Iam estis feliĉa familio.
Il était une fois une famille bien heureuse.
Ili neniam interbatalis. Ili helpis siajn gepatrojn hejme kaj kampe.
Ils ne se disputaient jamais. Ils aidaient leurs parents à la maison et dans les champs.
Sed ili ne rajtis proksimiĝi al fajro.
Mais ils n’avaient pas le droit de s’approcher d’un feu.
Ili ĉiam devis nokte fari sian laboron. Ĉar ili estis faritaj el vakso.
Ils devaient faire tout leur travail pendant la nuit. Puisqu’ils étaient faits de cire !
Sed unu el la knaboj sopiris eliri en la sunlumon.
Mais un des garçons désirait se promener au soleil.
Iun tagon la sopiro estis tro forta. Liaj fratoj avertis lin…
Un jour son désir était trop puissant. Ses frères l’avertirent…
Sed jam estis tro malfrue! Li fluidiĝis pro la varmega suno.
Mais c’était trop tard ! Il fondit au soleil brûlant.
La vaksinfanoj tiel malĝojis vidi sian fraton forfandiĝi.
Les enfants de cire étaient si tristes de voir leur frère fondre.
Sed ili faris planon. Ili formis la fandiĝintan vakson kaj kreis birdon.
Mais ils firent un plan. Ils façonnèrent le morceau de cire fondue en oiseau.
Ili transportis sian birdo-fraton supren al alta monto.
Ils apportèrent leur frère l’oiseau jusqu’au sommet d’une montagne haute.
Kaj kiam la suno leviĝis, li forflugis kantante en la matenlumo.
Et lorsque le soleil se leva, il s’envola vers la lumière du matin en chantant.
