يَنامُ أَخِي الصَّغِيرُ مُتَأَخِّرًا جِدًّا.
أَنَا اَسْتيْقِظُ بَاكِراً لِأَنَّنِي مُمَيَّزَةٌ.
Az öcsém nagyon sokáig alszik. Én korán kelek, mert ügyes vagyok!
أَنَا وَاحِدَةٌ مِنَ اَلَّذينَ يَسْمَحُونَ لِلشَّمْسِ أَن تَدْخُلَ.
Én engedem be a napsugarakat.
مَامَا تقُولُ لِي: “أَنْتِ نَجْمَتِي اَلصَّباحيّةُ”.
“Te vagy az én kiscsillagom!” - mondja anya.
أَنَا اَسْتَحِمُّ وَحْدِي، أَنَا لَا أَحْتَاجُ لِمُسَاعَدَةِ أَحَدٍ.
Én már magamtól mosakodom, nincs szükségem segítségre.
أَنَا يُمْكِنُنِي أَنْ أَتَعَامَلَ مَعَ المَاءِ البَارِدِ وَالرَّائِحَةُ اَلكَرِيهَةُ لِلصَّابُونَةِ الزَّرْقَاءِ.
Nekem a hideg víz is jó és a büdös kék szappan is megfelel.
مَامَا تُذَكِّرُنِي: “لَا تَنْسَيْ أَسْنَانَكِ”، فَأُجِيبُهَا: “أَنَا مُسْتَحِيلْ!”
“Ne felejtsd el a fogadat!” - figyelmeztet anya. “Soha, én ugyan nem!”
بَعْدَ اَلاِسْتِحْمَامِ، أُسَلِّمُ عَلَى جَدِّي وَعَمَّتِي، وَأُوَدِّعُهُمْ.
Mosakodás után köszönök a nagypapámnak és a nagynénémnek. Szép napot kívánok nekik.
ثُمَّ أَلْبِسُ ثِيَابِي بِنَفْسِي، وَأَقُولُ: “أَنَا الآنَ كَبِيرَةٌ”.
Majd felöltözök. “Én már nagy vagyok anya!” - mondom.
أَنَا اَسْتَطِيعُ أَنْ أُغْلِقَ أَزْرَارِي وَأَرْبِطَ حِذَائِي.
Be tudom gombolni a ruhámat. Meg tudom kötni a cipőmet.
أَنَا أَتَأَكَّدُ مِنْ أَنَّ أَخِي اَلصَّغِيرُ يَعْرفُ كُلَّ أَخْبَارِ اَلمَدْرَسَةِ.
És el tudom mesélni az öcsémnek az iskolai híreket.
أَبْذُلُ جُهْدِي فِي الصَّفِّ لِأَقُومَ بِالأفْضَلِ بِكُلِّ شَيْءٍ.
Az osztályban pedig nagyon igyekszek.
أَنَا أَقُومُ بِكُلِّ هَذِهِ اَلأفْعَالِ كُلَّ يَوْمٍ.
لَكِنَّ أَكْثَرَ الأَشْيَاءِ التِي أُحِبُّهَا اللَّعِبُ.
ثُمَّ اللَّعِبُ.
Rengeteg dolgom van minden nap! De tudod mit szeretek a legjobban? Játszani és játszani!
