رۆژێكیان دایە میوەی زۆری هێنایەوە.
En dag fik mor en masse frugt.
ئێمە پرسیمان: “كەی دەتوانین كەمێ میوەی بخۆین؟” دایە گوتی: “ئێمە شەوێ میوەی دەخۆین.”
“Hvornår må vi få noget frugt?” spørger vi. “Vi spiser frugten i aften,” siger mor.
رەحیمی برام نەوسنە. ئەو هەموو میوەكان تام دەكا. ئەو زۆربهی میوەكان دەخوا.
Min bror Rahim er grådig. Han smager på al frugten. Han spiser en masse af den.
برا بچووكەكەم هاوار دەكات: “سهیر که رەحیم چی كردووە.” منیش دەڵێم: “رەحیم كەسێكی خراپ و خۆپەسەندە.”
“Se, hvad Rahim har gjort!” råber min lillebror. “Rahim er slem og egoistisk,” siger jeg.
هەروەها ئێمەش لە رەحیم تووڕەین، بەڵام رەحیم هیچ پەشیمان نییە.
Vi er også sure på Rahim. Men Rahim er ikke ked af det.
برابچووكەكە دەپرسێ: “تۆ ناتهەوێ سزای رەحیم بدەی؟”
“Skal du ikke straffe Rahim?” spørger lillebror.
دایە، رەحیم ئاگادار دەكاتەوە: “رەحیم، بە زووانه پەشیمان دەبێتەوە.”
“Rahim, du fortryder det snart,” advarer mor.
رەحیم هەست به تێکچوون دەكات.
Rahim begynder at få det dårligt.
رەحیم لەبەر خۆیەوە دەڵێ: “سكم زۆر دێشێت.”
“Jeg har ondt i maven,” hvisker Rahim.
دایە دەیزانی ئاوای بەسەر دێ. میوەكە سزای رەحیمی دەدا!
Mor vidste, at dette ville ske. Frugten straffer Rahim.
دوایه، رەحیم داوای لێبوردنمان لێ دەكات. ئەو بەڵێن دەدا “من جارێكی دیكە ههرگیز وا چڵێس نابم.” ئێمە هەموومان باوەڕی پێ دەكەین.
Senere siger Rahim undskyld til os. “Jeg skal aldrig være så grådig igen,” lover han. Og vi tror alle på ham.