Oto Khalai. Ma siedem lat. W jej języku, Lubukusu, jej imię oznacza: „ta dobra”.
Αυτή είναι η Καλάη. Είναι εφτά χρονών. Το όνομα της σημαίνει «η καλή» στην γλώσσα της, Μπουκούσου.
Khalai budzi się i mówi do drzewa pomarańczowego: „Proszę rośnij duże i daj nam mnóstwo dojrzałych pomarańczy”.
Η Καλάη ξυπνάει και μιλάει στην πορτοκαλιά. «Σε παρακαλώ πορτοκαλιά, μεγάλωνε και δώσε μας πολλά ώριμα πορτοκάλια».
Gdy Khalai jest w drodze do szkoły, mówi do trawy: „Proszę rośnij zieloniutka i nie wysychaj”.
Η Καλάη περπατάει προς το σχολείο. Στο δρόμο μιλάει στο γρασίδι. «Σε παρακαλώ γρασίδι, γίνε πιο πράσινο και μην ξεραίνεσαι».
Gdy mija polne kwiaty, mówi: „Proszę kwitnijcie, abym mogła upiąć was w moich włosach”.
Η Καλάη περνάει άγρια λουλούδια. «Σας παρακαλώ λουλούδια, συνεχίστε να ανθίζετε έτσι εγώ μπορώ να σας βάλω στα μαλλιά μου».
W szkole, Khalai mówi do drzewa na środku podwórka: „Proszę wypuść ogromne gałęzie, abyśmy mogli czytać w twoim cieniu”.
Στο σχολείο, η Καλάη μιλάει στο δέντρο στη μέση του προαύλιου. «Σε παρακαλώ δέντρο, βγάλε μεγάλα κλαδιά έτσι εμείς να μπορούμε να διαβάζουμε κάτω από την σκιά σου».
Khalai mówi do żywopłotu, który otacza jej szkołę: „Proszę rośnij silny i zatrzymuj złych ludzi, aby tutaj nie wchodzili”.
Η Καλάη μιλάει στο φράχτη γύρω από το σχολείο της. «Σε παρακαλώ γίνε πιο δυνατός και σταμάτα τους κακούς ανθρώπους να μπαίνουν μέσα».
Gdy Khalai wraca ze szkoły, odwiedza drzewo pomarańczowe: „Czy twoje owoce są już dojrzałe?”
Όταν η Καλάη επιστρέφει σπίτι από το σχολείο, αυτή επισκέπτεται την πορτοκαλιά. «έχουν ωριμάσει τα πορτοκάλια ακόμα;» ρωτάει η Καλάη.
„Pomarańcze są nadal zielone” – wzdycha dziewczynka. „Do zobaczenia jutro” – mówi Khalai. „Może jutro podarujesz mi dojrzałe i soczyste owoce”.
«Τα πορτοκάλια είναι ακόμα πράσινα» αναστενάζει η Καλάη. «Εγώ θα σε δω αύριο πορτοκαλιά» λέει η Καλάη. «Ίσως τότε θα έχεις ένα ώριμο πορτοκάλι για εμένα!»
