ཉིན་གཅིག་ཨ་མས་ནང་ལ་ཤིང་ཏོག་མང་པོ་ཞིག་འཁྱེར་ནས་ཡོང་བ་རེད།
Un día, mamá trajo mucha fruta.
ང་ཚོས་ཨ་མ་ལ། ཤིང་ཏོག་ག་དུས་བཟའ་ཆོག་གི་རེད་ཅེས་དྲིས་པར་ཨ་མས། དོ་དགོང་བཟའ་གི་ཡིན་ཞེས་ལབ་སོང་།
“¿Cuándo podemos comer fruta?” le preguntamos. “Esta noche comeremos fruta,” dice mamá.
ངའི་ཇོ་ཇོ་རཱ་ཧིམ་ནི་འདོད་རྔམ་ཆེན་པོ་ཡོད་རེད། ཁོས་ཤིང་ཏོག་ཚང་མའི་བྲོ་བར་མྱངས་པ་མ་ཟད། ཤིང་ཏོག་མང་པོ་ཟོས་པ་རེད།
Mi hermano Rahim es glotón. Prueba toda la fruta. Come mucha.
ངའི་ནུ་བོས། ལྟོས་དང་། རཱ་ཧིམ་གྱིས་ག་རེ་བྱས་འདུག་ཅེས་སྐད་བརྒྱབ། ངས། རཱ་ཧིམ་ནི་རང་འདོད་ཚ་པོ་དང་སྤྱོད་པ་ངན་པ་རེད་ཅེས་ལབ་པ་ཡིན།
“¡Mira lo que hizo Rahim!” grita mi hermano pequeño. “Rahim es travieso y egoísta,” le respondo.
ཨ་མ་རཱ་ཧིམ་གྱི་ཐོག་ལ་རླུང་ལངས་པ་རེད།
Mamá se enoja con Rahim.
ང་ཚོ་ཡང་རཱ་ཧིམ་ལ་རླུང་ལངས་གི་འདུག དེ་འདྲ་ཡིན་ན་ཡང་རཱ་ཧིམ་ལ་ནི་འགྱོད་པ་མི་འདུག
Nosotros también nos enojamos con Rahim. Pero Rahim no está arrepentido.
ནུ་བོས་ཨ་མ་ལ། ཁྱེད་རང་གིས་རཱ་ཧིམ་ལ་ཉེས་པ་གཏང་གི་མིན་ནམ་ཞེས་དྲིས།
“¿No vas a castigar a Rahim?” pregunta mi hermano pequeño.
ཨ་མས། རཱ་ཧིམ་ཁྱེད་རང་གིས་མགྱོགས་པོར་འགྱོད་པ་སྐྱེ་གི་རེད་ཅེས་ཉེན་བརྡ་བཏང་།
“Rahim, pronto te arrepentirás,” le advierte mamá.
རཱ་ཧིམ་ན་རྒྱུ་འགོ་བཙུགས་པ་རེད།
Rahim empieza a sentir náuseas.
རཱ་ཧིམ་གྱིས། ངའི་གྲོད་ཁོག་ན་གི་འདུག་ཅེས་སྐད་ཤུགས་དམའ་མོས་བཤད་པ་རེད།
“Me duele mucho el estómago,” susurra Rahim.
ཨ་མས་འདི་ལྟ་བུ་ཡོང་རྒྱུ་ཡིན་པ་ཤེས་ཀྱི་ཡོད་རེད། ད་ནི་ཤིང་ཏོག་གི་ཁོར་ཉེས་པ་གཏོང་གི་ཡོད་རེད།
Mamá sabía que esto pasaría. ¡La fruta está castigando a Rahim!
རྗེས་སུ་རཱ་ཧིམ་གྱིས་ང་ཚོར། ད་ནི་ངས་རྩ་བ་ནས་འདོད་རྔམ་ཆེན་པ་བྱེད་ཀྱི་མིན་ཞེས་ཁས་ལེན་བྱས། ང་ཚོས་ཁོར་ཡིད་ཆེས་བྱས་པ་ཡིན།
Más tarde, Rahim nos pide disculpas. “No volveré a ser tan glotón,” promete. Y todos aceptamos su promesa.
