একদিন খরগোশ নদীর ধারে হাঁটছিল।
Μια μέρα, το Κουνέλι περπατούσε δίπλα στο ποτάμι.
জলহস্তীও সেখানে ছিল, সে ঘুরে বেড়াচ্ছিল এবং কিছু সুন্দর কচি ঘাস খাচ্ছিল।
Ο Ιπποπόταμος ήταν εκεί επίσης, πηγαίνοντας μια βόλτα και τρώγοντας κάποιο ωραίο πράσινο γρασίδι.
জলহস্তী খরগোশকে সেখানে দেখতে পায়নি এবং ভুল করে সে খরগোশের পায়ে পাড়া দিল। খরগোশ জলহস্তীকে চিৎকার করে বলল, “এইযে জলহস্তী! তুমি কি দেখতে পাচ্ছনা যে তুমি আমার পায়ে পাড়া দিয়েছ?”
Ο Ιπποπόταμος δεν είδε ότι το Κουνέλι ήταν εκεί και τυχαία πάτησε το πόδι του Κουνελιού. Το Κουνέλι άρχισε να φωνάζει στον Ιπποπόταμο: «Εσύ Ιπποπόταμε! Δεν μπορείς να δεις ότι πατάς το πόδι μου;»
জলহস্তী খরগোশের কাছে ক্ষমা চাইল, “আমি খুবই দুঃখিত। আমি তোমাকে দেখিনি। অনুগ্রহ করে আমাকে ক্ষমা করে দাও!” কিন্তু খরগোশ শুনলনা এবং জলহস্তীকে চিৎকার করে বলল, “তুমি এটি ইচ্ছা করে করেছ! একদিন তুমি দেখবে! তোমাকে এর মাশুল দিতে হবে!”
Ο Ιπποπόταμος απολογήθηκε στο Κουνέλι: «Λυπάμαι πολύ. Δεν σε είδα. Σε παρακαλώ συγχώρεσε με!» Αλλά το Κουνέλι δεν άκουσε και άρχισε να ουρλιάζει στον Ιπποπόταμο: «Το έκανες σκόπιμα! Κάποια μέρα θα δεις! Θα το πληρώσεις!»
খরগোশ আগুনের খোঁজে গেল এবং বলল, “যাও, জলহস্তীকে জ্বালিয়ে দিবে যখন সে ঘাস খেতে পানি থেকে বেরিয়ে আসবে। সে আমাকে পাড়া দিয়েছে!” আগুন বলল, “কোন সমস্যা নেই, খরগোশ, আমার বন্ধু। তুমি যা বলবে আমি তাই করব।”
Το Κουνέλι πήγε να βρει τη Φωτιά και είπε: «Πήγαινε να κάψεις τον Ιπποπόταμο όταν βγαίνει από το νερό να φάει γρασίδι. Αυτή με πάτησε!» Η Φωτιά απάντησε: «Κανένα πρόβλήμα, Κουνέλι, φίλε μου. Θα κάνω ακριβώς αυτό που ζητάς».
পরে যখন জলহস্তী নদী থেকে দূরে ঘাস খাচ্ছিল, তখন আগুন দাউ দাউ করে জ্বলে উঠল। আগুনের শিখা জলহস্তীর লোম পোড়ান শুরু করল।
Αργότερα, ο Ιπποπόταμος έτρωγε γρασίδι μακριά από το ποτάμι όταν: «Φουυ!» η Φωτιά ξέσπασε σε φλόγα. Οι φλόγες άρχισαν να καίνε τα μαλλιά του Ιπποπόταμου.
জলহস্তী কাঁদতে লাগল এবং পানির জন্য দৌড়ে গেল। তার সমস্ত লোম আগুন দিয়ে পুড়িয়ে ফেলা হয়েছিল। জলহস্তী কাঁদতে কাঁদতে বলল, “আমার লোম আগুনে পুড়ে গেছে! আমার সব লোম শেষ হয়ে গেছে! আমার সুন্দর লোম!”
Ο Ιπποπόταμος ξεκίνησε να κλαίει και έτρεξε για το νερό. Όλα τα μαλλιά της κάηκαν από τη φωτιά. Ο Ιπποπόταμος συνέχισε να κλαίει: «Τα μαλλιά μου έχουν καεί στη φωτιά! Τα μαλλιά μου έχουν φύγει όλα! Τα όμορφα μαλλιά μου!»
খরগোশ খুশি হয়েছিল যে জলহস্তীর লোম পুড়ে গিয়েছে। এবং এখনও পর্যন্ত জলহস্তী আগুনের ভয়ে পানির থেকে দূরে যায় না।
Το Κουνέλι ήταν χαρούμενο που τα μαλλιά του Ιπποπόταμου κάηκαν. Και μέχρι σήμερα, από το φόβο της φωτιάς, ο Ιπποπόταμος δεν πηγαίνει ποτέ μακριά από το νερό.
