یِک روز، خَرگوش داشت کِنارِ رودخانِه راه می‌رَفت.
Egy nap a nyúl a folyóparton sétált.
کَرگَدَن هَم بَرایِ قَدَم زَدَن وَ خوردَنِ مِقداری عَلَفِ سَبزِ دِلپَذیرآنجا بود.
A víziló is arra járt, éppen szép zöld füvet evett.
کَرگَدَن خَرگوشی را که آنجا بود نَدید وَ اِتفاقی رویِ پایِ خَرگوش ایستاد. خَرگوش شُروع بِه جیغ جیغ کَردَن سَرِ کَرگَدَن کَرد، “هِي تو کَرگَدَن! مُتِوَجِه نیستی کِه رویِ پایِ مَن ایستاده ای؟”
A víziló nem vette észre a nyulat és véletlenül rálépett a lábára. “Te víziló! Nem látod, hogy a lábamon állsz?” - kiabálta a nyúl.
کَرگَدَن اَز خَرگوش عُذرخواهی کَرد، “مَن خِیلی مُتِاسِفَم. مَن تو را نَدیدم. خواهِش می‌کُنَم مَن را بِبَخش! “وَلی خَرگوش گوش نِمی‌داد وَ سَرِ کَرگَدَن داد زَد وَ گُفت”تو اَز عَمد این کار راکَردی! یِک روز، خواهی دید! تو باید تاوانِ این کارَت را بِدَهی.”
“Nagyon sajnálom! Nem vettelek észre. Kérlek, bocsáss meg nekem!” - kérte a víziló. De a nyúl nem hallgatta meg, hanem tovább kiabált. “Direkt csináltad! Egy nap majd megfizetsz ezért!”
خَرگوش رَفت تا آتَش پِیدا کُنَد وَگُفت، “بُرو، وَقتی کِه کَرگَدَن اَز آب بیرون آمَد تا عَلَف بِخورَد، او را بِسوزان. او رویِ مَن پا گُذاشت!” آتَش پاسُخ داد، “هیچ مُشکِلی نیست، خَرگوش جان، دوستِ مَن، مَن آنچِه را کِه تو خواستی اَنجام می‌دَهَم.”
A nyúl megkereste a tüzet és így szólt: “A víziló a lábamra lépett. Menj és égesd meg, amikor kijön a vízből füvet enni.” “Rendben nyúl, megteszem, amit kértél.” - válaszolta barátjának a tűz.
بَعداً، کَرگَدَن داشت دور اَز رودخانِه عَلَف می‌خورد کِه ناگَهان، آتَش او را فَرا گِرِفت. آتَش زَبانِه کِشید. شُعلِه هایِ آتَش شُروع بِه سوزاندَنِ موهایِ کَرگَدَن کَردَند.
Egyszer csak, amikor a víziló a folyótól messze füvet evett, huss, jött a tűz a lángjával. A víziló szőre lángra kapott.
کَرگَدَن شُروع بِه گِریه کَرد وَبِه سَمتِ آب دَوید. تَمامِ موهایَش با آتَش سوختِه بود. کَرگَدَن بِه گِریه کَردَنَش اِدامِه داد وَگُفت، “موهایِ مَن دَرآتَش سوخت! هَمِه یِ موهایِ مَن کَندِه شُد! موهایِ قَشَنگَم!”
A víziló sírni kezdett, és berohant a folyóba. Az összes szőre leégett a tűzben. “Leégett a szőröm a tűzben!” - sírt a víziló - “Eltűnt a szőröm! Eltűnt a gyönyörű szőröm!”
خَرگوش خوشحال بود اَز اینکه موهایِ کَرگَدَن سوختِه بود. وَ تا اِمروز بِه خاطِرِ تَرس اَز آتَش، کَرگَدَن هیچوَقت دورتَر اَز آن رودخانه نَرفتِه اَست.
A nyúl boldog volt, hogy a víziló szőre leégett. És ettől a naptól kezdve a vízilovak soha sem merészkednek messzire a víztől, mert félnek a tűztől.
