Back to stories list
Straf
Adhabu
Adelheid Marie Bwire
Melany Pietersen
Sacha Kalseth
The audio for this story is currently not available.
Op een dag kreeg mama veel fruit.
Siku moja, mama alileta matunda mengi.
Wij vragen “Wanneer mogen wij wat fruit krijgen?” “We gaan het fruit vanavond eten”, antwoorde mama.
“Tutakula matunda lini?” tunauliza. “Tutakula matunda leo jioni,” mama anasema.
Mijn broer Rahim is gulzig. Hij proeft al het fruit. Hij eet er veel van.
Kaka yangu Rahim ni mlafi. Anaonja onja matunda yote. Anakula matunda mengi.
“Kijk wat Rahim heeft gedaan!” schreeuwt mijn broertje. “Rahim is stout en egoïstisch”, zeg ik.
“Angalia Rahim alichokifanya!” mdogo wangu analalamika kwa sauti. “Rahim ni mtundu na mchoyo,” ninasema.
Moeder is boos op Rahim.
Mama amekasirishwa na Rahim.
Wij zijn ook boos op Rahim. Maar Rahim heeft geen spijt.
Sisi pia tumekasirishwa na Rahim. Lakini Rahim haombi msamaha.
“Ga je Rahim geen straf geven?” vraagt mijn broertje.
“Hutamwadhibu Rahim?” mdogo wangu anauliza.
“Rahim, je zult er snel spijt van hebben”, waarschuwt mama.
“Rahim, muda si mrefu utajuta,” mama anaonya.
Rahim begint zich misselijk te voelen.
Rahim anaanza kuhisi kuumwa.
“Ik heb zo een pijn in mijn buik”, fluisterd Rahim.
“Tumbo langu linauma sana,” Rahim ananong’ona.
Mama wist dat dit zou gebeuren. De fruit geeft Rahim straf!
Mama alijua hili litatokea. Matunda yanamwadhibu Rahim!
Rahim heeft later spijt. “Ik zal nooit meer zo gulzig zijn”, belooft hij. En we geloven hem allemaal.
Baadaye, Rahim anatuomba msamaha. “Kamwe sitakuwa mlafi tena,” anaahidi. Na sote tunamwamini.
Written by: Adelheid Marie Bwire
Illustrated by: Melany Pietersen
Translated by: Sacha Kalseth
