Μια φορά υπήρχε ένας πολύ πεινασμένος κροκόδειλος.
فِي يَوْمٍ مِنَ الأَيَّامِ، كَانَ هُنَالِكَ تِمْسَاحٌ جَائِعٌ.
Έψαξε για φαγητό αργά και ήσυχα. Και τότε…
كَانَ يَبْحَثُ عَنِ الطَّعَامِ بِبُطْءٍ وَهُدُوءٍ.
وَفَجْأَةً…
Βουτιά!!! Ο κροκόδειλος χτυπάει!
طجججج!!! قَفَزَ التِّمْسَاحُ!
Μετά από αυτό δεν είναι πια πεινασμένος, και είναι χαρούμενος.
لَمْ يَعُدْ التِّمْسَاحُ جَائِعاً بَعْدَ ذَلِكَ، بَلْ أَصْبَحَ سَعِيدًا.
Μέχρι να πεινάσει πάλι.
إِلَى أَنْ يَجُوعَ مَرَّةً أُخْرَى.
