ڕۆژێكیان كەروێشك بە لێواری رووبارێک دا رۆیشت.
فِي أَحَدِ اَلْأَيَّامِ، كَانَ أَرْنَبٌ يَمْشِي بِاْلْقُرْبِ مِنْ حَافَةِ النَّهْرِ.
هه‌روه‌ها ئەسپی ئاوییش لەوێ بوو. ئەو چوو دەورێكی لێدا و هەندێک گیای سەوزی جوانی خوارد.
كَانَ هُنَاكَ أَيْضًا فَرَسُ نَهْرٍ جَاءَتْ في نُزْهَةٍ، وَكَانَتْ تَأْكُلُ بَعْضَ العُشْبِ الأَخْضَرِ اللَّذِيذِ.
ئەسپی ئاوی به‌ر پێی خۆی نه‌بینی و به به خۆی نه‌بوو که پێی له سه‌ر پێی که‌روێشک دانا. كەروێشك قیژاندی وهاواری کرده ئەسپی ئاوی : “هۆی ئەسپی ئاویی! نابینی پێت لەسەر پیێ من داناوە؟”
لَمْ تَكُنْ اَلْفَرَسُ تَعْرِفُ بِوُجُودِ اَلأَرْنَبِ فَدَاسَتْ بِطَريقِ اَلْخَطَأَ عَلى قَدَمِهِ.
صَرَخَ الأرْنَبُ بِوَجْهِ فَرَسِ اَلْنَّهْر، “أَنْتِ يَا فَرَسَ اَلْنَّهْرِ! أَلاَ تَرَيْنَ أَنَّكِ دُسْتِ عَلَى قَدَمِي؟”
ئەسپی ئاویی داوای لێبوردنی لە كەروێشك كرد: “من غه‌مگین به وه‌ی، هاورێی من تۆم نه‌بینی، تكایە بمبوورە!” بەڵام كەروێشكه‌كە نەیدەویست گوێ بگرێ، بەسەرئەسپی ئاوییدا هاواری كرد: “تۆ بە ئه‌نقه‌ست وات كرد! ڕۆژێکی وا دێ که ده‌یبینی! دەبێ سزای خۆت وه‌رگری!”
اِعْتَذَرَتْ فَرَسُ اَلْنَّهْرِ، وَقَالَتْ، “أَنَا آسِفةٌ يَا صَدِيقِي، فَأَنَا لَمْ أَرَكَ … أَرْجُوكَ سَامِحْنِي”.
لَكِنَّ الأَرْنَبَ لَمْ يَسْمَعْ كَلاَمَهَا وَصَرَخَ بِهَا، “أَنْتِ قَصَدْتِ هَذَا وَسَتَدْفَعِينَ اَلثَّمَنَ”!
كەروێشك ڕۆیشت و ئاگری دۆزێیەوە و پێی گوت: “بڕۆ ئەسپی ئاویی بسووتێنە كاتێك لە ئاوەكە دێتە دەرێ بۆ خواردنی گژوگیا. ئەو پێی لەمن نا!” ئاگر وەڵامی دایەوە: “هیچ كێشە نیه، كەروێشكی هاوڕێم. من ڕێك ئەو كارە دەكەم كە تۆ داوات لێ كردم.”
ذَهَبَ اَلأَرْنَبُ ليَبْحَثَ عَنِ النّار وَقَالَ، “اِذْهَبِي وَاَحْرِقِي فَرَسَ اَلْنًّهْرِ عِنْدَمَا تَأْتِ إِلَى المَاءِ لِتَأْكُلَ اَلْعُشْبَ لِأَنَّهَا دَاسَتْ عَلَيَّ”. أَجَابَتْهُ النَّارُ، “سَأَفْعَلُ مَا طَلَبتَ مِنِّي يَا صَدِيقِي”.
پاشان ئه‌سپه ئاوییەكە لە قەراغ ڕووبارەكە گژوگیای دەخوارد، لە ناكاو بڵێسه‌ی ئاگر هه‌ستا. بڵێسەی ئاگرەكە دەستی بە سوتاندنی مووەكانی ئەسپە ئاوییەكە كرد.
وَبَعْدَ ذَلِكَ بَيْنَمَا كَانَتْ فَرَسُ اَلنَّهْرِ تَأْكُلُ اَلْعُشْبَ، اِنْدَلَعَتِ النِّيرَانُ وَبَدَأَتْ بِحَرْقِ شَعْرِ فَرَسِ اَلنَّهْرِ.
ئەسپە ئاوییەكە دەستی بە گریان كرد و بەرەو ئاوەكە هەڵات. هەموو مووەكانی به ئاگرەكە سوتابوو. ئەسپی ئاوییەكە گریا: “مووەكانم لە به ئاگرەكە سوتان! تۆ هەموو مووەكانمت سوتاند! مووەكانم لە ناو چوون! مووە جوانەكانم!”
بَدَأَتْ فَرَسُ النَّهْرِ بِالبُكَاءِ ثُمَّ رَكَضَتْ إِلَى اَلْمَاءِ. لَقَدْ أَحْرَقَتْ اَلنَّارُ كُلَّ شَعْرهَا.
ظَلَّت فَرَسُ اَلنَّهْرِ تَبْكِي، “لَقَدْ اِحْتَرَقَ كُلُّ شَعْري بِالنَّارِ، لَقَدْ أَحْرَقْتِ كُلَّ شَعْري ذَهَبَ كُلُّ شَعْرِي! شَعْرِي اَلجَمِيلُ، شَعْرِي اَلْجَميلُ”!
كەروێشك خۆشحاڵ بوو به وەی مووەكانی ئەسپی ئاویی سووتان. لەو ڕۆژەوە ئەسپی ئاویی لە ترسی ئاگر لە ئاوەكە دوور نەكەوتووەتەوە.
فَرِحَ الأَرْنَبُ أَنَّ شَعْرَ فَرَسِ النَّهْرِ قَدْ احْتَرَقَ.
وَحَتَّى يَوْمِنَا هَذَا، وَخَوْفًا مِنَ النَّارِ، لاَ تَبْتَعِدُ فَرَسُ النَّهْرِ عَنِ المَاءِ أَبَدًا.
Basilio Gimo, David Ker
Carol Liddiment
Agri Afshin
الكردية سورانية
المستوى 2
الصوت لهذه القصة غير متوفر.
