Pinanood ni Andiswa ang mga batang lalaking naglalaro ng soccer. Gustong-gusto niyang sumali sa praktis kanila. Nagpaalam siya sa coach.
안디스와는 남자아이들이 축구를 하는 것을 보아요. 그녀는 같이 뛰고 싶어요. 그녀는 같이 연습 할 수 있는지 코치에게 물었어요.
“Dito sa iskul, lalaki lang pwedeng maglaro,” sabi ng coach nang nakapamewang.
코치는 허리 위에 손을 올렸어요. “이 학교에선, 남자아이들만 축구를 할 수 있어,” 그가 말했어요.
Kinantiyawan si Andiswa ng mga batang lalaki at sinabing mas bagay siya sa netball na pambabaeng laro. Nainis si Andiswa.
남자아이들은 그녀에게 가서 네트볼을 하라고 말했어요. 네트볼은 여자아이들을 위한 것이고 축구는 남자아이들을 위한 것이라고 말했어요. 안디스와는 속상했어요.
Sa sumunod na araw, may malaking laban sa iskul. Nag-alala ang coach kasi maysakit ang pinakamagaling niyang manlalaro.
그 다음 날, 학교에선 큰 축구 경기가 열렸어요. 코치는 가장 뛰어난 선수들이 아파서 뛸 수 없는 것 때문에 걱정했어요.
Nagmakaawa si Andiswa sa coach na payagan siyang maglaro. Hindi alam ng coach kung ano ang gagawin. Pero pumayag na rin siya sa huli.
안디스와는 코치에게 달려가서 뛰게 해달라고 졸랐어요. 코치는 어떻게 해야 할 지 몰랐어요. 그리곤 안디스와가 같이 뛸 수 있다고 결정했어요.
Magaling ang kalaban. Half time na pero wala pang nakaka-iskor.
경기는 힘들었어요. 누구도 하프타임 까지 점수를 내지 못했어요.
Sa second half, pinasa ng isang bata ang bola kay Andiswa. Mabilis siyang tumakbo palapit sa goal. Sinipa niya ang bola. Pasok sa goal!
후반전에 한 남자아이가 안디스와에게 패스했어요. 그녀는 골대를 향해 아주 빨리 움직였어요. 강하게 공을 차고 점수를 따냈어요.
Tuwang-tuwa ang lahat. Mula noon, pinayagan na ang mga babaeng maglaro ng soccer.
관중은 기뻐서 난리였어요. 그날부터, 여자아이들도 학교에서 축구를 할 수 있게 되었어요.
