C’era una volta una famiglia che viveva felice.
Dawno, dawno temu, żyła sobie szczęśliwa rodzina.
Non litigavano mai fra di loro. I bambini aiutavano i loro genitori a casa e nei campi.
Nigdy się nie kłócili. Pomagali swoim rodzicom w domu i w polu.
Ma non erano autorizzati ad avvicinarsi al fuoco.
Nie wolno im było jednak zbliżać się do ognia.
Dovevano fare tutti i loro lavori durante la notte. Perché erano fatti di cera!
Byli zrobieni z wosku, więc musieli wykonywać wszystkie prace w nocy.
Ma uno dei ragazzi sognava di uscire fuori alla luce del sole.
Mimo to, jeden z chłopców bardzo pragnął wyjść na zewnątrz w ciągu dnia.
Un giorno il sogno fu troppo forte. I suoi fratelli cercarono di avvertirlo…
Pewnego dnia, pragnienie było zbyt silne. Jego bracia ostrzegali go…
Ma era troppo tardi! Si sciolse al caldo sole.
Niestety było już za późno! Chłopiec stopił się w gorącym słońcu.
I bimbi di cera erano troppo tristi di vedere il loro fratello sciogliersi via.
Dzieci z wosku były bardzo poruszone tym, co stało się z ich bratem.
Perciò fecero un piano. Modellarono la massa di cera sciolta a forma di uccello.
Postanowili, że ze stopionego wosku ulepią ptaka.
Portarono il fratello uccello in alto su una montagna.
Zabrali brata-ptaka, wysoko, na sam szczyt góry.
E quando il sole sorse, questo volò via cantando alla luce del mattino.
Gdy wzeszło słońce, ptak odleciał ćwierkając w porannym świetle.
