ဟိုးရှေးရှေးတုန်းက လူတွေဟာဘာမှကိုမသိကြပါဘူး။ သူတို့ဟာ အပင်ကိုဘယ်လိုစိုက်သလဲ၊ ဘယ်လိုအဝတ်အထည်တွေကို ဘယ်လိုရက်လုပ်သလဲ၊ သို့မဟုတ် သံထည်တွေကိုဘယ်လိုလုပ်သလဲဆိုတာကို မသိကြပါဘူး။ ကောင်းကင်ပေါ်မှာရှိတဲ့ နိုင်ရမ်ဆိုတဲ့နတ်ဘုရားကသာ တစ်ကမ္ဘာလုံးမှာရှိတဲ့ ဉာဏ်ပညာကိုပိုင်ဆိုင်ပါတယ်။ သူဟာထိုအရာကို မြေအိုးထဲထည့်ထားပါတယ်။
في قديم الزمان، كان الناس لا يعرفون شيئا. كانوا لا يعرفون طريقة زراعة المحاصيل، أو نسج الأقمشة، أو صناعة الأدوات الحديدية. كان هناك الإله نيام في السماء وكان يملك كل الحكمة الموجودة في العالم. وكان محتفظا بها في وعاء من الفخار.
တစ်နေ့မှာ နတ်ဘုရားကြီးနိုင်ရမ်ဟာ သူ့ရဲ့ ဉာဏ်ပညာမြေအိုးကို အနာစီဆီပေးဖို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်ပါတယ်။ အဲ့ဒီ ဉာဏ်ပညာမြေအိုးကို ကြည်လိုက်တိုင်း အနာစီဟာ အသစ်တစ်ခုခုကို သင်ယူရရှိပါတယ်။ အဲ့ဒါကအရမ်းကိုစိတ်လှုပ်ရှားဖို့ကောင်းပါတယ်။
في يوم من الأيام، قرر نيام أن يعطي وعاء الحكمة إلى أنانسي. في كل مرة كان أنانسي ينظر في وعاء الفخار، كان يتعلم شيئا جديدا. كان أمرا مثيرا!
လောဘကြီးတဲ့ အနာစီက “ငါဒီအိုးကို သစ်ပင်အမြင့်ကြီးပေါ်မှာ တင်ထားလိုက်ရင် တစ်အိုးလုံးကို ငါတစ်ယောက်ထဲပိုင်ဆိုင်နိုင်မယ်” ဆိုပြီးတွေးပါတယ်။ သူဟာ ကြိုးအရှည်တစ်ချောင်းနဲ့ အိုးကိုပတ်ပြီး သူ့ရဲ့ဗိုက်နဲ့ဆက်ကာချည်ထားလိုက်ပါတယ်။ သူဟာသစ်ပင်ပေါ်ကိုစပြီးတက်ပါတယ်။ ဒါပေမယ့် သစ်ပင်တက်တဲ့အခါ အဲ့ဒီအိုးကသူ့ရဲ့ဒူးနဲ့ အချိန်တိုင်း တိုက်နေတဲ့အတွက် တက်ရတာ ခက်ခဲပါတယ်။
فكر الجشع أنانسي: “أنا سوف أحتفظ بالوعاء في مكان آمن في أعلى شجرة طويلة. بعد ذلك يمكن أن يكون كل شيء لنفسي!” ونسج خيط طويل، ولفه حول وعاء الطين، وربطه إلى بطنه. بدأ تسلق الشجرة. ولكن كان من الصعب تسلق الشجرة والوعاء يخبط في ركبتيه طوال الوقت.
အနာစီရဲ့ သားငယ်ကတော့ သစ်ပင်အောက်ကနေထပြီး တစ်ချိန်လုံးရပ်ကြည့်နေခဲ့ပါတယ်။ သူက “အိုးကိုကျောပေါ်မှာထားရင်ဒီထက်ပိုပြီး တက်ရတာ မလွယ်ကူဘူးလား” လို့ပြောလိုက်ပါတယ်။ အနာစီဟာ ဉာဏ်ပညာနဲ့ပြည့်နေတဲ့မြေအိုးကို သူ့ရဲ့ကျောဘက်မှာပြောင်းလိုက်တဲ့အခါ အများကြီး ပိုလွယ်ကူသွားပါတယ်။
خلال كل هذا الوقت كان ابن أنانسي الصغير يشاهد من أسفل الشجرة. وقال: “ألن يكون من الأسهل تسلق الشجرة إذا كان الوعاء مربوطا إلى ظهرك بدلا من بطنك؟” حاول أنانسي ربط وعاء الفخار المليء بالحكمة إلى ظهره، وأصبح فعلا تسلق الشجرة أسهل.
သိပ်မကြာခင်မှာဘဲ သူဟာ သစ်ပင်ထိပ်ကိုရောက်သွားပါတယ်။ ဒါပေမယ့်သူဟာ ရပ်လိုက်ပြီး “ငါက ဉာဏ်ပညာအရှိဆုံးဖြစ်ရာမှာ၊ ငါ့သားကငါ့ထက်တော်နေတယ်။” လို့စဉ်းစားမိတယ်။ အနာစီဟာ အရမ်းကိုဒေါသထွက်သွားပြီး မြေအိုးကို သစ်ပင်အောက်ပစ်ချလိုက်ပါတယ်။
خلال وقت قصير وصل إلى أعلى الشجرة. ولكن بعد ذلك توقف وفكر، “أنا من المفترض أن أكون صاحب كل الحكمة، وهنا كان ابني أذكى مني!” كان أنانسي غاضب جدا وألقى وعاء الفخار إلى أسفل الشجرة.
မြေအိုးဟာ မြေကြီးပေါ်မှာ အစိတ်စိတ်အမွှာမွှာကွဲကြေသွားပါတယ်။ ဉာဏ်ပညာဟာ လူတိုင်းနဲ့ဝေမျှဖို့အတွက် လွတ်လပ်သွားပါတယ်။ ဒါဟာ လူတွေက ဘယ်လိုပုံစံမျိုးနဲ့ လယ်ယာစိုက်ပျိုးသလဲ၊ အဝတ်အထည်တွေကို ရက်လုပ်သလဲ၊ သံထည်တွေကို ဘယ်လို ပြုလုပ်ရမလဲနဲ့ အခြားအရာတွေကိုဘယ်လိုလုပ်ရမလဲဆိုတာ သိသွားကြပုံပါဘဲ။
تحطم الوعاء إلى قطع صغيرة على الأرض. وأصبحت الحكمة للجميع لكي يتشاركوها. وهكذا تعلم الناس الفلاحة، ونسج الأقمشة، وصناعة الأدوات الحديدية، وجميع الأشياء الأخرى التي يعرف الناس كيفية القيام بها.
