Questa è Khalai. Lei ha sette anni. Nella sua lingua, il lubukusu, il suo nome significa “quella buona”.
Oto Khalai. Ma siedem lat. W jej języku, Lubukusu, jej imię oznacza: „ta dobra”.
Khalai si sveglia e dice all’arancio: “Per favore arancio, cresci tanto e dacci tante arance mature.”
Khalai budzi się i mówi do drzewa pomarańczowego: „Proszę rośnij duże i daj nam mnóstwo dojrzałych pomarańczy”.
Khalai va a scuola camminando. Per la via, parla all’erba. “Per favore erba, cresci sempre più verde e non seccarti.”
Gdy Khalai jest w drodze do szkoły, mówi do trawy: „Proszę rośnij zieloniutka i nie wysychaj”.
Khalai passa dei fiori selvatici. “Per favore fiori, continuate a fiorire, così posso mettervi tra i miei capelli.”
Gdy mija polne kwiaty, mówi: „Proszę kwitnijcie, abym mogła upiąć was w moich włosach”.
A scuola, Khalai parla all’albero in mezzo al parco. “Per favore albero, fai crescere i tuoi lunghi rami, così possiamo leggere sotto la tua ombra.”
W szkole, Khalai mówi do drzewa na środku podwórka: „Proszę wypuść ogromne gałęzie, abyśmy mogli czytać w twoim cieniu”.
Khalai parla alla siepe intorno alla sua scuola. “Per favore, cresci forte e impedisci alle persone cattive di entrare qui.”
Khalai mówi do żywopłotu, który otacza jej szkołę: „Proszę rośnij silny i zatrzymuj złych ludzi, aby tutaj nie wchodzili”.
Quando Khalai ritorna a casa da scuola, fa visita all’arancio. “Le tue arance sono già mature?” Chiede Khalai.
Gdy Khalai wraca ze szkoły, odwiedza drzewo pomarańczowe: „Czy twoje owoce są już dojrzałe?”
“Le arance sono ancora verdi” sospira Khalai. “Ci vediamo domani arancio” dice: “Magari allora avrai un’arancia matura per me!”
„Pomarańcze są nadal zielone” – wzdycha dziewczynka. „Do zobaczenia jutro” – mówi Khalai. „Może jutro podarujesz mi dojrzałe i soczyste owoce”.
