ਇੱਕ ਸਮੇਂ ਦੀ ਗੱਲ ਹੈ, ਇੱਕ ਖੁਸ਼ ਪਰਿਵਾਰ ਰਹਿੰਦਾ ਸੀ।
Μια φορά και έναν καιρό, υπήρχε μια ευτυχισμένη οικογένεια.
ਉਹ ਇਕ-ਦੂਜੇ ਨਾਲ ਕਦੇ ਨਹੀਂ ਸੀ ਲੜ੍ਹਦੇ। ਉਹ ਘਰ ਅਤੇ ਖੇਤਾਂ ਵਿੱਚ ਆਪਣੇ ਮਾਤਾ-ਪਿਤਾ ਦੀ ਮਦਦ ਕਰਦੇ ਸਨ।
Αυτοί ποτέ δεν τσακώθηκαν μεταξύ τους. Βοηθούσαν τους γονείς τους στο σπίτι και στα κτήματα.
ਪਰ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਅੱਗ ਦੇ ਨੇੜੇ ਜਾਣ ਦੀ ਇਜਾਜ਼ਤ ਨਹੀਂ ਸੀ।
Αλλά δεν επιτρεπόταν να πάνε κοντά στη φωτιά.
ਉਹ ਰਾਤ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਸਾਰੇ ਕੰਮ ਕਰਦੇ ਸਨ। ਕਿਉਂਕਿ ਉਹ ਮੋਮ ਦੇ ਬਣੇ ਹੋਏ ਸਨ!
Έπρεπε να κάνουν όλη τη δουλειά τους μέσα στη νύχτα. Επειδή ήταν αυτοί φτιαγμένοι από κερί.
ਪਰ ਇੱਕ ਮੁੰਡਾ ਬਾਹਰ ਧੁੱਪ ਵਿੱਚ ਜਾਣ ਦੀ ਤਮੰਨਾ ਰੱਖਦਾ ਸੀ।
Αλλά ένα από τα αγόρια θέλησε να βγει έξω στο φως του ήλιου.
ਇੱਕ ਦਿਨ ਉਸਦੀ ਤਮੰਨਾ ਬਹੁਤ ਵਧ ਗਈ। ਉਸ ਦੇ ਭਰਾਵਾਂ ਨੇ ਉਸ ਨੂੰ ਚੇਤਾਵਨੀ ਦਿੱਤੀ…
Μια μέρα η θέληση του ήταν πολύ δυνατή. Τα αδέρφια του τον προειδοποίησαν…
ਪਰ ਬਹੁਤ ਦੇਰ ਹੋ ਗਈ ਸੀ! ਉਹ ਸੂਰਜ ਦੀ ਗਰਮੀ ਵਿੱਚ ਪਿਘਲ ਗਿਆ।
Αλλά ήταν πολύ αργά! Αυτός έλιωσε στον ζεστό ήλιο.
ਮੋਮ ਦੇ ਬੱਚੇ ਆਪਣੇ ਭਰਾ ਨੂੰ ਪਿਘਲਦੇ ਹੋਏ ਵੇਖ ਕੇ ਬਹੁਤ ਉਦਾਸ ਸਨ।
Τα κέρινα παιδιά ήταν τόσο λυπημένα να βλέπουν τον αδερφό τους να λιώνει.
ਪਰ ਉਹਨਾਂ ਨੇ ਇੱਕ ਯੋਜ਼ਨਾ ਬਣਾਈ। ਉਹਨਾਂ ਨੇ ਪਿਘਲੀ ਮੋਮ ਦੇ ਢੇਰ ਨੂੰ ਪੰਛੀ ਦੇ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਘੜ੍ਹਿਆ।
Αλλά έκαναν ένα σχέδιο. Σχημάτισαν το κομμάτι του λιωμένου κεριού σε ένα πουλί.
ਉਹ ਆਪਣੇ ਪੰਛੀ ਭਰਾ ਨੂੰ ਇੱਕ ਉੱਚੇ ਪਹਾੜ ਉਪਰ ਲੈ ਗਏ।
Πήραν το πουλί αδερφό τους πάνω σε ένα ψηλό βουνό.
ਅਤੇ ਜਦੋਂ ਹੀ ਸੂਰਜ ਚੜ੍ਹਿਆ, ਉਹ ਸਵੇਰ ਦੇ ਚਾਨਣ ਵਿੱਚ ਗਾਉਂਦਾ ਉਡ ਗਿਆ।
Και καθώς ο ήλιος ανέβαινε, αυτός πέταξε μακριά τραγουδώντας μέσα στο πρωινό φως.