Це Калай. Їй сім років. Її ім’я мовою букусу означає “добра”.
Αυτή είναι η Καλάη. Είναι εφτά χρονών. Το όνομά της σημαίνει «η καλή» στην γλώσσα της, Μπουκούσου.
Кожного ранку Калай прокидається і розмовляє з апельсиновим деревом: “Рости-виростай і даруй нам стиглі апельсини”.
Η Καλάη ξυπνάει και μιλάει στην πορτοκαλιά. «Σε παρακαλώ πορτοκαλιά, μεγάλωσε και δώσε μας πολλά ώριμα πορτοκάλια».
По дорозі до школи Калай розмовляє з травою: “Дорога травичко, зеленій і не висихай”.
Η Καλάη περπατάει προς το σχολείο. Στο δρόμο μιλάει στο γρασίδι. «Σε παρακαλώ γρασίδι, γίνε πιο πράσινο και μην ξεραίνεσαι».
Вона проходить повз квіти: “Цвітіть, любі квіти, щоб я могла заквітчати вами волосся”.
Η Καλάη περνάει δίπλα από άγρια λουλούδια. «Σας παρακαλώ λουλούδια, συνεχίστε να ανθίζετε έτσι ώστε εγώ να μπορώ να σας βάλω στα μαλλιά μου».
Калай зупиняється коло дерева, що росте на шкільному подвір’ї. “Любе дерево, розправ свої гілки, щоб ми могли читати у твоєму затінку”.
Στο σχολείο, η Καλάη μιλάει στο δέντρο στη μέση του προαύλιου. «Σε παρακαλώ δέντρο, βγάλε μεγάλα κλαδιά έτσι ώστε εμείς να μπορούμε να διαβάζουμε κάτω από την σκιά σου».
Калай розмовляє з живоплотом, який росте навколо школи: “Рости густий, щоб погані люди не могли сюди прийти”.
Η Καλάη μιλάει στο φράχτη γύρω από το σχολείο της. «Σε παρακαλώ γίνε πιο δυνατός και σταμάτα τους κακούς ανθρώπους να μπαίνουν μέσα».
Коли Калай приходить зі школи додому, вона знову йде до апельсинового дерева. “Чи вже дозріли твої апельсини?” - питає Калай.
Όταν η Καλάη επιστρέφει σπίτι από το σχολείο, επισκέπτεται την πορτοκαλιά. «Έχουν ωριμάσει τα πορτοκάλια;» ρωτάει η Καλάη.
“Апельсини ще зелені”, - зітхає Калай. “Я прийду завтра знову. Можливо тоді у тебе буде для мене спілий апельсин”, - каже дівчинка.
«Τα πορτοκάλια είναι ακόμα πράσινα» αναστενάζει η Καλάη. «Θα σε δω αύριο πορτοκαλιά» λέει η Καλάη. «Ίσως τότε θα έχεις ένα ώριμο πορτοκάλι για μένα!»
