روزی روزِگاری کروکودیلی بود کِه خِیلی گُرُسنِه بود.
Μια φορά υπήρχε ένας πολύ πεινασμένος κροκόδειλος.
او خِیلی آهِستِه وَ آرام وَ بی سَر وَ صِدا بِه دُنبالِ غَذا میگَشت. وَسِپَس....
Έψαξε για φαγητό αργά και ήσυχα. Και τότε…
پااووو! کروکودیل حَملِه میکُنَد وَیِک طُعمِه را شِکار میکُنَد.
Βουτιά!!! Ο κροκόδειλος χτυπάει!
بَعد اَز آن او دیگر گُرُسنِه نیست وَ خوشحال اَست.
Μετά από αυτό δεν είναι πια πεινασμένος, και είναι χαρούμενος.
تا وَقتی که او دوبارِه گُرُسنِه شَوَد.
Μέχρι να πεινάσει πάλι.
