Într-o zi, mama a căpătat multe fructe.
Μια μέρα, η μαμά πήρε πολλά φρούτα.
“Când putem mânca fructe?” am întrebat noi. “Vom mânca fructele deseară,” a spus mama.
«Πότε μπορούμε να έχουμε μερικά φρούτα;» εμείς ρωτάμε. «Θα φάμε τα φρούτα απόψε» λέει η μαμά.
Fratele meu Rahim este lacom. El gustă toate fructele. El mănâncă foarte multe din ele.
Ο αδερφός μου Ραχίμ είναι λαίμαργος. Γεύεται όλα τα φρούτα. Τρώει πολλά από αυτά.
“Uite ce a făcut Rahim!” strigă fratele meu mai mic. “Rahim este neascultător și egoist,” spun eu.
«Κοίτα τι έκανε ο Ραχίμ!» φωνάζει ο μικρός μου αδερφός. «Ραχίμ είναι άτακτος και εγωιστής» λέω.
Mama este furioasă pe Rahim.
Η μητέρα είναι θυμωμένη με τον Ραχίμ.
Și noi suntem furioși pe Rahim. Dar lui Rahim nu-i pare rău.
Εμείς επίσης είμαστε θυμωμένοι με τον Ραχίμ. Αλλά ο Ραχίμ δεν μετανιώνει.
“Nu-l vei pedepsi pe Rahim?” întreabă fratele mai mic.
«Δεν πρόκειται να τιμωρήσεις τον Ραχίμ;» ρωτάει ο μικρός αδερφός.
“Rahim, în curând îți va pare rău,” avertizează mama.
«Ραχίμ, σύντομα θα μετανιώσεις» προειδοποιεί η μαμά.
Lui Rahim începe să-i fie rău.
Ο Ραχίμ αρχίζει να νοιώθει άσχημα.
“Sunt deranjat la burtă,” șoptește Rahim.
«Πονάει το στομάχι μου» ψιθυρίζει ο Ραχίμ.
Mama a știut că asta se va întâmpla. Fructele îl pedepsesc pe Rahim!
Η μαμά ήξερε τι θα συμβεί. Τα φρούτα τιμωρούν τον Ραχίμ!
Mai târziu, Rahim își cere scuze de la noi. “Nu voi mai fi niciodată atât de lacom,” promite el. Și noi toți îl credem.
Αργότερα, ο Ραχίμ μας ζητάει συγγνώμη. «Ποτέ δεν θα είμαι τόσο λαίμαργος ξανά» υπόσχεται. Και εμείς όλοι τον πιστεύουμε.
