Isang araw, may dalang maraming prutas si mama.
有一天，妈妈买了很多水果。
“Kelan namin iyan pwedeng kainin?” tanong namin.
“Mamayang gabi,” sagot ni Mama.
我们都问她：“什么时候可以吃水果？”妈妈说：“等今天晚上再吃。”
Pero matakaw si Rahim at hindi siya makapaghintay. Tumikim ng isa at dinagdagan pa ng marami.
我哥哥拉希姆很贪吃，所有的水果都想尝尝。结果他吃了很多。
“Naku! Tingnan ninyo ang ginawa ni Rahim!” sigaw ni bunso.
“Matakaw si Rahim, at matigas ang ulo,” sabi ko.
弟弟叫着说：“看看拉希姆做了什么！”。我跟着说：“拉希姆很调皮很自私。”
Galit din kami pero ayaw magsisi ni Rahim.
我们也对拉希姆很生气。可是拉希姆并不感到惭愧。
“Hindi po ba mapaparusahan si Rahim?” tanong ni bunso.
小弟弟问：“拉希姆不是该罚了吗？”
“Magsisisi ka, Rahim,” banta ni Mama.
妈妈警告说：“拉希姆，你很快就会后悔的。”
At sumama nga ang pakiramdam ni Rahim.
不久，拉希姆果然开始感到恶心起来。
“Aray! Sakit ng tiyan ko,” bulong niya.
拉希姆小声说：“我肚子很疼。”
Tama nga si Mama. Pinaparusahan na si Rahim ng prutas!
妈妈早料到会发生这样的事情。拉希姆受到了水果的惩罚！
Humingi ng tawad si Rahim. “Hinding-hindi na ako magiging masiba,” pangako niya. At pinagbigyan namin siya.
后来，拉希姆跟我们道歉说：“以后我再也不会贪吃了。”而我们这次都相信他！
