ایستگاه کوچک سرویس در روستای من پر از مردم و سرویس‌های زیاد بود. حتی روی زمین چیزهای زیادتری بود که باید بار زده می‌شد. نگران‌های سرویس اسم مقصد سرویس‌ها را جار می‌زدند.
من صدای نگران سرویس را شنیدم که داد می‌زد، “شهر! شهر! به غرب می رویم!” این همان سرویسی بود که من باید سوارش می‌شدم.
我听到售票员喊“进城啦！进城啦！往西去！”这就是我要乘坐的大巴车。
سرویس شهری همیشه پر بود، ولی بیشترمردم یکی دیگر را تیله می‌کردند تا سوار شوند. بعضی‌ها وسایل شان را زیر سرویس جا می‌دادند. دیگران وسایل شان را روی باربندهای داخل سرویس می‌گذاشتند.
مسافران جدید تکت‌های شان را محکم در دستشان گرفته بودند و همان طور که برای نشستن در سرویس بیروبار دنبال جا می‌گشتند. خانم‌هایی که بچه‌های کوچک داشتند سعی می کردند که برای راحتی کودک شان در سفر طولانی جایی درست کنند.
刚上车的乘客们紧紧地抓着他们的车票，在拥挤的车厢里寻找座位，带着小孩的妇女们都坐得舒舒服服的。
من به زور خودم را کنار یک پنجره جا دادم. شخصی که کنار من نشسته بود یک خریطۀ پلاستیکی سبز را محکم گرفته بود. او چپلک‌های قدیمی و یک کرتی کهنه به تن داشت و دست‌پاچه به نظر می‌رسید.
من به بیرون از سرویس نگاه کردم و متوجه شدم که دارم از روستایم جدا می‌شوم، جایی که در آنجا بزرگ شده بودم. من داشتم به یک شهر بزرگ می‌رفتم.
我朝窗外看去，这才意识到，我正在离开我长大的村庄，我要进城了！
بارگیری کامل شده بود و همه‌ی مسافران نشسته بودند. دست‌فروش‌ها هنوز با زور دنبال راهی برای داخل شدن به سرویس بودند تا کالاهای شان را به مسافران بفروشند. همه‌ی آن‌ها چیغ می‌زدند تا اسامی چیزهایی که برای فروش دارند را بگویند. آن کلمات برای من خنده‌دار بودند.
اندکی ز مسافران نوشیدنی خریدند، بقیه لقمه‌های کوچک خریدند و شروع به خوردن کردند. آن‌هایی که هیچ پولی نداشتند، مثل من، فقط تماشا می کردند.
有一些乘客买了饮料，还有一些乘客买了零食，正准备拆开来吃。像我一样没有钱的人只能看着。
این فعالیت‌ها با داد زدن راننده، که آن نشانه‌ی این بود که سرویس آماده ی حرکت است، قطع می شد. آن صدای فریاد برسر دستفروش ها بود که به بیرون بروند.
大巴车滴滴叫了两声，要开了，小商贩的活动戛然而止。售票员喊着，赶他们下车。
دست‌فروش‌ها همدیگر را تیله می‌کردند تا بتوانند راه شان را برای پیاده شدن از سرویس پیدا کنند. بعضی‌ها پول مسافران را به آن‌ها پس می دادند. بقیه تلاش‌های آخرشان را برای فروختن بیشتراجناس شان می‌کردند.
小商贩们推推搡搡下了车。一些人还在忙着找零钱，还有一些人赖着想最后再做点生意。
وقتی که سرویس ایستگاه را ترک کرد، من به بیرون از پنجره خیره شدم. من حیرت‌زده شدم، اگر می شد به عقب برمی گشتم، دوباره به روستایم بر می‌گشتم.
大巴车缓缓离开了车站，我看着窗外，不知道今后会不会有机会回来了。
در طول سفر، داخل سرویس بسیار گرم شده بود. من چشم‌هایم را به این امید که به خواب بروم، بستم.
旅程渐渐展开，车厢里慢慢热了起来，我闭上眼睛，想小睡一会儿。
ولی، ذهنم به سمت خانه می‌رفت. آیا مادرم درامان خواهد بود؟ آیا از خرگوش‌های من پولی درخواهد آمد؟ آیا برادرم یادش می‌ماند که به بذرهای درختم آب بدهد؟
但我的思绪却飞回了家。我的妈妈安全吗？我的兔子会卖了赚钱吗？我的弟弟会帮着给小树苗浇水吗？
در راه، من اسم جایی که عمویم درآن شهر بزرگ ساکن آنجا بود را حفظ کردم. من تا زمانی که به خواب رفتم، اسم شهر را زمزمه می‌کردم.
在路上，我努力记住我叔叔在城市里的地址。我迷迷糊糊地说着地址，沉沉地睡去。
نه ساعت بعد، با صدای بلند مردی که ضربه می‌زد ومسافران را برای برگشتن به روستای من صدا می‌زد، بیدار شدم. من خریطۀ کوچکم را برداشتم واز سرویس بیرون پریدم.
过了九个小时，我被售票员的叫喊声吵醒了，他在喊乘客坐车回村庄。我一把抓住我的包，跳下了车。
سرویس برگشت به زودی پر شد. خیلی زود سرویس به سمت شرق حرکت خوهد کرد. مهمترین چیز برای من، پیدا کردن خانه‌ی عمویم بود.
