Download PDF
Back to stories list

سکیما کا گانا སཱ་ཁེ་མ་ཡི་གཞས། Sakima's song

Written by Ursula Nafula

Illustrated by Peris Wachuka

Translated by Samrina Sana

Read by Sadia Shad

Language Urdu

Level Level 3

Narrate full story

Reading speed

Autoplay story


سکیما اپنے والدین اور اپنی چار سالہ بہن کے ساتھ رہتا تھا۔ وہ ایک امیر آدمی کی زمین پر رہتے تھے۔ اُن کی گھاس سے بنی جھونپڑی، درختوں کی قطار میں سب سے آخر پر تھی۔

སཱ་ཁེ་མ་ནི་ཁོ་རང་གི་ཕ་མ་གཉིས་དང་། ལོ་བཞི་ལ་སོན་པའི་ནུ་མོའི་མཉམ་དུ་ཡོད་པ་རེད། ཁོང་ཚོ་མི་ཚང་ཕྱུག་པོ་ཞིག་གི་ས་ཐོག་ན་སྡོད་ཀྱི་ཡོད་ལ། ཁོང་ཚང་གི་སྤྱིལ་བུ་ཆུང་ཆུང་དེ་ནི་ཤིང་སྡོང་བསྟར་ཕྲེང་ཞིག་གི་མཐའ་རུ་ཡོད་པ་རེད།

Sakima lived with his parents and his four year old sister. They lived on a rich man’s land. Their grass-thatched hut was at the end of a row of trees.


جب سکیما تین سال کا تھا تو وہ بیمار ہو گیا اور اُس نے اپنی بینائی کھو دی۔ سکیما ایک ہنرمند لڑکا تھا۔

སཱ་ཁེ་མ་ལོ་གསུམ་ཡིན་དུས་ཁོ་རང་ན་ནས་མིག་ལོང་བར་གྱུར་པ་རེད། ཡིན་ནའང་། སཱ་ཁེ་མ་ནི་བུ་འཇོན་ཐང་ཅན་ཞིག་ཡིན་པ་རེད།

When Sakima was three years old, he fell sick and lost his sight. Sakima was a talented boy.


سکیما نے بہت سے ایسے کام کیے جو باقی چھ سالہ لڑکے نہیں کر سکتے تھے۔ مثال کے طور پر، وہ اپنے گاوں کے بڑے بزرگ ممبران کے ساتھ بیٹھتا اور ضروری معاملات کے بارے میں بات چیت کرتا۔

སཱ་ཁེ་མ་ཡིས་ལོ་དྲུག་ལ་སོན་པའི་བུ་གཞན་པ་དག་གིས་སྒྲུབ་མི་ཐུབ་པ་རྣམས་ཐུབ་ཀྱི་ཡོད། དཔེར་ན། ཁོ་རང་གྲོང་གསེབ་དེའི་མི་རྒན་པ་ཚོའི་མཉམ་དུ་བསྡད་དེ་དོན་དག་གལ་ཆེན་པོའི་རིགས་ལ་གྲོས་མོལ་བྱེད་ཐུབ་ཀྱི་ཡོད་པ་རེད།

Sakima did many things that other six year old boys did not do. For example, he could sit with older members of the village and discuss important matters.


سکیما کے والدین امیر آدمی کے گھر پر کام کرتے تھے۔ وہ صبح سویرے جلدی گھر سے چلے جاتے اور شام دیر سے گھر واپس آتے۔ سکیما اپنی چھوٹی بہن کے ساتھ رہتا۔

སཱ་ཁེ་མ་ཡི་ཕ་མ་གཉིས་ཀྱིས་མི་ཚང་ཕྱུག་པོ་དེ་ཚང་དུ་ལས་ཀ་ལས་ཀྱིན་ཡོད་ལ། ཁོང་གཉིས་ནངས་སྔ་མོ་ནས་ལས་ཀར་ཕྱིན་ཏེ། དགོང་མོ་འཕྱི་བོ་མ་གཏོགས་ཕྱིར་ནང་ལ་འབྱོར་གྱི་མེད། དེར་བརྟེན་སཱ་ཁེ་མ་ནི་ཁོ་རང་གི་ནུ་མོ་ཆུང་ཆུང་དེའི་མཉམ་དུ་སྡོད་དགོས་ཀྱི་ཡོད།

The parents of Sakima worked at the rich man’s house. They left home early in the morning and returned late in the evening. Sakima was left with his little sister.


سکیما کو گانے گانا بہت پسند تھا۔ ایک دن اُس کی ماں نے پوچھا سکیما تم یہ گانے کہاں سے سیکھتے ہو؟

སཱ་ཁེ་མ་ནི་གཞས་གཏོང་བར་དགའ་མཁན་ཞིག་ཡིན་ལ། ཉིན་ཞིག་ཁོ་རང་གི་ཨ་མས་ཁོ་ལ། “སཱ་ཁེ་མ། ཁྱོད་ཀྱིས་གཞས་འདི་དག་གང་ནས་སྦྱངས་པ་ཡིན།” ཞེས་དྲིས་པ་རེད།

Sakima loved to sing songs. One day his mother asked him, “Where do you learn these songs from, Sakima?”


سکیما نے جواب دیا، یہ مجھے ایسے ہی آجاتے ہیں امی۔ میں انہیں اپنے دماغ میں سُننتا ہوں اور پھر میں گاتا ہوں۔

སཱ་ཁེ་མ་ཡིས། “ཨ་མ་ལགས། འདི་དག་རང་བཞིན་གྱིས་ཤེས་པ་ཡིན། ངས་གཞས་དེ་དག་ང་རང་གི་ཀླད་པའི་ནང་ནས་ཐོས་ཀྱི་འདུག དེ་བས་ངས་བླངས་པ་ཡིན།” ཅེས་བཤད་པ་རེད།

Sakima answered, “They just come, mother. I hear them in my head and then I sing.”


سکیما کو اپنی چھوٹی بہن کے لیے گانا پسند تھا، خاص طور پر جب وہ بھوک محسوس کرتی تھی۔ اُس کی بہن اُسے اپنا پسندیدہ گانا گاتے ہوئے سنتی اور اُس کی پر سکون دھن پر جھوم اُٹھتی۔

སཱ་ཁེ་མ་ཡིས་ཁོ་རང་གི་ནུ་མོ་ཆུང་ཆུང་དེ་ལ་གཞས་གཏོང་རྒྱུར་དགའ་བོ་ཡོད་ལ། ལྷག་པར་དུ་མོ་རང་གྲོད་ཁོག་ལྟོག་གི་ཡོད་དུས་གཞས་གཏོང་གི་ཡོད། ཁོ་རང་གི་ནུ་མོས་སཱ་ཁེ་མ་ཡི་གཞས་ཡག་ཤོས་དག་ལ་ཉན་རྒྱུར་དགའ་བོ་ཡོད་ལ། ཁོ་རང་གིས་གཞས་གཏོང་སྐབས། མོས་གཞས་གདངས་དང་མཉམ་དུ་ལུས་པོ་ལྡེམ་ལྡེམ་གྱིས་ཉན་གྱི་ཡོད།

Sakima liked to sing for his little sister, especially, if she felt hungry. His sister would listen to him singing his favourite song. She would sway to the soothing tune.


سکیما کیا یہ تم بار بار گا سکتے ہو؟ اُس کی بہن اُس کی منت کرتی۔ سکیما اُس کی بات مانتا اور بار بار گاتا۔

“ཁྱེད་ཀྱིས་གཞས་དེ་ཡང་བསྐྱར་མགོ་ནས་བླངས་ན་འགྲིག་གི་རེད་དམ།” ཁོའི་ནུ་མོས་དེ་ལྟར་ཞུ་བ་འཐེན་ལ། སཱ་ཁེ་མ་ཡིས་ནུ་མོའི་རེ་བ་ལྟར་དུ་གཞས་དེ་དག་ཡང་དང་བསྐྱར་དུ་ལེན་གྱི་ཡོད།

“Can you sing it again and again, Sakima,” his sister would beg him. Sakima would accept and sing it over and over again.


ایک شام جب اُس کے والدین گھر آئے وہ بہت خاموش تھے۔ سکیما جانتا تھا کہ کچھ غلط ہے۔

མཚན་གཅིག་ལ། ཁོང་གི་ཕ་མ་གཉིས་ལས་ཀ་ནས་ཕྱིར་ལོག་ཡོང་དུས་སྐད་ཆ་ཞེ་དྲག་མེད་པར་བསྡད་པ་རེད། སཱ་ཁེ་མ་ཡིས་དེ་མ་ཐག་དོན་དག་ཅིག་འགྲིག་མེད་པ་ཚོར་ཞིང་།

One evening when his parents returned home, they were very quiet. Sakima knew that there was something wrong.


کیا پریشانی ہے؟ امی ابو؟ سکیما نے پوچھا۔ سکیما کو پتہ چلا کہ امیر آدمی کا بیٹا غائب ہے۔ وہ آدمی بہت اکیلا اور اُداس ہے۔

“ཨ་མ་ལགས། པཱ་ལགས། དོན་དག་མ་འགྲིག་པ་ག་རེ་བྱུང་སོང་།” ཞེས་དྲིས། སཱ་ཁེ་མ་ཡིས་མི་ཚང་ཕྱུག་པོ་དེའི་བུ་བོར་བརླག་ལ་ཕྱིན་པ་དང་ཁྱིམ་བདག་དེ་སྡུག་བསྔལ་གི་ནང་དུ་ལྷག་ཡོད་པ་ཤེས་པ་རེད།

“What is wrong, mother, father?” Sakima asked. Sakima learned that the rich man’s son was missing. The man was very sad and lonely.


میں اُس کے لیے گا سکتا ہوں۔ ہو سکتا ہے وہ دوبارہ خوش ہو جائے سکیما نے اپنے والدین کو بتایا۔ لیکن اُس کے والدین نے منع کر دیا۔ وہ بہت امیر ہے اور تم صرف ایک اندھے لڑکے ہو۔ تمہیں لگتا ہے کہ کیا تمہارا گانا اُس کی کوئی مدد کر سکتا ہے؟

“ངས་ཁོང་ལ་གཞས་གཏོང་ཆོག གཅིག་བྱས་ན་ཁོང་སྐྱིད་པོ་ཡོང་སྲིད་གི་རེད།” སཱ་ཁེ་མ་ཡིས་དེ་ལྟར་ཁོང་གི་ཕ་མ་གཉིས་ལ་བཤད། ཡིན་ནའང་ཁོང་གི་ཕ་མ་གཉིས་ཀྱིས་ཉན་འཇོག་མ་བྱས་པ་རེད། “ཁོང་ཧ་ཅང་ཕྱུག་པོ་རེད། ཁྱོད་རང་ནི་བུ་ཆུང་ལོང་བ་ཞིག་རེད། ཁྱོད་ཀྱིས་བསམ་ན་ཁྱོད་ཀྱི་གཞས་དེ་དག་གིས་ཁོང་སྐྱིད་པོ་ཡོང་བ་བཟོ་ཐུབ་ཀྱི་རེད་དམ།”

“I can sing for him. He might be happy again,” Sakima told his parents. But his parents dismissed him. “He is very rich. You are only a blind boy. Do you think your song will help him?”


حتیٰ کہ سکیما نے ہار نہیں مانی۔ اُس کی چھوٹی بہن نے اُسے سہارا دیا اُس نے کہا سکیما کے گانے مجھے سکون بخشتے ہیں جب میں بھوکی ہوتی ہوں۔ یہ اُس کو بھی ضرور راحت دیں گے۔

ཡིན་ནའང་། སཱ་ཁེ་མ་ཡིས་ཁོ་རང་གི་རེ་བ་མཚམས་འཇོག་བྱས་ཡོད་པ་མ་རེད། ཁོ་རང་གི་ནུ་མོ་ཆུང་ཆུང་དེས་ཁོ་ལ་རྒྱབ་སྐྱོར་བྱས་པ་རེད། ནུ་མོས་ཕ་མ་གཉིས་ལ། “སཱ་ཁེ་མ་ཡི་གཞས་དེ་ཚོས་ང་རང་གྲོད་ཁོག་ལྟོག་དུས་སེམས་གསོ་གནང་ཐུབ་ཀྱི་འདུག ཁོང་གི་གཞས་ཀྱིས་ཕྱུག་པོ་དེ་ལའང་སེམས་གསོ་བྱེད་ཐུབ་སྲིད་པ་རེད།” ཅེས་བཤད།

However, Sakima did not give up. His little sister supported him. She said, “Sakima’s songs soothe me when I am hungry. They will soothe the rich man too.”


اگلے دن، سکیما نے اپنی چھوٹی بہن سے اُسے اُس امیر آدمی کے گھر تک لے جانے کے لیے کہا۔

ཉིན་རྗེས་མ་དེར། སཱ་ཁེ་མ་ཡིས་ཁོ་རང་གི་ནུ་མོ་ཆུང་ཆུང་དེ་ལ་ཁོ་རང་མི་ཚང་ཕྱུག་པོ་དེ་ཚང་ལ་འཁྲིད་རོགས་ཞེས་བཤད་པ་རེད།

The following day, Sakima asked his little sister to lead him to the rich man’s house.


وہ ایک بڑکی کھڑی کے نیچے کھڑا ہو گیا اور اپنا پسندیدہ گانا گانے لگا۔ دھیرے دھیرے، اُس امیر آدمی کا سر کھڑکی سے نظر آنے لگا۔

ཁོ་རང་མི་ཚང་དེའི་ཁང་བའི་སྒེའུ་ཁུང་ཆེན་པོ་ཞིག་གི་གཤམ་ལ་ལངས་བསྡད་དེ། གཞས་སྙན་ཤོས་ཤིག་བླངས་པ་རེད། ཡུན་རིང་མ་འགོར་བར་མི་ཕྱུག་པོ་དེའི་མགོ་སྒེའུ་ཁུང་ནང་ནས་ག་ལེར་ཕྱི་ལ་བཏོན་ནས་ཉན་པ་རེད།

He stood below one big window and began to sing his favourite song. Slowly, the head of the rich man began to show through the big window.


مزدور رُک گئے جو کام وہ کر رہے تھے۔ اُنہوں نے سکیما کے خوبصورت گانے کو غور سے سُنا، لیکن ایک آدمی نے کہا، ابھی تک کوئی بھی مالک کو حوصلہ نہیں دے پایا۔ کیا یہ اندھا لڑکا اُسے حوصلہ دے پائے گا؟

ཁྱིམ་ཚང་དེར་ལས་ཀ་ལས་བཞིན་པའི་མི་རྣམས་ཀྱིས་ལས་མཚམས་བཞག་ཅིང་། སཱ་ཁེ་མ་ཡི་གཞས་ལ་ཉན་པ་རེད། ཁོང་ཚོའི་ནང་གི་མི་གཅིག་གིས། “མི་སུ་གཅིག་གིས་ཀྱང་དཔོན་པོ་ཁོང་ལ་སེམས་གསོ་གནང་ཐུབ་ཀྱི་ཡོད་པ་མ་རེད། བུ་ཆུང་ལོང་བ་འདི་ཡི་སེམས་ལ་ཁོ་རང་གིས་སེམས་གསོ་བྱེད་ཐུབ་པར་འདོད་པ་ཡིན་ནམ།” ཞེས་བཤད་པ་རེད།

The workers stopped what they were doing. They listened to Sakima’s beautiful song. But one man said, “Nobody has been able to console the boss. Does this blind boy think he will console him?”


سکیما نے اپنا گانا ختم کیا اور واپس جانے کے مڑا۔ لیکن امیر آدمی بھاگتا ہوا باہر آیا اورکہا مہربانی کر کے دوبارہ گاو۔

སཱ་ཁེ་མ་ཡིས་གཞས་བཏང་ཚར་རྗེས་ཕྱིར་ནང་ལ་ལོག་རྩིས་བྱས་པ་རེད། སྐབས་དེར་མི་ཕྱུག་པོ་དེ་ཕྱི་ལ་རྒྱུག་ཡོང་ནས། “སྐུ་མཁྱེན། ད་དུང་གཞས་ཤིག་གཏོང་རོགས།” ཞེས་བཤད་པ་རེད།

Sakima finished singing his song and turned to leave. But the rich man rushed out and said, “Please sing again.”


اُسی لمحے دو آدمی کسی کو سٹریچر پر اُٹھائے لا رہے تھے۔ اُنہیں امیر آٓدمی کا بیٹا زخمی حالت میں سڑک کی بائیں جانب گِرا ہوا ملا۔

སྐབས་མཚམས་ཏག་ཏག་དེར་མི་གཉིས་ཀྱིས་འགྱོགས་ཁྲི་ཞིག་གི་སྟེང་ལ་མི་ཞིག་བཞག་ནས་ཡོང་གི་ཡོད་ལ། རྗེས་ལ་ཤེས་དུས། མི་དེ་གཉིས་ཀྱིས་ཕྱུག་པོའི་བུ་ལ་མི་གཞན་པས་ཉེས་རྡུང་བཏང་སྟེ་ལམ་གྱི་ཟུར་ལ་གཡུག་བཞག་པ་རྙེད་ནས་ཁྱེར་ཡོང་བ་རེད།

At that very moment, two men came carrying someone on a stretcher. They had found the rich man’s son beaten up and left on the side of the road.


امیر آدمی اپنے بیٹے کو دوبارہ دیکھ کر بہت خوش تھا۔ اُس نے سکیما کو اُس کی حوصلہ افزائی کے لیے انعام دیا۔ وہ اپنے بیٹے اور سکیما کو لے کر ہسپتال گیا تاکہ سکیما کی نظر دوبارہ واپس آسکے۔

མི་ཕྱུག་པོ་དེ་ནི་ཁོ་རང་གི་བུ་ལ་བསྐྱར་དུ་ཐུག་པར་དགའ་སྤྲོ་ཆེན་པོ་སྐྱེས་ཤིང་། སཱ་ཁེ་མ་ལ་སེམས་གསོའི་གཞས་བླངས་པར་རྔན་པ་སྤྲད་པ་མ་ཟད། ཁོང་གིས་རང་གི་བུ་དང་སཱ་ཁེ་མ་གཉིས་སྨན་ཁང་དུ་ཁྲིད་ཅིང་། དུས་དེ་ནས་བཟུང་སཱ་ཁེ་མ་ཡི་མིག་དྲག་སྐྱེད་བྱུང་སྟེ་སླར་ཡང་མཐོང་ཐུབ་པར་གྱུར་པ་རེད།

The rich man was so happy to see his son again. He rewarded Sakima for consoling him. He took his son and Sakima to hospital so Sakima could regain his sight.


Written by: Ursula Nafula
Illustrated by: Peris Wachuka
Translated by: Samrina Sana
Read by: Sadia Shad
Language: Urdu
Level: Level 3
Source: Sakima's song from African Storybook
Creative Commons License
This work is licensed under a Creative Commons Attribution 4.0 International License.
Options
Back to stories list Download PDF