Download PDF
Back to stories list

گدھا بچہ བྱིས་པ་བོང་ཕྲུག Donkey Child

Written by Lindiwe Matshikiza

Illustrated by Meghan Judge

Translated by Samrina Sana

Read by Sadia Shad

Language Urdu

Level Level 3

Narrate full story

Reading speed

Autoplay story


یہ ایک چھوٹی سی لڑکی تھی۔ جس نے دور فاصلے پر ایک پراسرار چیز دیکھی۔

ཐག་རིང་པོ་ན་གཟུགས་བརྙན་ཁྱད་མཚར་པོ་ཞིག་ཡོང་གི་ཡོད་ལ། དེ་དང་པོ་མཐོང་མཁན་ནི་བུ་མོ་ཆུང་ཆུང་ཞིག་རེད།

It was a little girl who first saw the mysterious shape in the distance.


جیسے ہی وہ چیز قریب آئی، اُس نے دیکھا کہ وہ ایک حاملہ تھی۔

གཟུགས་བརྙན་དེ་ཐག་ཉེ་བོར་བསླེབས་པ་དང་། བུ་མོ་ཆུང་ཆུང་དེས་གཟུགས་བརྙན་དེ་ནི་ཁོག་ལ་ཕྲུ་གུ་ཁུར་བའི་བུད་མེད་ཅིག་ཡིན་པ་ཤེས་པ་རེད།

As the shape moved closer, she saw that it was a heavily pregnant woman.


شرماتے ہوئے لیکن وہ بہادر لڑکی اُس عورت کے قریب گئی۔ ہمیں اسے اپنے پاس رکھنا چاہیے۔ چھوٹی لڑکی کے لوگوں نے فیصلہ کیا۔ ہم اسے اور اس کے بچے کو محفوظ رکھیں گے۔

བུ་མོ་ཆུང་ཆུང་དེ་ཅུང་ཙམ་ངོ་གནོངས་པ་རེད། ཡིན་ནའང་། མོས་བློ་ཁོག་ཆེན་པོའི་ངང་ནས་བུད་མེད་དེའི་འཁྲིས་ལ་ཕྱིན་པ་རེད། སྐབས་དེར་མོའི་གྲོགས་པོ་ཚོས། “བུད་མེད་འདི་ང་ཚོའི་མཉམ་དུ་འཁྲིད་དགོས། ང་ཚོས་ཨ་མ་དང་ཕྲུ་གུ་གཉིས་ཀར་རོགས་པ་བྱེད་དགོས།” ཅེས་ཐག་བཅད་པ་རེད།

Shy but brave, the little girl moved nearer to the woman. “We must keep her with us,” the little girl’s people decided. “We’ll keep her and her child safe.”


بچہ پیدا ہونے والا تھا۔ زور لگاو! کمبل لے آو! پانی لاو! زور لگاو!

ཡུན་རིང་པོ་མ་ཕྱིན་པར་ཨ་མའི་ཁོག་ནས་ཕྲུ་གུ་དེ་སྐྱེས་མགོ་བརྩམས་སྐབས་ཁོང་ཚོས། “ཤུགས་རྒྱོབས།” “ཉལ་ཆས་ཁྱེར་ཤོག” “ཆུ་གང་ན་ཡོད།” “ཤུགས་རྒྱོབས།” ཅེས་སྐད་བརྒྱབ།

The child was soon on its way. “Push!” “Bring blankets!” “Water!” “Puuuuussssshhh!!!”


لیکن جب اُنہوں نے بچے کو دیکھا ہر کسی نے حیران ہو کر پیچھے کی طرف چھلانگ لگائی۔ ایک گدھا!

ཕྲུ་གུ་དེ་སྐྱེས་མ་ཐག མི་ཚང་མ་ཧ་ལས་ནས། གནམ་ལ་མཆོང་བཞིན་ཕྱི་ནུར་བྱེད་ཞོར། “བོང་ཕྲུག་ཅིག་ཨེ་་་་ ” ཅེས་བཤད།

But when they saw the baby, everyone jumped back in shock. “A donkey?!”


سب لوگ بحث کرنے لگے۔ ہم نے کہا کہ ہم ماں اور بچے کو حفاظت سے رکھیں گے اور یہ ہی کریں گے۔ کچھ لوگوں نے کہا۔ لیکن یہ ہمارے لیے بد شگون ہیں۔ باقی کچھ نے کہا۔

མི་ཚང་མས་རྩོད་པ་བྱེད་རྒྱུ་མགོ་བཙུགས། སྐབས་དེར་མི་འགའ་གས་ཀྱིས་བཤད་རྒྱུར། “ང་ཚོས་བུད་མེད་དེ་དང་ཕྲུ་གུ་གཉིས་ཀར་རོགས་པ་བྱེད་དགོས་ཅེས་བཤད་པ་རེད། ད་ནི་ང་ཚོས་རོགས་པ་ག་རེ་བྱེད་དགོས་པ་འདི་རེད།” ཅེས་དང་། ཡང་མི་ཁ་ཤས་ཀྱིས། “ཡིན་ནའང་། ཁོང་གཉིས་ཀས་ང་ཚོར་བཀྲ་མ་ཤིས་པ་ཁྱེར་ཡོང་གི་རེད།” ཅེས་བཤད།

Everyone began to argue. “We said we would keep mother and child safe, and that’s what we’ll do,” said some. “But they will bring us bad luck!” said others.


اور اس طرح عورت نے خود پھر اکیلا پایا۔ وہ حیران تھی کہ وہ اس عجیب بچے کے ساتھ کیا کرے۔ وہ اس بات پر بھی حیران تھی کہ وہ اپنے ساتھ کیا کرے۔

དེ་ནས་བུད་མེད་དེར་རོགས་པ་བྱེད་མཁན་མེད་པར་གཅིག་པོར་ལྷག་པ་དང་། མོས་རང་གི་ཕྲུ་གུ་ཁྱད་མཚར་པོ་འདི་ལ་ཅི་ཞིག་བྱེད་དགོས་ན་བསམ་པ་དང་། ད་ནི་ག་རེ་བྱེད་དགོས་པ་ཡང་མ་ཤེས་པ་རེད།

And so the woman found herself alone again. She wondered what to do with this awkward child. She wondered what to do with herself.


لیکن آخر کار اُسے یہ قبول کرنا پڑا کہ یہ اس کا بچہ ہے اور وہ اُس کی ماں ہے۔

མཐའ་མ་དེར། མོའི་སེམས་ལ་ཕྲུ་གུ་དེ་ཡག་པོ་ཡོད་ན་འདྲ། མེད་ན་འདྲ། མོ་རང་གི་ཕྲུ་གུ་ནི་རེད། མོ་རང་ཕྲུ་གུ་དེའི་ཨ་མ་ངོ་མ་ཡིན་པ་ངོས་ལེན་བྱས་པ་རེད།

But finally she had to accept that he was her child and she was his mother.


اب اگر بچہ چھوٹا رہتا تو ہر چیز مختلف ہوتی۔ لیکن گدھا بچہ بڑے سے بڑا ہوتا گیا حتیٰ کہ وہ اپنی ماں کی پیٹھ پر پورا نہ آتا۔ اور باوجود اس کے کہ اُس نے بہت کوشش کی لیکن وہ ایک انسان کی طرح برتاو نہ کر سکتا۔ اُس کی ماں اکثر تھک جاتی اور تنگ آجاتی۔ بعض اوقات وہ اُس سے جانوروں والے کام کرواتی۔

ད་ནི་བོང་ཕྲུག་དེར་འགྱུར་བ་ཆེན་པོ་མ་སོང་བར། འདི་ལྟར་ཆུང་ཆུང་བྱས་བསྡད་པ་ཡིན་ན་གཅིག་བྱས་ན་སྐྱོན་ཡོད་ཀྱི་མ་རེད་དེ། ཡིན་ནའང་། བོང་ཕྲུག་དེ་ཆེ་ནས་ཆེ་སུ་སོང་སྟེ་མཐའ་མར་ཨ་མ་དེའི་རྒྱབ་ལ་འཁུར་ས་མི་འགྲོ་བར་ཆགས་པ་རེད། ཁོ་རང་གིས་ཐབས་ཤེས་ག་རེ་འཐེན་པ་ཡིན་ནའང་། ཁོ་རང་མི་དང་གཅིག་པ་གཅིག་རྐྱང་ཞིག་ཆགས་མ་ཐུབ། ཁོ་རང་གི་ཨ་མ་དེ་ནམ་རྒྱུན་ཐང་ཆད་ནས་སུན་པོ་ཡོང་གི་ཡོད་ལ། མཚམས་རེར་མོས་བོང་ཕྲུག་དེ་ལ་བོང་བུ་གཞན་པ་དེ་ཚོས་ལས་ཀ་ག་རེ་ལས་པ་དེ་ལས་བཅུག་པ་རེད།

Now, if the child had stayed that same, small size, everything might have been different. But the donkey child grew and grew until he could no longer fit on his mother’s back. And no matter how hard he tried, he could not behave like a human being. His mother was often tired and frustrated. Sometimes she made him do work meant for animals.


کشیدگی اور غصہ گدھے میں بڑھتا چلا گیا، وہ یہ نہیں کر سکتا تھا وہ، وہ نہیں کر سکتا تھا، وہ ایسا نہیں ہو سکتا تھا، وہ ویسا نہیں ہو سکتا تھا۔ وہ اتنا غصہ ہوا کہ ایک ان اُس نے اپنی ماں کو لات مار کر میدان میں پھینکا۔

བོང་ཕྲུག་དེས་ག་རེ་བྱེད་དགོས་མ་ཤེས། ཁོ་རང་ཁོང་ཁྲོ་ལངས་པ་རེད། ཁོས་འདི་བྱེད་མ་ཐུབ། དེའང་བྱེད་མ་ཐུབ། ཁོ་འདི་འདྲ་ཞིག་ཆགས་མ་ཐུབ། གཞན་པ་དེ་འདྲ་ཞིག་ཀྱང་ཆགས་མ་ཐུབ། ཁོ་རང་རྦད་དེ་ཁོང་ཁྲོ་ལངས་ཏེ། ཉི་མ་གཅིག་ལ་ཁོས་སོ་སོའི་ཨ་མ་ལ་རྡོག་རྒྱག་གཞུས་ནས་སར་རྫོག་པ་རེད།

Confusion and anger built up inside Donkey. He couldn’t do this and he couldn’t do that. He couldn’t be like this and he couldn’t be like that. He became so angry that, one day, he kicked his mother to the ground.


گدھا بہت شرمندہ تھا۔ اُس نے بھاگنا شروع کیا، جتنا تیز اور جتنا دور وہ بھاگ سکتا تھا۔

ཨ་མར་རྡོག་རྒྱག་གཞུས་རྗེས། བོང་ཕྲུག་ངོ་ཚ་ནས་ཁོ་རང་ཐོན་སའི་ས་ཆ་ཐག་རིང་ཞིག་ལ་བྲོས་སོང་བ་རེད།

Donkey was filled with shame. He started to run away as far and fast as he could.


وقت کے ساتھ اُس نے بھاگنا بند کیا، رات ہو چکی تھی اور گدھا کھو گیا تھا۔ ہی ہا؟ وہ اندھیرے میں سر سرایا۔ ہی ہا؟ آواز واپس گونجی۔ وہ اکیلا تھا خود کو ایک گیند کی طرح گول کر کے وہ ایک گہری اور درد ناک نیند میں سو گیا۔

ཁོ་རང་བྲོས་བྲོས་ནས་ངལ་གསོ་བྱེད་སྐབས། དགོང་མོ་ནག་ཁུང་ཆགས་བསྡད་ཡོད་ལ། བོང་ཕྲུག་དེས་ད་ནི་གང་ལ་འགྲོ་དགོས་པ་མ་ཤེས་པ་རེད། “བོང་་་་་བོང་་་་་” ཁོ་རང་གིས་མུན་ནག་ནང་ལ་སྐད་ཆེན་པོ་མ་བརྒྱབ་པར་མིག་ཆུ་བཏོན་པ་རེད། “བོང་བོང་་་་” ནག་ཁུང་ནང་ནས་ཁོ་རང་གི་སྐད་ཕྱིར་ཐོས་ཡོང་བ་རེད། ད་ནི་ཁོ་རང་གཅིག་པོ་ལྷག་པ་རེད། ཁོ་རང་རིལ་རིལ་འདྲ་ཞིག་བྱས་ནས་གཉིད་ཁུག གཉིད་ཁུག་སྡོད་སྐབས་རྨི་ལམ་ཞེད་སྣང་ཚ་བོ་རྨིས་པ་རེད།

By the time he stopped running, it was night, and Donkey was lost. “Hee haw?” he whispered to the darkness. “Hee Haw?” it echoed back. He was alone. Curling himself into a tight ball, he fell into a deep and troubled sleep.


گدھا اُٹھا اور اُس نے ایک بوڑھے آدمی کو اُس کی طرف نیچے گھورتے ہوئے دیکھا۔ اُس نے اُس بوڑھے آدمی کی آنکھوں میں دیکھا تو اُسے ایک اُمید کی کرن نظر آئی۔

བོང་ཕྲུག་དེ་གཉིད་སད་དུས་མི་ཆ་མེད་ཅིག་ཁོ་རང་གི་འགྲམ་ན་ལངས་ཏེ། ཁོ་ལ་བལྟས་བསྡད་ཡོད་ལ། ཁོ་རང་གིས་ཕྱིར་རྒན་པོ་དེའི་མིག་གི་ནང་ལ་ལྟ་སྐབས་བློ་བདེ་བོ་དང་ཏོག་ཙམ་སྐྱིད་པོ་འདྲ་ཞིག་ཚོར་པ་རེད།

Donkey woke up to find a strange old man staring down at him. He looked into the old man’s eyes and started to feel a twinkle of hope.


گدھا اُس بوڑھے آدمی کے ساتھ رہنے چلا گیا جس نے اُسے رہنے کے لیے کئی طریقے سیکھائے۔ گدھا سُنتا اور سیکھتا جس سے وہ بوڑھا آدمی بھی سیکھتا۔ وہ ایک دوسرے کی مدد کرتے اور مل کر ہنستے۔

བོང་ཕྲུག་དེ་རྒན་པོ་དེའི་མཉམ་དུ་བསྡད་ཅིང་། རྒན་པོ་དེས་ཁོ་རང་ལ་མི་ཚེ་སྐྱེལ་སྟངས་ཀྱི་ཐབས་ཤེས་འདྲ་མི་འདྲ་བསླབས་ལ། བོང་ཕྲུག་གིས་ཁར་ཉན་པོ་བྱས་ནས་སློབ་སྦྱོང་བྱས་པ་རེད། རྒན་པོ་དེས་ཀྱང་བོང་ཕྲུག་གི་འགྲམ་ནས་ག་རེ་ཡིན་ནའང་སྦྱངས་པ་རེད། ཁོ་རང་གཉིས་ཀྱིས་ཕན་ཚུན་ལ་རོགས་པ་ཡག་པོ་བྱས་ཤིང་མཉམ་དུ་གད་མོ་བགད་པ་རེད།

Donkey went to stay with the old man, who taught him many different ways to survive. Donkey listened and learned, and so did the old man. They helped each other, and they laughed together.


ایک صبح، بوڑھے آدمی نے گدھے سے اُسے پہاڑی کی چوٹی پر لے جانے کے لیے کہا۔

ཞོགས་པ་ཞིག་ལ་རྒན་པོ་དེས་བོང་ཕྲུག་ལ། ཁོ་རང་རི་བོ་མཐོན་པོ་ཞིག་ཡོད་པ་དེའི་རྩེ་བར་དུ་འཁུར་རོགས་ཞེས་ལབ་པ་རེད།

One morning, the old man asked Donkey to carry him to the top of a mountain.


بہت اوپر بادلوں کے درمیان وہ سو گئے۔ گدھے کو خواب آیا کہ اُس کی ماں بیمار ہے اور اُسے بُلا رہی ہے اور جب وہ جاگا۔۔۔

རི་བོ་མཐོན་པོ་དེའི་རྩེ་མོ་དགུང་ལ་ཟུག་བསྡད་ཡོད་ལ། ཁོ་རང་གཉིས་ཡར་རི་རྩེར་བསླེབས་རྗེས་སྤྲིན་པའི་ནང་ནས་གཉིད་ལ་ཤོར་བ་རེད། བོང་ཕྲུག་གི་རྨི་ལམ་ནང་ལ་ཁོའི་ཨ་མ་ན་ནས་ཁོ་རང་སྐད་གཏོང་གི་ཡོད་པ་གོ་བ་དང་། ཁོ་གཉིད་སད་དུས་་་་་

High up amongst the clouds they fell asleep. Donkey dreamed that his mother was sick and calling to him. And when he woke up…


بادل اور اُس کا دوست وہ بوڑھا آدمی دونوں غائب تھے۔

སྤྲིན་པ་དེ་དང་ཁོའི་གྲོགས་པོ་རྒན་པོ་གཉིས་ཀ་གར་སོང་ཆ་མེད་དུ་གྱུར་བ་རེད།

… the clouds had disappeared along with his friend, the old man.


گدھے کو آخر کار معلوم تھا کہ اب اُسے کیا کرنا ہے۔

མཐའ་མ་དེར་བོང་ཕྲུག་གིས་ཁོ་རང་གིས་ག་རེ་བྱེད་དགོས་པ་ཤེས་པ་རེད།

Donkey finally knew what to do.


گدھے نے اپنی ماں کو اکیلا اور اپنے کھوئے ہوئے بچے کے لیے افسوس کرتے ہوئے پایا۔ وہ دونوں دیر تک ایک دوسرے کو گھورتے رہے اور پھر ایک دوسرے کو بہت زور سے گلے لگالیا۔

བོང་ཕྲུག་གིས་ཁོ་རང་གི་ཨ་མ་བཙལ་སྐབས། ཨ་མ་གཅིག་པོ་ཁེར་རྐྱང་ལ་སྡོད་ཅིང་། མོ་རང་གི་ཕྲུ་གུ་བརླག་སོང་བ་དེར་སེམས་སྡུག་བྱས་ནས་བསྡད་ཡོད་པ་མཐོང་། བོང་ཕྲུག་དང་ཁོ་རང་གི་ཨ་མ་གཉིས་ཀས་ཕན་ཚུན་ལ་བལྟས་ནས་ཡུན་རིང་པོར་བསྡད་པ་དང་། དེ་ནས་ཁོང་གཉིས་འཐམ་པ་རེད།

Donkey found his mother, alone and mourning her lost child. They stared at each other for a long time. And then hugged each other very hard.


گدھا بچہ اور اُس کی ماں ایک ساتھ رہے اور زندہ رہنے کے لیے مختلف طریقے سیکھے۔ آہستہ آہستہ اُن کے ارد گرد رہنے والے باقی گھر بھی ٹھیک ہو گئے۔

དེ་ནས་བཟུང་བོང་ཕྲུག་ཆུང་ཆུང་དེ་ཁོ་རང་གི་ཨ་མའི་མཉམ་དུ་ཆེན་པོ་ཆགས་ཤིང་། ཁོང་གཉིས་ཀས་ཕན་ཚུན་ལ་རྒྱུས་ལོན་ལེགས་པོ་བྱེད་བཞིན་འཚོ་བ་སྐྱིད་པོ་ཞིག་རོལ་བ་རེད། ག་ལེར་བྱས་ནས་ཁོ་གཉིས་ཀའི་མཐའ་འཁོར་དེ་ལ་ཁྱིམ་ཚང་གཞན་པ་མང་པོ་གཞིས་ཆགས་ཏེ། སྐད་ཆ་བཤད་རོགས་དང་རྩེད་མོ་རྩེས་རོགས་ཡང་མང་པོ་ཡོད་ནས་འཚོ་བ་སྐྱིད་པོ་ཆགས་པ་རེད།

The donkey child and his mother have grown together and found many ways of living side by side. Slowly, all around them, other families have started to settle.


Written by: Lindiwe Matshikiza
Illustrated by: Meghan Judge
Translated by: Samrina Sana
Read by: Sadia Shad
Language: Urdu
Level: Level 3
Source: Donkey Child from African Storybook
Creative Commons License
This work is licensed under a Creative Commons Attribution 4.0 International License.
Options
Back to stories list Download PDF