رۆژێكیان دایە میوەی زۆری هێنایەوە.
Μια μέρα, η μαμά πήρε πολλά φρούτα.
ئێمە پرسیمان: “كەی دەتوانین كەمێ میوەی بخۆین؟” دایە گوتی: “ئێمە شەوێ میوەی دەخۆین.”
«Πότε μπορούμε να έχουμε μερικά φρούτα;» εμείς ρωτάμε. «Θα φάμε τα φρούτα απόψε» λέει η μαμά.
رەحیمی برام نەوسنە. ئەو هەموو میوەكان تام دەكا. ئەو زۆربه‌ی میوەكان دەخوا.
Ο αδερφός μου Ραχίμ είναι λαίμαργος. Γεύεται όλα τα φρούτα. Τρώει πολλά από αυτά.
برا بچووكەكەم هاوار دەكات: “سه‌یر که رەحیم چی كردووە.” منیش دەڵێم: “رەحیم كەسێكی خراپ و خۆپەسەندە.”
«Κοίτα τι έκανε ο Ραχίμ!» φωνάζει ο μικρός μου αδερφός. «Ραχίμ είναι άτακτος και εγωιστής» λέω.
دایە لە رەحیم تووڕەیە.
Η μητέρα είναι θυμωμένη με τον Ραχίμ.
هەروەها ئێمەش لە رەحیم تووڕەین، بەڵام رەحیم هیچ پەشیمان نییە.
Εμείς επίσης είμαστε θυμωμένοι με τον Ραχίμ. Αλλά ο Ραχίμ δεν μετανιώνει.
برابچووكەكە دەپرسێ: “تۆ ناتهەوێ سزای رەحیم بدەی؟”
«Δεν πρόκειται να τιμωρήσεις τον Ραχίμ;» ρωτάει ο μικρός αδερφός.
دایە، رەحیم ئاگادار دەكاتەوە: “رەحیم، بە زووانه پەشیمان دەبێتەوە.”
«Ραχίμ, σύντομα θα μετανιώσεις» προειδοποιεί η μαμά.
رەحیم هەست به تێکچوون دەكات.
Ο Ραχίμ αρχίζει να νοιώθει άσχημα.
رەحیم لەبەر خۆیەوە دەڵێ: “سكم زۆر دێشێت.”
«Πονάει το στομάχι μου» ψιθυρίζει ο Ραχίμ.
دایە دەیزانی ئاوای بەسەر دێ. میوەكە سزای رەحیمی دەدا!
Η μαμά ήξερε τι θα συμβεί. Τα φρούτα τιμωρούν τον Ραχίμ!
دوایه، رەحیم داوای لێبوردنمان لێ دەكات. ئەو بەڵێن دەدا “من جارێكی دیكە هه‌رگیز وا چڵێس نابم.” ئێمە هەموومان باوەڕی پێ دەكەین.
Αργότερα, ο Ραχίμ μας ζητάει συγγνώμη. «Ποτέ δεν θα είμαι τόσο λαίμαργος ξανά» υπόσχεται. Και εμείς όλοι τον πιστεύουμε.
