Ito si Khalai. Pitong taong gulang siya. Sa Lubukusu, “mabuti” ang kahulugan ng pangalan niya.
这是卡莱。她今年七岁。在肯尼亚当地方言里，这个名字是“美好事物”的意思。
Kinakausap ni Khalai ang puno ng dalandan, “Dalandan, pasuyo naman, sana magkaroon ka ng marami at malalaking prutas.”
卡莱早上醒来，跟橙子树说：“橙子树啊橙子树，快点长大吧，给我们结好多又大又甜的橙子！”
Naglalakad si Khalai papunta sa iskul. Nadadaanan niya ang damo, “Sana naman damo, lalo pang tumingkad ang berdeng kulay mo at ‘wag na ‘wag kang matutuyo.”
在卡莱走路去上学的路上，她对草地说：“草地啊草地，你一定要长得绿油油的，别干枯了。”
Napapansin din ni Khalai ang mga ligaw na bulaklak, “Tuloy niyo lang ang pamulaklak, para meron akong pampaganda ng buhok.”
卡莱路过了野花，她对野花说：“野花啊野花，你们尽情地开放吧，这样我可以把你们夹在我的头发里。”
Kinakausap din ni Khalai ang puno sa gitna ng iskul, “Plis naman, malaking puno, palaguin mo pa mga sanga para sa lilim mo kami ay makapagbasa.”
在学校，卡莱对操场中间的树说：“小树啊小树，快点长出枝叶吧，这样我们就可以在树荫里读书了。”
May nasasabi rin si Khalai sa mga halamang-bakod, “Magpakatibay kayo, pigilin ninyong makapasok ang masasamang tao.”
卡莱还对学校附近的灌木丛说：“灌木啊灌木，你们一定要长得壮壮的，这样坏人就进不了学校了。”
Pagkauwi, pinupuntahan agad ni Khalai ang dalandan, “Hinog na ba mga bunga?”
当卡莱从学校回到家里，她又去看了看橙子树，问它：“你结橙子了吗？”
“Hay naku, hilaw pa rin pala. Bukas uli ha, dalandan. Pagbibigyan kita at baka meron ng hinog, kahit isa!”
卡莱叹了一口气：“橙子还是绿色的，我明天再来看看你吧！或许到了明天你就会给我一只又大又甜的橙子了。”
