Isang araw, pasan ni Tom ang isang kahon ng saging.
톰은 잘 익은 바나나 한 접시를 들고있어요.
Dala-dala niya ito sa palengke para itinda.
톰은 시장에 바나나를 팔러 가요.
Namimili ng prutas ang mga tao sa iba.
시장에 있는 사람들은 과일을 사고 있어요.
Pero walang bumibili kay Tom. Mas gusto nila ang mga babaeng tindera.
그러나 누구도 톰의 바나나를 사지 않아요. 사람들은 여자에게서 바나나를 사고 싶어해요.
“Dito sa atin, babae lang ang naglalako,” sabi nila. “Anong klaseng lalaki ito?”
“우리 사회에선, 여자만 과일을 팔 수 있어,” 사람들이 말해요. “무슨 남자가 이래?” 사람들이 물어요.
Pero hindi si Tom sumuko. “Bili na kayo ng saging! Matamis na saging kayo riyan!” sigaw niya.
그러나 톰은 포기하지 않아요. 그는 외쳐요, “제 바나나를 사세요! 제 달콤하고 잘 익은 바나나를 사세요!”
May isang aleng lumapit kay Tom. Dinampot ang isang piling at matagal na tiningnan ang saging.
한 여자가 바나나 한 움큼의 바나나를 접시에서 집어들어요. 그녀는 바나나들을 자세히 살펴요.
Lumapit ang mga tao sa puwesto ni Tom. Bumili sila ng saging at kinain nila ito.
더 많은 사람들이 가판대로 와요. 그들은 톰의 바나나를 사고 먹어요.
Mabilis na naubos ang saging. Agad binilang ni Tom ang kanyang kita.
금새 접시가 비어요. 톰은 번 돈을 세어요.
Saka siya bumili ng sabon, asukal at tinapay. Nilagay niya ang mga iyon sa trey.
그리고 톰은 비누, 설탕과 빵을 사요. 물건들을 접시에 담아요.
At pinasan niya ang lahat pauwi.
톰은 접시를 머리 위에 받치고 집으로 가요.
