این کالای اَست. او هَفت سال سِن دارَد. دَر زَبان لوباکوسو کِه زَبانِ او می‌باشَد مَعنایِ اِسمَش - دُختَرِ خوب – است.
Dette er Khalai. Hun er syv år gammel. Hendes navn betyder ‘den gode’ på hendes sprog lubukusu.
کالای هَر روز صُبح کِه بیدار می‌شَوَد با دِرَختِ پُرتِقال صُحبَت می‌کُنَد. دِرَختِ پُرتِقال لُطفاً، حِسابی رُشد کُن وَ بِه ما پُرتِقال هایِ رِسیده یِ خوب بِدِه.
Khalai står op og taler til appelsintræet. “Kære appelsintræ, voks dig stor og giv os masser af modne appelsiner.”
کالای تا مَدرِسِه راه می‌رَوَد. دَر راه با عَلَف ها صُحبَت می‌کُنَد. عَلَف ها، لُطفاً بیشتَر رُشد کُنید وَ سَبز شَوید وَ خُشک نَشَوید.
Khalai går til skole. På vejen taler hun til græsset. “Kære græs, voks dig grønnere og tør ikke ud.”
کالای اَز کِنارِ گُل هایِ وَحشی رَد می‌شَوَد. گُلهایِ وَحشی لُطفاً، مُرَتَب شِکوفِه بِزَنید کِه مَن بِتَوانَم شُما را دَر موهایَم قَرار دَهَم.
Khalai går forbi vilde blomster. “Kære blomster, bliv ved med at blomstre, så jeg kan sætte jer i mit hår.”
دَر مَدرِسِه، کالای با دِرَختی کِه دَر وَسَطِ حَیاط بود صُحبَت کَرد. “دِرَخت لُطفاً، شاخِه هایِ بُزُرگ برویان تا ما بِتَوانیم زیر سایه‌ی تو دَرس بِخوانیم.”
I skolen taler Khalai til træet midt i skolegården. “Kære træ, voks store grene ud, så vi kan læse i din skygge.”
کالای با حِصارِ اَطرافِ مَدرِسِه صُحبَت می‌کُنَد. “لُطفاً مُحکَم وَ قَوی رُشد کُن وَ جِلویِ وارِد شُدَنِ اَفرادِ بَد را بِگیر.”
Khalai taler til hækken rundt om sin skole. “Vær venlig at vokse dig stærk, så onde mennesker ikke kan komme ind.”
وَقتی کالای اَز مَدرِسِه بِه خانِه بَرگَشت، دِرَختِ پُرتِقال را دید. کالای پُرسید، “آیا پُرتِقال هایَت هَنوز نَرسیده ؟”
Da Khalai kommer hjem fra skole, besøger hun appelsintræet. “Er dine appelsiner modne endnu?” spørger hun.
کالای آهی کِشید وَگُفت، “پُرتِقال ها هَنوز سَبز هَستَند.” کالای گُفت، “فَردا تو را خواهَم دید دِرَختِ پُرتِقال.” “شاید بَعد تویِک پُرتِقال رِسیده بَرایِ مَن داشتِه باشی!”
“Appelsinerne er stadig grønne,” sukker Khalai. “Jeg kommer tilbage i morgen, appelsintræ,” siger Khalai. “Så har du måske en moden appelsin til mig!”
