Schaltfläche PDF
Zurück zur Geschichteliste

مۆزەكانی نه‌نک Omas Bananen

Geschrieben von Ursula Nafula

Illustriert von Catherine Groenewald

Übersetzt von Agri Afshin

Sprache Kurdisch

Niveau Niveau 4

Vollständige Geschichte erzählen Zu dieser Geschichte ist noch kein Audio verfügbar.


باغچەكەی نه‌نه پڕ بوو لە گەنمەشامی و هەرزن و مانیۆك. بەڵام مۆزەكان لە هەموان باشتر بوون. هەرچەند كە نه‌نکم نەوەی زۆری هەبوون، بەڵام من بەنهێنی زانیم، كە من لای ئەو لە هەموان خۆشه‌ویسترم. ئەو زۆربەی كاتەكان منی بۆ ماڵی خۆی بانگێشت دەكرد. هه‌روه‌ها ئه‌و نهێنی وردی پێ دەگوتم. بەڵام ئەو نهێنییەكی هەبوو كە لە منی ئاشكرا نەدەكرد: ئەو مۆزە گەیوەكانی لە كوێ دادەنان.

Omas Garten war wunderbar, voll mit Sorghum, Hirse und Maniok. Aber das beste von allem waren die Bananen. Obwohl Oma viele Enkelkinder hatte, wusste ich insgeheim, dass ich ihr Liebling war. Sie lud mich oft in ihr Haus ein. Sie erzählte mir kleine Geheimnisse. Aber ein Geheimnis verriet sie mir nicht: wo sie die Bananen reifen ließ.


رۆژێكیان من سەبەتەیەكی حەسیری گەورەم بینی كە لە دەرەوە لەبەر ماڵی نه‌نکم داندرابوو. كاتێك كە من پرسیارم لێ كرد ئەوە بۆ چییە، وه‌ڵامێك كە وەرمگرتەوە ئەوەبوو : “ئەوە سەوەتە جادوەكەی منە.” لە تەنیشت سەبەتەكە، گەڵای دارەمۆزێكی زۆری لێ بوو كە نه‌نکم سەروبنی پێ دەكردن. من بە حه‌زه‌وه‌ پرسیارم لێكرد: “نه‌نه‌ ئەو گەڵایانە بۆچی به‌کار دێنی ؟” تاقە وڵامێك كە دەستم كەوت ئەوە بوو : “ئەوانە گەڵا جادوه‌ كانی منن.”

Eines Tages sah ich einen großen Strohkorb in der Sonne vor Omas Haus stehen. Als ich fragte, wofür er war, bekam ich nur die Antwort: „Das ist mein Zauberkorb.“ Neben dem Korb lagen mehrere Bananenblätter, die Oma von Zeit zu Zeit wendete. Ich war neugierig. „Wofür sind die Blätter, Oma?“, wollte ich wissen. Die einzige Antwort darauf war: „Das sind meine Zauberblätter.“


تەماشاكردنی نه‌نک، مۆزەكان، گەڵای دارە مۆز، سەبەتە گەورە حەسیرییەكە زۆر سه‌رنجڕاكێش بوو. بەڵام نه‌نکم منی بۆ كارێك بۆ لای دایكم نارد. “نه‌نه‌، تكایە، لێمگه‌ڕێ كاتێك تۆ ئامادەی دەكەی با چاوت لێكەم…” ئەوتکای کرد: “کچم هێندە لاسار مەبە، ئەو كارەی پێم گوتی بڕۆ ئەنجامی بدە.” من بە هەڵاتن ئەوێم بە جێ هێشت.

Es war so interessant, Oma, die Bananen, die Bananenblätter und den großen Strohkorb zu beobachten. Aber Oma schickte mich auf einen Botengang zu meiner Mutter. „Oma, bitte bitte lass mich bei deiner Vorbereitung zusehen …“ „Sei nicht so ein Dickkopf, Kind. Mach, was ich dir sage“, beharrte Oma. Ich machte mich schnell auf den Weg.


كاتێك گەڕامەوە نه‌نکم لە دەرەوە دانیشتبوو، بەڵام سەبەتەکه‌ ومۆزەكان لەوێ نەبوون. “نه‌نه‌، سەبەتە‌که لە كوێیه‌ ؟ مۆزەكان لە كوێن و له کوێن …؟” بەڵام تاقە وه‌ڵامێك دەستم كەوت، ئەوە بوو: “ئەوان لە جێگا جادویەكەی منن.” ئەوە زۆر هیوابڕاوكەر بوو!

Als ich zurückkam saß Oma draußen, aber ohne Korb und Bananen. „Oma, wo ist der Korb, wo sind all die Bananen, und wo …“ Aber die einzige Antwort darauf war: „Die sind an meinem Zauberplatz.“ Was für eine Enttäuschung!


دوو رۆژ دواتر، نه‌نکم منی نارد كە وه‌کازی لە ژووری نوستنەكەی بۆ بێنم. هەر كە دەرگاكەم كردەوە بۆنێكی زۆری مۆزە گەیوەكانم کرد. لە قوژبنی ناو ژوورەكەدا، سەبەتە گەورە حەسیرییە جادوه‌ كەی نه‌نکمی لێ بوو. ئەو بە جوانی بە پەتوویەكی كۆن شاردرابۆوه‌. من له‌ سه‌رم هه‌ڵدایه‌وه‌و بۆنێکی خۆشم کرد.

Zwei Tage später schickte Oma mich los, um ihren Gehstock aus dem Schlafzimmer zu holen. Sobald ich die Tür öffnete, strömte mir der intensive Geruch reifender Bananen entgegen. Im Zimmer stand Omas großer Zauberstrohkorb. Er war gut unter einer alten Decke versteckt. Ich hob sie ein bisschen hoch und schnupperte den herrlichen Geruch.


دەنگی نه‌نکم رایچڵەكاندم، كاتێك بانگی كردم: “ئەوە تۆ چی دەكەی؟ زووكە وه‌کازه‌که‌م بۆ بێنە.” منیش بە پەلە پەل بە وه‌کازه‌که‌یه‌وه هاتمە دەرەوە. نه‌نکم پرسی: “ئەوە بە چی پێدەكەنی؟” پرسیارەكەی وای لێکردم که ئێساش زه‌رده‌خه‌نه‌م له سه‌ر لێوان بێت به ئاشکرا کردنی جێگا جادوه‌که‌‌ی ئه‌و.

Ich bekam einen Schreck als Oma rief. „Was machst du denn? Beeil dich und bring mir meinen Stock.“ Ich lief schnell mit ihrem Gehstock nach draußen. „Worüber lachst du?“, fragte Oma. Da merkte ich, dass ich immer noch über die Entdeckung ihres Zauberplatzes lächelte.


رۆژی پاشتر، كاتێك نه‌نکم بۆ سه‌ردانی دایكم هاتبوو، من بە خێرایی بۆ ماڵەكەی رۆیشتم تا جارێكی دیكە چاوم به مۆزەكانی بکه‌وی. هێشویەك مۆزی زۆر گەیشتووی لێبوو. من دانەیەكیانم برد و لە ناو کراسمدا شاردمەوە. پاشان سەبەتەكەم داپۆشیەوەو چوومە پشت خانووەكە و بە پەلە خواردم. ئەوە شیرینترین مۆزێك بوو كە تا ئێستا تامم كردبوو.

Als Oma am nächsten Tag meine Mutter besuchte, lief ich zu ihrem Haus, um noch einmal nach den Bananen zu sehen. Es gab ein sehr reifes Bündel. Ich nahm eine Banane und versteckte sie in meinem Kleid. Nachdem ich den Korb wieder zugedeckt hatte, ging ich hinter das Haus und aß sie schnell. Es war die süßeste Banane, die ich je gegessen hatte.


رۆژی پاشتر كاتێك نه‌نکم لە باخچەكەدا خەریكی سەوزی ڕنینەوە بوو، من بەدزیەوە چوومە ژوورەوە و تەماشای مۆزەكانم كرد. زۆربه‌یان پێگەیشتبوون. من نەمتوانی كە خۆم رابگرم و هێشوویەكی چوار دانه‌م هەڵگرت. كاتێك كە بە ئەسپایی بەرەو دەرگاكە دەڕۆیشتم، لە دەرەوە گوێم لە دەنگی كۆخەی نه‌نکم بوو. من تەنیا توانیم مۆزەكان لە ژێرکراسه‌که‌مدا بشارمەوە و بەپشت ئه‌ودا بڕۆم.

Als Oma am darauffolgenden Tag im Garten Gemüse erntete, stahl ich mich davon und sah nach den Bananen. Fast alle waren reif. Ich konnte mich nicht beherrschen, ein Bündel mit vier Bananen zu nehmen. Als ich zur Tür schlich, hörte ich Oma draußen husten. Ich konnte die Bananen eben noch unter meinem Kleid verstecken und an ihr vorbei laufen.


رۆژی پاشتر رۆژی بازاڕ كردن بوو. نه‌نه‌ بەیانی زوو لە خەو هەستابوو. ئەو هەمیشە مۆزی گەیوو و مانیۆكی دەبرد كە لە بازاردا بیانفرۆشێت. من بۆ سه‌ردانی ئەو لەو رۆژەدا پەلەم نەكرد. بەڵام من نەمدەتوانی بۆ ماوەیەكی زۆر خۆمی لێ دوور بخه‌مه‌وه.

Am nächsten Tag war Markt. Oma wachte früh auf. Sie verkaufte immer reife Bananen und Maniok auf dem Markt. Ich hatte keine Eile, sie an dem Tag zu besuchen. Aber ich konnte ihr nicht lange aus dem Weg gehen.


درەنگانێكی ئەو شەوە لە لایەن دایكم، بابم و نه‌نکم بانگكرام. من دەمزانی بۆچیه. ئەو شەوە كاتێك من چووم راكشام كە بخەوم، دەمزانی من جارێكی دیكە هیچ كات ناتوانم نە لە نه‌نکم، نە لە دایك و بابم و بێ گومان نە لە هیچ كەسێكی دیكە دزی بكەم.

Später am Abend riefen mich meine Mutter, mein Vater und meine Oma. Ich wusste warum. Als ich mich an dem Abend schlafen legte, wusste ich, dass ich nie wieder etwas stehlen konnte, nicht von Oma, nicht von meinen Eltern und mit Sicherheit nicht von irgendjemand anderem.


Geschrieben von: Ursula Nafula
Illustriert von: Catherine Groenewald
Übersetzt von: Agri Afshin
Sprache: Kurdisch
Niveau: Niveau 4
Quelle: Grandma's bananas aus African Storybook
Creative Commons Lizenz
Dieses Werk ist unter einer Creative Commons Namensnennung 3.0 Lizenz lizenziert.
Optionen
Zurück zur Geschichteliste Schaltfläche PDF