Давным давно люди ничего не знали. Они не знали как собирать урожай, как делать ткани или железные инструменты. У бога Ньяме высоко на небе была вся мудрость в мире. Он хранил её в глиняном горшке.
Πολύ καιρό πριν οι άνθρωποι δεν ήξεραν τίποτα. Δεν ήξεραν πως να καλλιεργούν τους σπόρους, ή πως να υφαίνουν υφάσματα, ή πώς να φτιάχνουν εργαλεία σιδήρου. Ο Θεός Νυάμε επάνω στον ουρανό είχε όλη τη σοφία του κόσμου. Αυτός τη κράτησε ασφαλή μέσα σε ένα πήλινο δοχείο.
Однажды Ньяме решил отдать горшок с мудростью Ананси. Каждый раз когда Ананси смотрел в глиняный горшок, он узнавал что-то новое. Как же это было интересно!
Μια μέρα, ο Νυάμε αποφάσισε ότι θα έδινε το δοχείο της σοφίας στον Ανάνσι. Κάθε φορά που ο Ανάνσι κοίταζε στο πήλινο δοχείο, μάθαινε κάτι καινούριο. Ήταν τόσο συναρπαστικό!
Жадный Ананси подумал, “Я буду хранить горшок на верхушке высокого дерева. Тогда он весь будет только моим!” Он сделал длинную веревку, обвязал ее вокруг глиняного горшка и привязал к животу. Он стал забираться на дерево. Но Ананси было сложно забираться на дерево, когда горшок постоянно бил ему по коленям.
Ο άπληστος Ανάνσι σκέφτηκε: «Εγώ θα κρατήσω το δοχείο ασφαλές στην κορυφή ενός ψηλού δέντρου. Τότε μπορώ να το έχω όλο για τον εαυτό μου!» Στριφογύρισε ένα νήμα αράχνης, το περιτύλιξε γύρω από το πήλινο δοχείο, και το έδεσε στο στομάχι του. Άρχισε να σκαρφαλώνει στο δέντρο. Αλλά ήταν δύσκολο να σκαρφαλώνει το δέντρο με το δοχείο να τον χτυπάει στα γόνατα όλη την ώρα.
Всё это время молодой сын Ананси стоял у подножья дерева и смотрел на него. Он спросил, “Тебе не было бы легче, если бы ты привязал горшок спине?” Ананси попробовал привязать глиняный горшок полный мудрости к спине, и так действительно было легче.
Όλη την ώρα ο νεαρός γιος του Ανάνσι είχε σταθεί στο κάτω μέρος του δέντρου παρακολουθώντας. Αυτός είπε: «Δεν θα ήταν ευκολότερο να σκαρφαλώσεις αν δέσεις το δοχείο στην πλάτη σου;» Ο Ανάνσι προσπαθησε να δέσει το πήλινο δοχείο γεμάτο σοφία στην πλάτη του, και σε αυτό πραγματικά ήταν πολύ πιο εύκολο.
Он не заметил как забрался на верхушку дерева. Но потом он остановился и подумал, “У меня должна быть вся мудрость, а мой сын был умнее меня!” Ананси был так зол из-за этого, что он сбросил горшок с дерева.
Πολύ γρήγορα έφτασε στην κορυφή του δέντρου. Αλλά τότε σταμάτησε και σκέφτηκε: «Υποτίθεται ότι είμαι αυτός με όλη τη σοφία, και εδώ ο γιος μου ήταν πιο έξυπνος από εμένα! «Ο Ανάνσι ήταν τόσο θυμωμένος γι’ αυτό που έριξε το πήλινο δοχείο κάτω από το δέντρο.
Он разбился на куски на земле. Теперь все могли разделить мудрость. И так люди научились собирать урожай, делать ткани, железные инструменты и все другие вещи, которые умеют теперь.
Το δοχείο έσπασε σε κομμάτια στο έδαφος. Η σοφία ήταν ελεύθερη για όλους να μοιραστούν. Και έτσι οι άνθρωποι έμαθαν να καλλιεργούν, να υφαίνουν υφάσματα, να φτιάχνουν εργαλεία σιδήρου και όλα τα άλλα πράγματα που οι άνθρωποι ξέρουν να κάνουν.
