برگشت به فهرست داستانها
ایک دفعہ کا ذکر ہے کہ ایک خوشگوار خاندان تھا۔
بود و نبود خانِوادِهای بودَند کهِ شاد زندهگی می کَردَند.
وو نه و، په یو ځای کې یوه خوشحاله کورنۍ اوسېدله.
وہ کبھی ایک دوسرے سے نہیں لڑے۔ اُنہوں نے اپنے والدین کی مدد کی، گھر میں اور کھیت میں
آنها هیچوَقت با هَم جنگ نمیکردند. آنها دَرخانه وَ زَمینهایِ دهقانی به پِدَر وَ مادَرِشان کُمَک میکَردَند.
هغوی هیڅ کله له یو بل سره جنګ او جګړه نه کوله. هغوی به له خپل مور او پلار سره په کور او بهر کې مرسته کوله.
لیکن اُنہیں آگ کے قریب جانا منع تھا۔
وَلی آنها اِجازهیِ نَزدیک شِدَن به آتَش را نَداشتَند.
مګر هغوی دا اجازه نه لرله چې اور ته نېږدې شي.
اُنہیں اپنا سارا کام رات میں مکمل کرنا تھا۔ کیونکہ وہ موم کے بنے تھے۔
آنها مَجبور بودند کِه تَمام کارهایِ خود را دَر طول شَب اَنجام دَهند. چون بَدَنِ شان اَز موم ساخته شده بود.
هغوی مجبور ول چې خپل ټول کارونه د شپې لخوا ترسره کړي. ځکه چې هغوی له موم څخه جوړ شوي وو.
لیکن اُن میں سے ایک لڑکے کی دلی خواہش تھی کہ وہ سورج کی روشنی میں جائے۔
اَما یِکی اَز پِسَرها آرزو داشت کِه دَر زیر نورِ آفتاب بیرون بِرَوَد.
مګر د یوه هلک خوښېدل چې لمر ته ولاړ شي.
ایک دن اُس کی خواہش نے زور پکڑا۔ اُس کے بھائیوں نے اُسے خبر دار کیا۔۔۔
یِک روز، او دیگر نَتوانِست طاقَت کند. بَرادَرهایَش بهِ او هُشدار دادَند کهِ بیرون نَرَوَد.
یوه ورځ هغه ډېرغوښته چې لمر ته ولاړ شي، که څه هم ورونو ېې هغه ته اخطا ر ورکړی و.
لیکن بہت دیر ہو چکی تھی۔ وہ گرم سورج میں پگھل چکا تھا۔
اَما دیگر خِیلی دیر شُده بود! او دَر اَثَرِ آفتابِ سوزان ذوب شُد.
خو د هغه ورونو دى ډېر ناوخته وليده هغه ویلې شوی و.
موم کے بچے اپنے بھائی کو پگھلتا دیکھ کر بہت اُداس ہوئے۔
کودکان مومی خِیلی ناراحَت شُدَند کِه دیدند بَرادَرِشان دَر جِلویِ چشمان ِشان ذوب شد.
د موم ماشومانو چې خپل ورور د ویلې کېدو په حال کې ولید نو ډېر خفه شول.
لیکن اُنہوں نے ایک منصوبہ بنایا۔ اُنہوں نے پگھلے موم کو ایک پرندے شکل دے دی۔
وَلی آنها یک فکر داشتند. آنها گُلولِهیِ ذُوب شُدِهِیِ موم را بِه شِکلِ یِک پَرَندِه دَر آوَردَند.
مګر هغوی یو پلان جوړ کړ. هغوی د ویلې شوي موم برخې راټولې کړې، او هغوی ته یې د یوه مرغه شکل ورکړ.
وہ اپنے پرندے بھائی کو پہاڑ کی چوٹی پر لے گئے۔
آنها بَرادَرِشان را کِه بِه شِکلِ پَرَندِه دَر آمَدِه بود را بالایِ یِک کوهِ بُلَند بُردَند.
هغوی د خپل ورور له موم څخه جوړ شوی مرغه د یوه غره په لوړه څوکه کېښوده.
اور جیسے ہی سورج چڑھا، وہ صبح کی روشنی میں گانا گاتے ہوئے اُڑ گیا۔
وَقتی کِه آفتاب طلوع کَرد، بَرادَرِشان هَمین طور کِه آواز میخواند، بِه دوردَستها پَرواز کَرد.
څنګه چې د سهار لمر را پورته شو، یاد مرغه د سهار په رڼا کې په سندرو ویلو پيل وکړ.
نویسنده: Southern African Folktale
نقاش: Wiehan de Jager
مترجم: Samrina Sana
خواننده: Sadia Shad
