ئەمە خاڵایه. ئەو تەمەنی حەوت ساڵە. وشەی خاڵای به زمانی ئه‌و “لوبوکوسو” واتە: “كەسێكی باش.”
This is Khalai. She is seven years old. Her name means ‘the good one’ in her language, Lubukusu.
خاڵای لە خەو هەڵدەستێ و لەگەڵ دارپڕتەقاڵەكە قسە دەكات: “تكایە داری پرتەقاڵ باش گەورە بە و پڕتەقاڵی زۆری پێگەییومان بدەیە.”
Khalai wakes up and talks to the orange tree. “Please orange tree, grow big and give us lots of ripe oranges.”
خاڵای بۆ قوتابخانە دەچێت. لە ڕێگادا لەگەڵ گژوگیاكان قسە دەكات: “تكایە گژوگیاكان، سەوزتر بن و وشك مەبن.”
Khalai walks to school. On the way she talks to the grass. “Please grass, grow greener and don’t dry up.”
خاڵای بە لای گوڵە خۆڕسکه‌کاندا تێدەپەڕێ: “تكایە گوڵەكان، هەمیشە خونچە بدەن بۆ ئەوەی من ئێوە لە قژم بدەم.”
Khalai passes wild flowers. “Please flowers, keep blooming so I can put you in my hair.”
لە قوتابخانەش، خاڵای لەگەڵ داره‌که‌ی ناوەڕاستی حەوەشەی قوتابخانەكەیان قسە دەكات: “تكایە داره‌که، لقی گەورە دروست بكە بۆ ئەوەی ئێمە بتوانین لەژێر سێبەرەكەتدا بخوێنینەوە.”
At school, Khalai talks to the tree in the middle of the compound. “Please tree, put out big branches so we can read under your shade.”
خاڵای لەگەڵ دارپەرژینی قوتابخانەکەی قسە دەكات: “تكایە، زۆر گەورە بەو ڕێگە لە هاتنە ژوورەوەی كەسانی نه‌خوازراو بگرە.”
Khalai talks to the hedge around her school. “Please grow strong and stop bad people from coming in.”
کاتێک خاڵای لە قوتابخانە دێتەوە، سەردانی دارپڕتەقاڵەكە دەكات. خاڵای لێی دەپرسێ: “ئەرێ ئێستا پڕتەقاڵەكانت پێ گەییون؟”
When Khalai returns home from school, she visits the orange tree. “Are your oranges ripe yet?” asks Khalai.
خاڵای ئاهێك هەڵدەكێشێ و دەڵێ: هێشتاش پڕتەقاڵەكان هه‌ر سه‌وزن. خاڵای دەڵێ: “دار پڕتەقاڵ، بەیانی یەكتر دەبینینەوە، لە وانەیە ئەوكات تۆ پڕتەقاڵێكی پێگەییوت هەبێ بۆ من!”
“The oranges are still green,” sighs Khalai. “I will see you tomorrow orange tree,” says Khalai. “Perhaps then you will have a ripe orange for me!”
Ursula Nafula
Jesse Pietersen
Agri Afshin
Kurdish (Sorani)
Level 2
The audio for this story is currently not available.
