པད་མ་ཆོས་སྒྲོན། Pema Choedon

Sprache Tibetan

Niveau Niveau 3

Vollständige Geschichte erzählen

Lesegeschwindigkeit

Autoplay Geschichte


གནའ་སྔ་མོའི་དུས་ལ། བྱ་མོ་དང་གླག་མོ་གཉིས་ནི་གྲོགས་པོ་ཡིན་ལ། ཁོང་གཉིས་ཀས་ཉེ་འཁོར་གྱི་བྱ་ཁྱུ་དང་ལྷན་དུ་ཞི་བདེ་བག་ཕབ་ཀྱི་ངང་འཚོ་བ་རོལ་བཞིན་ཡོད། ཡིན་ནའང་། སྐབས་དེ་དུས་ཁོང་གཉིས་ཀྱི་སུ་ཡང་འཕུར་ཤེས་ཀྱི་མེད།

Es war einmal eine Henne und ein Adler, die Freunde waren. Sie lebten friedlich mit all den anderen Vögeln. Keiner von ihnen konnte fliegen.


ཉིན་ཞིག་ལ་ཡུལ་དེར་མུ་གེ་ཆེན་པོ་ཞིག་བསླེབས་ཤིང་། གླག་མོ་དེ་ཟ་མ་འཚོལ་ཆེད་དུ་ས་ཆ་ཐག་རིང་པོ་ཞིག་ལ་གོམ་པ་རྒྱབ་སྟེ་ཕྱིན་པ་རེད། མོ་རང་ཕྱིར་འབྱོར་དུས་ཧ་ཅང་ཐང་ཆད་ནས་ཡོད་ཅིང་། “ས་ཆ་ཐག་རིང་དུ་ཕྱོགས་སྐྱོད་བྱེད་པ་ལ་ལམ་ཁ་སྟབས་བདེ་ཤོས་གཞན་ཞིག་ངེས་པར་དུ་ཡོད་སྲིད།” ཅེས་བཤད་པ་རེད།

Eines Tages überkam eine Hungersnot das Land. Adler musste sehr weit laufen, um Essen zu finden. Sie kam sehr müde zurück. „Es muss eine leichtere Art der Fortbewegung geben!“, rief Adler.


ཁོང་གཉིས་མཚན་མོ་དེར་གཉིད་ཡག་པོ་ཞིག་ཁུག་ཅིང་། ཕྱི་ཉིན་བྱ་མོ་དེས་རིག་པ་ཡག་པོ་ཞིག་རྙེད་པ་རེད། མོས་རང་གི་གྲོགས་པོ་བྱ་གཞན་པ་ཀུན་གྱི་བྱ་སྒྲོ་ས་ལ་ལྷུང་བ་རྣམས་བསྡུ་རུབ་བྱས་ཤིང་། ངེད་གཉིས་ཀྱིས་འདི་དག་རང་ཉིད་ཀྱི་བྱ་སྒྲོའི་སྒང་ལ་ལྷན་པའི་ཚུལ་དུ་འཚེམ་དང་། གཅིག་བྱས་ན་ཐག་རིང་དུ་ཕྱོགས་སྐྱོད་བྱེད་པར་ཕན་སྲིད་པ་རེད་ཅེས་བཤད།

Nach einer erholsamen Nacht hatte Henne eine großartige Idee. Sie machte sich daran, alle ausgefallenen Federn ihrer Vogelfreunde einzusammeln. „Lasst uns sie über unsere eigenen Federn nähen“, meinte sie. „Vielleicht wird so die Fortbewegung leichter.“


ཁོང་ཚོའི་གྲོང་གསེབ་དེ་རུ་ཁབ་ཡོད་མཁན་ནི་གླག་མོ་གཅིག་པུ་ཡིན་ལ། གླག་མོས་ས་ལ་འཐོར་བའི་བྱ་སྒྲོ་རྣམས་ཡར་སྒྲིག་སྟེ་རང་ཉིད་ལ་ཡིད་དུ་འོང་བའི་གཤོག་པ་ཆ་ཞིག་བཟོས་ཤིང་། བྱ་མོ་དེའི་མགོ་ཐོག་ནས་ལྡིང་སྐོར་བྱེད་བཞིན་འཕུར་བ་རེད། བྱ་མོས་ཁབ་དེ་གཡར་ནས་རང་ཉིད་ལའང་གཤོག་པ་ཆ་ཞིག་བཟོ་རྩིས་བྱས་ནའང། ཅུང་མ་འགོར་བར་ཐང་ཆད་དེ་གཤོག་པ་མ་བཟོས་པ་རེད། ཁོ་མོས་ཁབ་དེ་སྐར་སྒམ་སྟེང་དུ་བཞག་སྟེ། རང་གི་བྱ་ཕྲུག་རྣམས་ལ་ཟ་མ་བཟོ་ཆེད་དུ་ཐབ་ཚང་ནང་ལ་ཕྱིན་པ་རེད།

Adler war die einzige mit einer Nadel, also nähte sie zuerst. Sie nähte sich ein Paar wunderschöne Flügel und flog hoch über Henne. Henne borgte sich die Nadel, aber sie verlor schnell die Lust am Nähen. Sie ließ die Nadel auf dem Schrank und ging in die Küche, um Essen für ihre Kinder zu machen.


ཡིན་ནའང་བྱ་གཞན་པ་རྣམས་ཀྱིས་གླག་མོ་བར་སྣང་ནས་རྒྱང་རིང་དུ་འཕུར་བ་མཐོང་རྗེས། བྱ་མོ་ལ་ཁབ་དེ་ཁོང་ཚོར་གཡར་རོགས་ཞེས་ཞུས་ཤིང་། སོ་སོར་དགོས་པའི་གཤོག་པ་ཆ་རེ་བཟོས་པ་རེད། དུས་དེ་ནས་བཟུང་བར་སྣང་གི་ག་ས་གང་དུ་བྱ་རིགས་འདྲ་མིན་སྣ་ཚོགས་འཕུར་མགོ་ཚུགས་པ་རེད།

Aber die anderen Vögel hatten Adler davonfliegen sehen. Sie baten Henne, ihnen die Nadel zu leihen, um sich selbst auch Flügel zu nähen. Schon bald flogen am ganzen Himmel Vögel.


ཉིན་དེར་གཤོག་པ་འཚེམ་མཁན་གྱི་བྱ་མཐའ་མ་དེས་ཁབ་དེ་ཕྱིར་ཁྱེར་ཡོང་སྐབས། བྱ་མོ་དེ་ཁོ་མོའི་ཁྱིམ་དུ་མེད་ལ། དེའི་རྐྱེན་གྱིས་བྱ་མོའི་བྱ་ཕྲུག་རྣམས་ཀྱིས་ཁབ་དེ་བླངས་ཤིང་རྩེད་མོ་རྩེས་པ་རེད། ཁོང་ཚོ་རྩེས་ནས་ཐང་ཆད་སྐབས་གླག་མོའི་ཁབ་དེ་བྱེ་མའི་ནང་དུ་ལྷག་པ་རེད།

Als der letzte Vogel die geliehene Nadel zurückbrachte, war Henne nicht da. Also nahmen ihre Kinder die Nadel und spielten damit. Als sie keine Lust mehr am Spielen hatten, ließen sie die Nadel im Sand liegen.


ཉིན་དེའི་ཕྱི་དྲོར། གླག་མོ་ཕྱིར་ཡོང་སྟེ་ཁོ་མོ་འཕུར་སྐྱོད་བྱེད་སྐབས་བྱ་སྒྲོ་འགའ་རེ་ཅུང་ལྷོད་པོར་གྱུར་སྟབས་བཟོ་བཅོས་རྒྱག་དགོས་ལ། ཁབ་དེ་ཕྱིར་དགོས་པར་བཤད་པ་རེད། བྱ་མོས་ལགས་སོ་ཞུས་ཏེ། ཁབ་དེ་མོ་རང་གི་སྐར་སྒམ་སྟེང་དུ་བཙལ་སྐབས་དེར་མེད་ལ། དེ་ནས་ཐབ་ཚང་ནང་དང་། ཁང་བའི་ར་སྐོར་ནང་སོགས་ག་ས་གང་དུ་བཙལ་རུང་ཁབ་དེ་མཐོང་ཡུལ་དུ་མ་གྱུར་བ་རེད།

Später am Nachmittag kam Adler zurück. Sie fragte nach der Nadel, um einige Federn, die sich beim Flug gelockert hatten, zu reparieren. Henne sah auf dem Schrank nach. Sie sah in der Küche nach. Sie sah im Garten nach. Aber die Nadel war nirgends zu finden.


“ང་ལ་ཉི་མ་གཅིག་གི་དུས་ཚོད་སྟེར་རོགས། དེའི་རིང་ལ་ངས་རྙེད་པ་བྱེད། ཉིན་གཅིག་གི་རྗེས་ནས་ཁྱེད་ཀྱིས་རང་གི་གཤོག་པ་རྣམས་བསྐྱར་བཟོ་བྱེད་ཆོག་པ་མ་ཟད། ཐག་རིང་དུ་ཟ་མ་འཚོལ་བར་འཕུར་ཆོག་གི་རེད།” ཅེས་བྱ་མོས་གླག་མོ་ལ་ཞུ་བ་འཐེན་པ་རེད། “ཉི་མ་གཅིག་རང་གཅིག་ཡིན། གལ་སྲིད་ཉིན་གཅིག་གི་རྗེས་ལ་ཁྱེད་ཀྱིས་ཁབ་དེ་མ་རྙེད་པ་རེད། ཁྱོད་ཀྱི་བྱ་ཕྲུག་གཅིག་ང་ལ་སྐྱིན་ཚབ་ཏུ་སྟེར་དགོས།” ཞེས་བཤད།

„Gib mir bloß einen Tag“, bat Henne Adler. „Dann kannst du deinen Flügel reparieren und davonfliegen, um Essen zu holen.“ „Nur ein Tag“, sagte Adler, „Wenn du die Nadel bis dann nicht findest, musst du mir eins deiner Küken zur Wiedergutmachung geben.“


ཉིན་གཅིག་གི་རྗེས་ལ་གླག་མོ་ཕྱིར་ཡོང་སྐབས། བྱ་མོས་བྱེ་མའི་ནང་དུ་མཆུ་ཏོ་འབྲད་བཞིན་དུ་བསྡད་ཡོད་མོད་ཁབ་དེ་རྙེད་མེད་པ་རེད། གླག་མོ་དེ་བར་སྣང་ནས་འཁྱུག་མྱུར་གྱིས་འཕུར་ཡོང་སྟེ། བྱ་མོ་དེའི་བྱ་ཕྲུག་གཅིག་བཟུང་སྟེ་ཐག་རིང་དུ་འཕུར་ནས་ཕྱིན་པ་རེད། དུས་དེ་ནས་བཟུང་ནམ་རྒྱུན་དུ། གླག་མོ་དེ་ག་དུས་བར་སྣང་ལ་འཕུར་ཡོང་སྐབས། བྱ་མོས་བྱེ་མའི་ནང་དུ་མཆུ་ཏོ་འབྲད་བཞིན་ཁབ་དེ་འཚོལ་བཞིན་ཡོད་པ་རེད།

Als Adler am nächsten Tag vorbeikam, fand sie Henne im Sand scharren, aber ohne Nadel. Daher ging Adler in den Sturzflug und schnappte sich eins der Küken. Sie trug es davon. Seitdem, immer wenn Adler auftaucht, sieht sie Henne im Sand auf der Suche nach der Nadel scharren.


གླག་མོའི་གཤོག་ཟུང་གི་གྲིབ་མ་ཆེན་པོ་དེ་ས་ངོས་ལ་རྒྱབ་ཡོང་སྐབས། བྱ་མོས་རང་གི་ཕྲུ་གུ་ཚོར། “ཕྲུ་གུ་ཚོ། ཁྱེད་ཚོ་ས་བདེ་ས་སྙོམ་ས་འདི་ནས་མགྱོགས་པོ་ཕྱིར་རྒྱུག” ཅེས་ཉེན་བརྡ་གཏོང་གི་ཡོད་ནའང་། བྱ་ཕྲུག་རྣམས་ཀྱིས་ཕྱིར།“ང་ཚོ་ལྐུགས་པ་མིན། ང་ཚོ་འདི་ནས་རྒྱུག་ཤར་ལེན་གི་ཡིན།” ཅེས་ལན་འདེབ་ཀྱི་ཡོད་པ་རེད།

Wenn Adlers Flügel Schatten auf den Boden werfen, warnt Henne ihre Küken: „Meidet das freie und trockene Land.“ Und sie antworten: „Wir sind keine Narren. Wir werden laufen.“


Geschrieben von: Ann Nduku
Illustriert von: Wiehan de Jager
Übersetzt von: འདབ་དྲུག Dabtruk, པཱཊ་རིག་ཌཱོཌ། Patrick Dowd, ཆུ་ཚང་བསོད་ནམས་རིན་ཆེན། Chusang Sonam Rinchen
Gelesen von: པད་མ་ཆོས་སྒྲོན། Pema Choedon
Sprache: Tibetan
Niveau: Niveau 3
Quelle: Hen and Eagle aus African Storybook
Creative Commons Lizenz
Dieses Werk ist unter einer Creative Commons Namensnennung 3.0 Lizenz lizenziert.
Optionen
Zurück zur Geschichteliste Schaltfläche PDF