یِک روز مادَرم مِقدارِزیادی میوِه خَرید.
Egy nap anya sok gyümölcsöt hozott haza.
ما پُرسیدیم “کِی میتَوانیم چَند تا میوه بُخوریم؟” مادَرَم دَر جَواب گُفت: “اِمشَب میوِه خواهیم خورد.”
“Mikor ehetünk gyümölcsöt?” - kérdezzük. “Majd este ehettek.” - válaszolja anya.
بَرادَرَم رَحیم پُرخور اَست. او اَز هَمه یِ میوِه ها چِشید. وَ مِقدارِزیادی اَزمیوه ها را خورد.
A bátyám, Rahim nagyon mohó. Az összes gyümölcsöt megkóstolja. Sokat meg is eszik.
بَرادَرِ کوچَکَم فَریاد زَد: “بِبینید رَحیم چِه کاری کَردِه! مَن هَم گُفتَم رَحیم سَرکِش وَ خودخواه اَست.”
“Nézd mit csinált Rahim!” - kiáltotja az öcsém. “Rahim rossz és önző.” - mondom.
مادَر اَز دَستِ رَحیم عَصَبانی شُد.
Anya haragszik Rahimra.
ما هَم اَز دَستَش عَصَبانی شُدیم. وَلی رَحیم اَصلا مُتِاسِف نَشُد.
Mi is haragszunk Rahimra. De Rahim nem sajnálja.
بَرادَرِ کوچَک پُرسید: “نِمی‌خواهی رَحیم را تَنبیه کُنی؟”
“Nem fogod megbüntetni Rahimot?” - kérdezzi az öcsém.
مادَر بِه رحیم تَذَکُر داد، “بِه زودی اَز این کارَت پَشیمان خواهی شُد”.
“Rahim, hamarosan úgyis sajnálni fogod, ami tettél!” - figyelmezteti anya.
رَحیم داشت اِحساسِ مَریضی می‌کَرد.
Rahim rosszul kezdi érezni magát.
رَحیم آرام زِمزِمِه می‌کَرد. “شِکَمَم خِیلی پیچ می‌خورَد.”
“Nagyon fáj a hasam.” - suttogja Rahim.
!مادَر می‌دانِست کِه این اِتِفاق خواهَد اُفتاد. میوه ها رَحیم را تَنبیه کَردَند
Anya tudta, hogy ez fog történni. A gyümölcs megbünteti Rahimot!
دَر آخَر رَحیم اَز ما عُذرخواهی کَرد. وَ این قول را داد: “مَن دیگر هیچوَقت اینقَدر پُرخوری نَخواهَم کَرد.” وَ ما هَم حَرفَش را باوَر کَردیم.
Később, Rahim bocsánatot kér tőlünk. “Soha többet nem leszek ilyen mohó!” - ígéri meg nekünk. És mi mind hiszünk neki.
