در روستایی روی سرازیری کوه کنیا در شرق آفریقا، دختر کوچکی با مادرش روی زمینی کار می‌کرد. اسم آن دختر وانگاری بود.
在东非肯尼亚山的山腰上，有一座小村庄，村庄里有一个小女孩和妈妈一起在田里劳作，这个女孩叫旺加里。
وانگاری از بیرون بودن لذت می‌برد. درباغچه‌ی خانوادگی شان که محصولات غذایی کشت می‌شد، با کارد بزرگ خود خاک را زیر و رو می‌کرد. او دانه‌های کوچک را در زیر خاک گرم فرو می‌کرد و روی آن را با خاک می‌پوشانید.
旺加里很喜欢呆在户外。在她家的农田里，旺加里用弯刀劈开土地，把小种子播撒到温暖的泥土里。
بهترین زمان مورد علاقه ی او در طول روز، زمان غروب بود. زمانی که خیلی تاریک می‌شد و نمی‌شد گیاهان را دید، وانگاری می‌دانست که دیگر باید به خانه برگردد. او ازکنار رودخانه‌ها و مسیرهای باریکی که در بین زمین‌های کشاورزی بود، می‌گذشت.
وانگاری کودک باهوشی بود و نمی‌توانست برای به مکتب رفتن صبر کند. ولی، مادر وپدرش می‌خواستند که او بماند و به آن‌ها در خانه کمک کند. وقتی که او هفت ساله شد. برادر بزرگش، پدر و مادرش را وادار کرد که به او اجازه بدهند مکتب برود.
او به یادگیری علاقه داشت! وانگاری با خواندن هر کتاب مطالب بیشتر وبیشتری یاد گرفت. او در مکتب عالی بود، به طوری که برای ادامه تحصیل به ایالات متحد آمریکا دعوت شد. وانگاری هیجان زده بود! او می‌خواست که بیشتر در مورد دنیا بداند.
در دانشگاه آمریکا، وانگاری چیزهای جدید زیادی یاد گرفت. او در مورد گیاهان و اینکه چی گونه رشد می‌کنند، درس می‌خواند و به یاد می‌آورد که خودش چگونه بزرگ شده است. به یاد می‌آورد که چ گونه در زیر سایه درختان در جنگل‌های زیبای کنیا با برادرش بازی می‌کرد.
هر چه بیشتر یاد می‌گرفت، بیشتر می‌فهمید که چقدر مردم کنیا را دوست دارد. او می‌خواست که مردم شاد و آزاد باشند. هر چه بیشتر یاد می‌گرفت، بیشتر خانه ی آفریقایی اش را به یاد می‌آورد.
وقتی که تحصیلاتش به پایان رسید، به کنیا برگشت. ولی شهرش تغییر کرده بود. مزرعه‌های خیلی بزرگ روی زمین گسترده شده بودند. زن‌ها دیگر هیزم برای آشپزی نداشتند. مردم فقیر بودند و کودکان گرسنه.
وانگاری می‌دانست که چه کار کند. او به زنان یاد داد که چی گونه می‌توانند با استفاده از دانه‌ها درخت بکارند. زنان درخت‌ها را می‌فروختند و از پولش برای مراقبت از خانواده‌های شان استفاده می‌کردند. زنان خیلی خوشحال بودند. وانگاری به آن‌ها کمک کرده بود که احساس قدرت‌مندی و نیرومندی کنند.
همچنان که زمان می‌گذشت، د‌رخت‌های جدید در جنگل‌ها رشد کردند، و رودخانه‌ها دوباره جاری شدند. پیام وانگاری در سرتاسر آفریقا پیچید. امروز میلیون‌ها درخت از بذرهای وانگاری رشد کرده اند.
وانگاری سخت کار کرده بود. مردم سراسر دنیا متوجه این موضوع شدند، و به او یک جایزه‌ی عالی دادند. آن جایزه، جایزه ی صلح نوبل بود و او اولین زن آفریقایی بود که آن را دریافت می‌کرد.
旺加里努力工作，引起了全世界的注意，人们授予她诺贝尔和平奖，她是非洲第一位获得这份殊荣的女性。
وانگاری در سال 2011 از دنیا رفت، ولی ما هر وقت که به یک درخت زیبا نگاه می‌کنیم، به یاد او می‌افتیم.
旺加里在2011年去世，但是每次我们看到大树时，都会想起这位杰出的女性。
作者: Nicola Rijsdijk
插图: Maya Marshak
译文: Abdul Rahim Ahmad Parwani (Darakht-e Danesh Library)
