ئەمە خاڵایه. ئەو تەمەنی حەوت ساڵە. وشەی خاڵای به زمانی ئه‌و “لوبوکوسو” واتە: “كەسێكی باش.”
هَذِهِ خَلَايْ.
عُمُرُهَا سَبْعُ سِنِينَ. مَعْنَى اِسْمِهَا “الشَّخْصُ الجَيِّدُ”.
يُدْعَى فِي لُغَتِهَا “لُوبُوكُوزُو”.
خاڵای لە خەو هەڵدەستێ و لەگەڵ دارپڕتەقاڵەكە قسە دەكات: “تكایە داری پرتەقاڵ باش گەورە بە و پڕتەقاڵی زۆری پێگەییومان بدەیە.”
تَسْتَيْقِظُ خَلَايْ كُلَّ صَبَاحٍ وَتَقُولُ لِشَجَرَةِ البُرْتُقَالِ: “أَرْجُوكِ يَا شَجَرَةَ البُرْتُقَالِ، اكْبَرِي، وَاعْطِنَا الكَثِيرَ مِنَ البُرْتُقَالِ الطًازَجِ”.
خاڵای بۆ قوتابخانە دەچێت. لە ڕێگادا لەگەڵ گژوگیاكان قسە دەكات: “تكایە گژوگیاكان، سەوزتر بن و وشك مەبن.”
تَمْشِي خَلَايْ إِلَى المَدْرَسَةِ، وَفِي طَرِيقِهَا تَتَحَدَّثُ مَعَ الأَعْشَابِ.
“أَرْجُوكِ أَيَّتُهَا الأَعْشَابُ، اكْبَرِي وَابْقَيْ خَضْرَاءَ وَلَا تَجُفّيِ”.
خاڵای بە لای گوڵە خۆڕسکه‌کاندا تێدەپەڕێ: “تكایە گوڵەكان، هەمیشە خونچە بدەن بۆ ئەوەی من ئێوە لە قژم بدەم.”
تَمُرُّ خَلَايْ أَمَامَ الأَزْهَارِ البَرِّيَّةِ.
“أَرْجُوكِ أَيَّتُهَا الأَزْهَارُ، اِبْقَيْ مُزْهِرَةً لِأَسْتَطِيعَ أَنْ أَضَعَكِ فَوْقَ شَعْرِي”.
لە قوتابخانەش، خاڵای لەگەڵ داره‌که‌ی ناوەڕاستی حەوەشەی قوتابخانەكەیان قسە دەكات: “تكایە داره‌که، لقی گەورە دروست بكە بۆ ئەوەی ئێمە بتوانین لەژێر سێبەرەكەتدا بخوێنینەوە.”
فِي المَدْرَسِةِ، تَتَحَدَّثُ خَلَايْ مَعَ الشَّجَرَةِ التِي فِي مُنْتَصَفِ المَبْنَى.
“أَرْجُوكِ أَيَتُهَا اَلشَّجَرَةُ، مُدِّي أَغْصانَكِ الكَبيرَةَ لِنَسْتَطيعَ اَلقِراءَةَ تَحْتَ ظِلِكِ”.
خاڵای لەگەڵ دارپەرژینی قوتابخانەکەی قسە دەكات: “تكایە، زۆر گەورە بەو ڕێگە لە هاتنە ژوورەوەی كەسانی نه‌خوازراو بگرە.”
تَتَحَدَثُ خَلَايْ مَع اَلشُّجيراتِ الصَّغيرَةِ.
“أَرجوكِ، اِكْبَري وَكُونِي قَويَّةً لِتَمْنَعِي الأَشْخَاصَ السيِّئينَ مِنَ اَلدُخُولِ”.
کاتێک خاڵای لە قوتابخانە دێتەوە، سەردانی دارپڕتەقاڵەكە دەكات. خاڵای لێی دەپرسێ: “ئەرێ ئێستا پڕتەقاڵەكانت پێ گەییون؟”
عِنْدَمَا تَعَودُ خَلَايْ إِلَى البَيْتِ، تَزُورُ شَجَرَةَ اَلبُرتُقالِ، وتَسْأَلُهَا: “أَلَمْ يُصْبِحْ بُرْتُقَالِكِ طَازَجًا بَعْدُ؟”
خاڵای ئاهێك هەڵدەكێشێ و دەڵێ: هێشتاش پڕتەقاڵەكان هه‌ر سه‌وزن. خاڵای دەڵێ: “دار پڕتەقاڵ، بەیانی یەكتر دەبینینەوە، لە وانەیە ئەوكات تۆ پڕتەقاڵێكی پێگەییوت هەبێ بۆ من!”
تَتَنَهَّدُ خَلَايْ: “اَلبُرْتُقالُ لَازَالَ أَخْضَراً”.
ثُمَّ تَقُولُ: “سَوفَ أَرَاكِ يَا شَجَرَةَ اَلبُرْتُقالَ غَداً، بَعْدَهَا رُبَّمَا سَيكُونُ لَدَيْكِ بُرْتُقالاً طَازَجاً لِي”.
Ursula Nafula
Jesse Pietersen
Agri Afshin
الكردية سورانية
المستوى 2
الصوت لهذه القصة غير متوفر.
