Tanghali nang magising ang nakababata kong kapatid. Maaga akong gumigising, dahil magaling ako!
내 동생은 아주 늦게까지 자요. 나는 대단하니까 일찍 일어나요!
Ako ang nagpapapasok ng araw sa amin.
나는 문을 열어서 햇빛이 들어오게 해요.
“Ikaw ang aking tala sa umaga,” sabi ni Ma.
엄마가 “너는 내 아침 별이야,” 라고 말해요.
Ako nang nagpapaligo sa sarili ko. Hindi ko na kailangan ng tulong.
나는 아무 도움 없이 혼자 씻어요.
Natitiis ko ang malamig na tubig at ang asul na mabahong sabon.
나는 차가운 물과 냄새나는 파란색 비누도 상관없어요.
Paalala ni Ma, “‘Wag kalimutan ang ngipin!” Sagot ko, “Hindi, hinding-hindi!”
엄마가 “이 닦는거 잊지마” 라고 말해요. 나는 “나는 절대 안 잊어요!” 라고 답해요.
Pagkatapos maligo, binabati ko sina Lolo at Tita at hinahangad ang isang magandang araw para sa kanila.
씻고난 후, 나는 할아버지와 이모한테 인사해요, 그리고 좋은 하루를 보내라고 말해요.
Pagkatapos, binibihisan ko ang sarili ko. “Malaki na ako, Ma,” sabi ko.
나 혼자 옷을 입고, “나는 이제 다 컸어요 엄마,” 라고 말해요.
Kaya ko nang magbutones at magsapatos mag-isa.
나는 단추들을 채우고 신발끈도 묶어요.
At sinisigurado kong alam ng nakababata kong kapatid ang mga balita sa paaralan.
그리고 나는 내 동생에게 모든 학교 소식을 말해줘요.
Lagi kong pinagbubutihan sa klase.
수업중에 나는 아주 열심히 해요.
Ginagawa ko ang mga mabubuting bagay na ito araw-araw. Pero ang pinakagusto kong gawin ay maglaro nang maglaro!
나는 이런 좋은 일들을 맨날 해요. 하지만 내가 가장 좋아하는것은 놀고 또 노는 것이에요!
